|
Tussen het strand van La Isla en Balcon de la Reflexion in Mazarron , welbepaald Puerto de Mazarron, ligt er een heel klein dorpje.
Ik weet zelfs niet of het een naam heeft.
Maar aan de huizen te zien en de smalle straat, er is er maar 1, is het zowaar het oudste overblijvend vissersdorpje van Mazarron.
Je kan er niet geraken met de auto.
Voor ons geen probleem want we hebben de kilometers in onze wandelbenen .
Links en rechts zijn het stuk voor stuk idylische huisjes , die welliswaar nog bewoond zijn ook.
De straat is amper honderd meter lang en als je aan het uiteinde bent, stap je zo de zee in.
Op het strand van La Isla werd er vroeger in mei een foodtruc festival gehouden , met daarbij dan ook nog een artisanale markt.
Helaas na corona en het ietwat stijgen van de zeespiegel is dit er niet meer geweest.
Aan het einde van de straat kom je zoals eerder geschreven aan de zeelijn.
Vandaar zie je het eiland liggen.
Door de plaatselijke bevolking wordt dit heteiland Paco genoemd.
Dit is een heel verhaal dat ik u zal besparen want het heeft niet echt een belangrijke geschiedenis.
Wel is geweten dat er ooit een Duitse ingenieur woonde , die belast was met de activiteiten van de mijn in Mazarron.
Die man zwom naar het schijnt iedere dag van het eiland naar het vaste land , met zijn kleding in een zak
Mensen zagen hem dan naakt aanspoelen, droogde zich af en deed zijn kledij aan... Wordt verteld....
  De schoonheid van onze omgeving blijft altijd maar verbazen. Ook na 12 jaar. Claudia bevestigde nogmaal aan mij dat ze tevreden en gelukkig is met de beslissing die we in 2011 namen.
En ....er is hier nog zoveel te ontdekken...
|
