En wat doe je dan weer ..met zo een weer..een heerlijk weer.. Het zonneke schijnt, het is T-shirt weer en dan gaan we buiten werken. Het water van het zwembad is 19°. Gaan we nog zwemmen? Ja hoor, we durven nog. Erin, zwemmen, zwemmen, zwemmen en dan er vlug uit en in de badjas. IJsberen hé.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Met zo een weer gaan we opruimen en kuisen. Vrijdag komen er gasten en het moet in orde zijn. De gasten worden afgehaald in Alicante en dan moet de auto van binnen en van buiten toch een beetje blinken. Claudia neemt de binnenkant voor haar rekening. Ondertussen ga ik het zwembad opkuisen. De vloer rond het bad, de stoelen en de tafel, en de ligstoelen. Alles wordt gekuist, gedroogd en dan voor de komende winter(maanden dan toch) onder een zeil ingepakt.

Toen we zo goed als klaar waren, stopte er bij ons een wagen met Belgische nummerplaat. Mensen die van, ongeveer San Javier, naar hier kwamen om ons te bezoeken. Mensen uit Bredene. Mensen die iedere dag de blog volgen.

Dat is heerlijk om zo een bezoek te krijgen. Heel onverwacht. Van zo ver. En dan naar hier komen om in het echt te zien hoe de slofjes van Claudia, en het vogelhuisje en onze finca eruit zien. En het eerste wat ze zeiden tegen mij, was;”Niet stoppen met schrijven hé”.

Dus Annick, weer een motivatie erbij hé. En zoals Peter in een commentaar het beschreef..

Je kunt er van op aan dat jullie blog de betere soap is die elke dag trouw en verslavend gevolgd wordt. Bij elk ontbrekend dagverslag vragen velen zich al stil af of er misschien iets mis is. Zelfs een, voor jullie, onbelangrijk schrijven wordt met gezonde interesse gevolgd.

Het zonnetje scheen vandaag, en dan zetten we onze verwarming vollen bak. Hé…zou je denken. Ja, de chaufage gaat aan. We zetten gewoon de vensters open en de zon doet de rest….Goedkoop hé. En ik kan zeggen dat het heel wat graden scheelt.

Vandaag is het normaal de sluitingsdag. Maar vermits we vraag hadden voor mensen die wilden lunchen, kon dit natuurlijk met veel plezier. We begrijpen eigenlijk nog altijd niet dat de blog zo een impact heeft. We krijgen regelmatig, onverwacht bezoek van mensen die in de buurt een huis hebben en dan ook nog de blog lezen. We krijgen zeer geregeld mails van mensen die ons oppeppen om door te gaan met de blog. Mensen die zeggen dat het zo makkelijk leest. Mensen die ons adviseren om het uit te geven in boekvorm. Alleen, het verhaal is geschreven vanaf oktober 2011, maar hier in de finca wordt het verhaal ook verteld van hoe het ontstaan is en dat was al in september 2008. Misschien zet ik het ooit nog wel eens op de blog. Als er interesse voor is natuurlijk. Bedankt aan al de lezers en…als jullie zouden langskomen om het eens in het echt mee te maken! Den eerste is altijd van ons. Samen met het verhaal.

Bedankt..