Nu dacht ik toch even, dat ik terug in België was. Vanmorgen stond ik op en weliswaar, het regende. Het was grijs, een beetje kouder dan anders. Ja, het was even terug in de tijd. Nu al bijna een jaar uit Heusden.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Voordeel van de regen is dat alles terug aan het groen worden is. Onze Bram en Sabeth zullen het hier in november niet meer herkennen. Tot over enkele weken was alles nog dor, nu zouden er koeien kunnen grazen.

Maar het weer is momenteel niet je dat. In het noorden van Spanje is het momenteel een regelrechte ramp. Hier houden we het vandaag met enkele uurtjes fezel en dan terug droog.

Maar op een zaterdag met de kinderen die niet naar school moeten, wat doe je dan? Er bestaat zo iets als sociaal netwerk, maar voor 8 en 10 jarigen is dat nog niet zo evident, of zelfs verboden. Een gsm niet. Wat doen die van ons dan? Bellen natuurlijk. Mag die of die komen spelen? En binnen het uur zijn hier drie kinderen extra. Besluit…Ze zijn al echt aanvaard. De papa’s komen hun dochters brengen en zijn zo weer weg. Toch een teken van aanvaarding hé. Eigenlijk zijn we er fier op.

Spelen, verkleden, pannenkoeken en ijsjes eten.

Ik heb ook weer eens gitaar les gegeven. Vroeger heb ik dat nog gedaan. Ik was de eerste die les gaf in club 9 te Koersel. En één van mijn eerste leerlingen was Mauro Pawlowski.

7 uur. En toen was het weer (een beetje) stil in huis.

Vandaag in het restaurant..Kip*rijstpannetje.