|
De
voorbije maanden hebben we niet stil gezeten. Dat heb je eerder al gelezen.
Door al dat werk van de voorbije tijd, had ik een beetje last van mijn rechter
elleboog. Vorige week ben ik begonnen aan het snoeien van de bomen en de
coniferen. En ik heb daar door mijn elleboog serieus onder druk gezet. Gevolg.
Tenniselleboog.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nu,
tennissen, badminton, ping pong of padel heb ik niet gedaan. Dan noemen we het
maar een studentenelleboog. Maar ook dat klopt niet echt. De studie begint pas
op 16 oktober. Laat ons het dan maar houden op een verschrikkelijke pijnlijke
elleboog.
Maar
het werk moet door. Er moet gekookt worden, tuinafval moet naar het
containerpark gebracht worden en er moet verplant worden. Dat laatste was er
vandaag teveel aan. Ik kreeg mijnen arm niet meer omhoog.
En
dan is er Claudia.
Vroeger
zei ze me altijd dat ze een leven wilde, met veel natuur om haar heen, beestjes
en veel buitenwerk. Ze heeft veel natuur, er zitten veel beestjes, slangen,
spinnen, konijnen, vossen enzÂ…en er is bijzonder veel buitenwerk. Maar die vrouw
hoor je niet klagen hoor. Omdat ze zelf wou dat ik ging koken en die elleboog
wat zou laten rusten, heeft ze in haar eentje jonge fruitbomen verplant. Ik
durf je wel te zeggen dat dat hier niet om te lachen is. Met een pik houweel
moet je hier de aarde losmaken om een gat te graven.
We
zijn ook stilletjes alle aan het klaarmaken voor Yanneke. Morgen is het hier
groot feest. Ze krijgt haar allereerste nieuwe voordeur. 10 Jaar al..
Maar
daar morgen meer over.
 Eenzaam en alleen , in het midden van de woestijn , doet deze Vlaamse boerin (sorry schat) in de typische teneu, nen fruitboom uit.
 Graven tot in China om toch de ganse wortel mee te hebben
 Maar na een uurtje , staan er wel 5 op een rij.
 En onze appelsienenboom.... de vruchte blijven kleuren. Dankzij de zorgen van ons Clauke.
|
