Vandaag was het, na de school, vergadering voor de ouders. Claudia en ik moeten ons dan splitsen. Claudia naar het derde leerjaar en ik naar het vijfde. Juffrouw Eva, van het 5^de leerjaar, die ratelt tegen 80 km per uur. Zodoende heb ik van alles wat ze zei, niets verstaan. Ik heb verstaan dat ze ergens in oktober een dagje verlof hebben omdat het hier in Spanje een feestdag is. Ik heb ook verstaan, dat ze een dag naar Mazarron geen, een dag naar Murcia en 3 dagen naar Barcelona. Naast mij zat er nog een papa, een Engelsman. Hij is al wat langer hier en vertelde me na afloop van de vergadering dat hij er niets van had verstaan omdat ze zo vlug tetterde. Wat hij had verstaan was net hetzelfde als wat ik verstaan had. Claudia, die heeft het er iets beter vanaf gebracht. Zij verstaat wat meer. De juf van het derde spreekt dan ook veel rustiger. Zo vertelde Claudia me na afloop.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Morgen laten we ons inschrijven in de universiteit van Mazarron. Vanaf oktober, 2x per week, ’s morgens van 9 tot half 11, Spaanse las. We zullen de juffen volgend jaar wel verstaan!

We kregen veel papieren mee om in te vullen. Toelating geven om foto’s te nemen, toelating om met de bus ergens naartoe te rijden. Of ze godsdienst volgen of niet enz.…

We kunnen, ik verbeter me ter plaatse, Claudia, kan al veel invullen, maar af en toe moet ze nog het woordenboek gebruiken. Met al die paperassen in te vullen en hier en daar wat op te zoeken, ben je al vlug een uurtje bezig.

Ze kan er niet mee stoppen hé.

Toen we het huis gekocht hadden, hing in de badkamer een spiegel, 2 lampen, een handdoekrek en een kleiner rekje en nog een kapstok en een wc papier houder. Allemaal in het donker bruin en uit massief hout. Niet echt onze goesting, maar bij gebrek aan beter, hangt het er nog steeds. En ik moet zeggen, je wordt het gewoon.

De 2 lampjes heeft Claudia nooit graag gezien. Het glas rond de lampen gelijken precies op een bokaal voor goudvissen. Dus, onze bezige bij heeft dan maar zelf lampenkappen gemaakt. Tijdens mijn siësta hoorde ik ze lopen van de keuken naar de badkamer en terug. Ik hoorde een geluid, dat ik niet goed kon thuis brengen. Wat heeft ze gedaan. Wel, ik heb in de keuken een rol bakpapier liggen. Ze heeft daar stukken uitgesneden en van dat papier heeft ze lampenkappen gemaakt. Zeg nu zelf, eerst een tafeltje en een bureau van een oude deur en nu al lampenkappen van oven bakpapier. Wat zal het straks zijn hé.

Straks nog een uurtje lopen met ons Clauke en de meisjes fietsen dan mee. Calorieën verbranden en dan kunnen we vanavond weer een lekker glas wijn drinken.

En morgen is het vrijdag. Nog 2 keer slapen en dan is het zo ver….Volgen dus.