Een dag is toch niets hé. Zo snel om. De kinderen hebben tot tien uur geslapen en ons Clauke misschien 5 minuten minder. Maar het is hun gegund. We hebben, zoals gisteren gezegd, een week vakantie. De hondjes die we voor René en Lieve bewaren, doen het elke dag steeds beter. Ze slapen goed, eten goed en hebben in huis nog niets verkeerd gedaan. Plassen en kaka bedoel ik dan. Ren” vertelde ons dat ze dat nog al eens in huis deden. Maar hier dus niet. Allez op 1 keer na en dan was het eigenlijk ons eigen schuld. Heel de dag krijgen ze eten van René, maar hier dus niet. ’s Morgens wordt het eten gezet en na 10 minuten weer weg. ’s Middags het zelfde en ’s avonds opnieuw. In het begin hadden ze dat niet door, maar na 1 dag hebben ze hun 10 minuten volop genomen om te eten. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Om half 11 kreeg ik telefoon van Marcel. Ik had hem gisteren gezegd of gevraagd om samen gaan te lopen in de campo. Hij belde dus om te vragen of we zin hadden. En natuurlijk zeggen we dan niet nee. Clauke en ik zijn samen met Marcel, rond half 1 een toertje gaan lopen van 6 km. Het was leuk. Het tempo lag hoog, het was warm, maar we hebben een leuke run gedaan. Daarna zwemmen. Samen met Trini en Mitchel en onze kids. Tja, en dan kunnen we het niet laten hé. Een Windows 98 en een broodpizza. Terwijl gaan Yetteke en Mitchel wandelen met de hondjes. Het moet toch nog even gezegd zijn, de luie oude hondjes, herleven hier volop. Laila, die eigenlijk niet kon wandelen, geeft hier vooral het voorbeeld. Ze zulle straks goed slapen.

Hier onder een grafiekje van onze loop

Workout

Previous

Next