|
Het
is er gisteren niet van gekomen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het
verhaal. Zoals gezegd, zijn Annick, Nico en Febe terug langs gekomen. We hebben
op tijd de kinderen van de school gehaald omdat ze dan weer heel veel en wat
langer met Febe konden spelen. Claudia is met Nico en Annick, om 2 uur naar de
eerste afspraak geweest. Zoals ons werd verteld, was dit een bijna volledig
gerenoveerde boerderij met ongeveer 2 hectare grond, en dat voor de slordige
prijs van 100.000 Toe ze terug thuis kwamen, hadden ze alle drie een lach op
hun gezicht. Land was er genoeg, maar geen boerderij die gerenoveerd was. Een
betonnen bunker met een golfplatendak op en de prijs was ook niet correct.
Dan
maar een lekkere spaghetti eten om daarna naar het huis van onze aannemer te
gaan kijken. Onze gasten waren zeer aangenaam verrast en denken erover om een
bod te doen. Bij thuiskomst zijn we met zijn allen in het zwembad gedoken om uitgebreid
en urenlang te spelen en stoeien.
Nico
en Annick zeiden ons iets later op de avond, dat ze ons wilden trakteren op een
etentje aan de Puerto. Wat een leuke verassing. Wij zijn dus afgezakt naar de
Puerto, hebben wat gewandeld en geshopt en daarna zijn we bij een Franse
vriendin aan het strand iets gaan eten. Voor de kinderen was dit natuurlijk zeer
leuk. Een speeltuintje, wat animatie en veel lachen en kletsen. Op een zeker moment,
en na 3 flessen wijn, maakte Annick de opmerking om naar huis te gaan. Het was al
half 2. Dus opkrassen en naar huis. Wij hadden weer een echt leuk
vakantiegevoel. Met zeer fijne mensen rondom ons zijn het twee fantastische
dagen geweest.
Maar
deze morgen kwam de kater. Het is te zeggen, we waren niet dronken, maar het
was laat geworden. Om 9 uur stond er iemand te roepen en te kloppen, aan de
deur. Sebastian. Onze aannemer. Hij had enkele kilos vers gevangen sardienen
en nog andere vis bij. De sardienen konden we zo in de diepvries leggen, maar het
andere moest eerst gekuist worden. Het moet een roofvis zijn, want in elke vis
zat een klein visje. Ooh kijk daar, zei Claudia, die visjes hebben jongen.
Natuurlijk leggen vissen eitjes. Neen neen, het was hun avondmaal. Toch, als je
in de winkel een kilo zou kopen, heb je daar misschien wel 200 gr bij waar je
niets mee kan doen.
Maar
het ziet er erg lekkere vis uit, we hebben hen gekregen, en dat vinden we
natuurlijk het belangrijkste.
 Tegen valavond varen de vissersboten uit. Op dat moment wist ik nog niet dat er mij een fijne verassing stond te wachten.
 Shoppen. Voor de dames geen probleem en geen haast want de winkels blijven tot meer dan middernacht open.
 We werden echt fijn en heerlijk verwend door Annick en Nico.
 Wie van de 2 ziet het bruinste? En wie heeft de dikste wangen.
 Zonder woorden.
 's Morgens al vroeg stond Sebastian hier met enkele kilo's vis.Sardienen en een soort roofvis met scherpe tanden.
 Vermits hij een roofvis is, eet deze kerel kleine sardientjes.Bij het kuismaken kwamen bij elke vis dan ook een sardientje, overtreerd , tevoorschijn.
|
