Onlangs vierde onze oudste zoon zijn zoveelste verjaardag. De hoeveelste zal ik u niet aan uw neus hangen, want een béétje privacy moet er zijn. Op het fotootje beneden ziet u hem naar de ene kaars op de eerste-verjaardagstaart wijzen die door zijn moeder is gebakken. Hij is nu al jaren het huis uit, woont op zichzelf, en bevindt zich op een tamelijk grote afstand van zijn jeugdjaren thuis.

Af en toe vinden wij een levensteken uit die tijd. Bijvoorbeeld een stukje tekst dat door hem op een gammele typemachine is geschreven. Ik vermoed in de tijd dat de computer in opkomst was, maar dat brieven en teksten veelal nog met de klassieke pen-en-inkt of met de typemachine werden geschreven. De machine waarop onze oudste zoon - geschatte leeftijd toentertijd: dertien jaar - zit te rammelen, stamt van zijn vader en die heeft hem weer van zíjn vader, de grootvader van de oudste zoon. Beiden hebben elkaar niet gekend. De kleinzoon is geboren een jaar nadat de grootvader plotseling was overleden.

Het is - niet alleen voor zijn ouders of andere familieleden - interessant te zien waarmee de oudste zoon zich al typend bezig houdt. Leest u het epistel aan het eind van dit verhaaltje maar eens na. De oudste zoon schrijft quasi een brief aan zijn één jaar jongere jongere broer. ("Ik geef een rondje weg op deze typewriter en ik zal jou eens laten zien hoe goed ik al kan typen" … en dan volgt de rest.)

Van de hak op de tak. Na een STER-reclamespotje volgt een gedicht van Christian Morgenstern over twee parallelle lijnen die lichtjaren evenwijdig aan elkaar doorbrengen en uiteindelijk (maar dat staat niet in dit stukje) toch in elkaar versmelten tot één eeuwigdurend samenzijn. Misschien kun je uit het onderwerp van dit gedichtje al een beetje opmaken waar zijn schoolse belangstelling vooral naar zal uitgaan: naar de wiskunde.

Volgt een ander interessegebied dat net als de wiskunde bij de meeste van zijn jaargenoten uit de tweede klas van het atheneum weinig aanhangers zal hebben gevonden: het Latijn. Hij heeft het vak maar enkele jaren gevolgd, maar heeft het daarna laten vallen. Volgens ons heeft hij daar nu nog steeds spijt van.

Daarna een mopje en een berichtje over de plaatsing van kruisraketten. Dat was destijds (1984) waarschijnlijk het beheersende thema.

Tot besluit een verhaaltje over een stierenvechter die klaarblijkelijk te veel risico's heeft genomen. Opvallend hierin is het gebruik van het woord 'pisang' en de kort-maar-krachtige manier van rapporteren.

Het stukje tekst is vlot en goed getypt. Hier en daar wat moeilijk te lezen, maar dat ligt niet aan de kwaliteit van de schrijver, maar aan die van de typemachine. Dat was een Olympia koffermachine die zijn grootvader bij diens pensionering als cadeautje van zijn werkgever mee naar huis kreeg.

Wat niet zichtbaar is, zijn de tekeningetjes waarmee onze oudste zoon zijn verhaaltjes vaak illustreerde. Priegelkleine strips met meestal een erg geestige inhoud. Hij heeft er veel tekenschriften en schoolagenda's mee gevuld.

25-09-2011, 22:17 Geschreven door terra38  
Reageren (0)

De schoppenboer is een belangrijke kaart bij het hartenjagen, maar dat interesseert mij nu even niet. Ik heb ook niet de verzameling schoppen en spaden op het oog die tegen de schaftkeet staan geparkeerd omdat de spitters de tijd nemen om hun meegebrachte boterham te eten. En ik bedoel ook niet de verzameling spelers die de kost verdienen door met hun voeten een leren bal te beroeren. Hun schoppen tegen die bal gaat soms zover dat zij daarvoor een vrije schop tégen krijgen. Namelijk wanneer zij niet de bal, maar de benen van de tegenstander raken. 

Achterhoekers op tamelijk gevorderde leeftijd kunnen het u uitleggen. Vooral wanneer zij iets te maken hebben met het boerenbedrijf. Zij laten de n weg zodat het woord schoppe overblijft. Een schoppe, zeggen zij, is een schuur. Een soort bergplaats bij een oude boerderij. Een schoppe is aan één zijde kant open zodat er de wind vrij spel heeft. Wel zorgt een dak ervoor dat je in elk geval droog blijft. Goed gezien: het is inderdaad een soort carport. Een stalling voor machines en andere gebruiksvoorwerpen.

Wat een schoppe is, weten we nu. Een wat ouwelijk aandoende garage/bergplaats/schuur die je goed kunt gebruiken voor het stallen en het klussen. Je stalt er je tien jaar oude dieseltje of je vlecht er van lange, soepele wilgentenen een mand waarin je straks de gerooide aardappels verzamelt. Dat werken-in-de-schoppe doe je op dagen dat er geen dringende andere werkzaamheden wachten. Dagen waarop het koud, nat en guur is. Dagen waarop het maar één keer motregent, maar dan wel de hele dag.

Het wordt langzamerhand herfst en vandaag merken we dat. Het regent al vanaf de vroege ochtend fijne pijpenstelen. De druppels zorgen voor kringetjes en blaasjes op het water van de oude drinkbak die bij ons buiten in de tuin onder de pomp staat. We zeggen tegen elkaar: dit wordt een echte schoppendag. Eigenlijk hadden we in de moestuin willen werken om die klaar te maken voor de winter. Maar met zo'n weer is het geen doen: wij wijken uit naar de schoppe om daar een paar simpele karweitjes te gaan opknappen.

Een schoppendag gebruiken wij meestal om klusjes te gaan doen die eigenlijk best kunnen wachten. Zoals het poetsen van de fiets van mevrouw (al in tien jaar niet gebeurd) of het afschuren van een roestige melkbus die straks zal veranderen in een tuinornament waar de hele buurt jaloers op is. Natuurlijk kun je op een schoppendag neerzijgen op je klapstoeltje en nadenken over de zin van het leven, maar dat hou je ook niet lang vol.

Een schoppendag in de nazomer is mooi, maar niet langer dan een halve dag. Dan kijk je naar de lucht. En kijk! je ziet hier en daar een klein blauw stukje hemel. En is het niet of de kringetjes en blaasjes op de waterbak minder en kleiner worden? Je ziet dat de zon moeite doet om door het wolkendek heen te breken. Je hoort hoe de merel de komst van mooi weer aankondigt.

Dan zet je de half gepoetste fiets van je vrouw terug in het fietsenhok. En je laat de roest op de melkbus zitten waar die zit. Gelukkig, de schoppendag is voorbij. Maar daarom niet getreurd: binnenkort komt er wel wéér één.

19-09-2011, 18:48 Geschreven door terra38  
Reageren (0)