Schrikt u niet, dit
verhaaltje heeft niets bloederigs, zelfs niet iets pijnlijks. Het gaat ook niet
over het weesmeisje dat voor de ogen van een verbijsterd publiek door een
illusionist in tweeën gezaagd en wonder boven wonder even later weer heelhuids
tevoorschijn komt. Het begon allemaal zo:
Sinds mensenheugenis is
overdreven, maar toch al 46 jaar draag ik een trouwring. Een simpele, smalle
ring, bijna puur goud dat wel, aan de buitenkant glad en zonder enige opsmuk of
versiering, aan de binnenzijde voorzien van de voornaam van mijn echtgenote en
de datum van ons huwelijk.
Ik kan mij geen dag
herinneren dat ik mijn trouwring niet gedragen heb. En als dat eens een keer
het geval was, dan hoogstens gedurende twee minuten. Ook na het overlijden van
mijn vrouw, enkele jaren geleden, ben ik mijn trouwring blijven dragen. Daar is
nu verandering in gekomen.
Het komt door kleine
lichamelijke ongemakken die met het ouder geworden hun kans schoon zien en
toeslaan. Zo begonnen een half jaar geleden plotseling de vingers van eerst
mijn rechter, later ook die van mijn linkerhand van soepele en slanke
grijpstuivers te veranderen in worstvormige aanhangsels. Er was geen dokter
nodig om mij duidelijk te maken dat de artrose in mij een nieuw offer had
gevonden. s Morgens bij het ontwaken en de controle omtrent de aanwezigheid
van mijn ledematen keek ik naar mijn handen en dacht: zijn dit werkelijk MIJN
vingers?
De trouwring aan mijn
rechterringvinger had nog het meest te lijden. Hij was niet meer te bewegen,
een rondje rondom zijn eigen as was onmogelijk evenals een opschuiven naar
boven of naar beneden.
Vorige week heb ik afscheid
genomen van mijn trouwring. Moeten nemen, zei ook de juwelier die ik om advies
vroeg: ꞌmeneer Terra, ik zal hem moeten doorzagen, er zit niets anders op.ꞌ
Vandaag de dag hangt mijn
doorgezaagde trouwring aan een zijden lintje ergens in mijn werkkamer. Hij
hangt op een lief stoffen hartje dat mijn vrouw in een verloren ogenblikje in
elkaar geknutseld heeft. Daar achter een foto van mijn vrouw uit de tijd dat
zij dat nog niet was. De foto is gemaakt in Zweden tijdens een vóórhuwelijkse
vakantiereis. Met haar rechterhand streelt zij de huiskat en met haar ogen
kijkt zij naar de ring aan haar linkerhand.
|
