|
Wij hebben in onze
woon/zit/leefkamer een nieuwe tafel. Dat is natuurlijk geen wereldschokkend
nieuws, ware het niet dat de tafel op een bijzondere manier tot stand gekomen
is. Een manier die zelfs hoogwaardigheidsbekleders deed opkijken!
Het verhaal begint met een
oude boom, een es, achter onze boerderij, die ten gevolge van ruilverkavelingen
en andere misères het loodje heeft moeten leggen. Nu is de es een bijzondere
boom, (volgens de oude Germanen zelfs een heilige,) maar dat was niet de reden
dat mijn schoonvader jaren geleden de stam in acht tot twaalf centimeter dikke
planken heeft laten zagen. Lengte drie-en-een-halve meter en zo'n veertig
centimeter breed. Deze planken hebben zeker dertig jaar bij ons in een achterafschuurtje
liggen drogen, totdat wij besloten een al lang geopperd plan te doen uitvoeren:
we laten van dat essenhout een grote tafel maken voor onze huis/woon/leefkamer.
Zo'n tafel waar je zonder van elkaar last te hebben de complete krant opengevouwen
kunt lezen en op zon- en feestdagen met z'n achten kunt aanschuiven om te
dineren.
Dit voornemen is al die
afgelopen jaren niet tot uitvoering gekomen. Totdat een vriend van onze jongste
zoon er lucht van krijgt. Die vriend is in zijn vrije tijd een hartstochtelijk
meubelmaker. Hij biedt aan voor een schappelijk prijsje de tafel wel te willen
maken.
Zo gezegd, zo gedaan. Wij lenen
van de buurman een bestelbusje en sjorren met veel pijn en moeite de lange,
zware brede planken op het dak. In plastic verpakt en goed vastgegespt. Daarna
in een vliegende storm over de autoweg op weg naar de Wageningse fabriekshal
waar onze amateur-meubelmaker z'n werkplaats heeft ingericht.
Enkele weken later bericht de
maker ons dat de tafel klaar is en opgehaald kan worden. En nog weer een paar
dagen later wordt de uit elkaar genomen tafel naar de plaats van bestemming
gebracht, vakkundig in elkaar gezet, waarna wij met rode oortjes van verbazing
en bewondering naar een magnifieke essenhouten eettafel staan te kijken
(afmetingen 2 bij 1 meter en 75 cm. hoog)
die vanaf heden onze woon/huis/leefkamer verfraait. We kunnen niet
anders zeggen: de maker heeft eer van zijn werk. Op een foto ziet u hoe mijn
jongste zoon en hijzelf bij een kopje koffie aan een keukentafel napraten over
de gang van zaken. Let u even op het
gezicht van de maker, rechts.
Want dat gezicht ziet u ook
op de laatste foto, samen met dat van onze nu demissionaire minister-president
Mark Rutte en de rector-magnificus van een Nederlandse universiteit. Ik wed dat
zij net als wij met bewondering en verbazing naar onze nieuwe tafel staan te
kijken.
|
