een goed begin van de dag
Als u een liefhebber bent
van een smakelijk en voedzaam ontbijt en even de moeite neemt naar de plaatjes
beneden te scrollen, kent u ongetwijfeld de Quaker wiens portret de verpakking
siert. Zijn breedgerande zwarte hoed en dito jas, in combinatie met de witte
quasi-slordig geknoopte das, omlijsten een vriendelijk, blozend gezicht. De
rode konen doen inderdaad vermoeden dat deze brave borst geen vlieg kwaad kan
doen. Hij is lid van de Society of
Friends, een religieuze groepering die zich onderscheidt door vroomheid,
kuisheid, zuinigheid en zedelijkheid, maar ook door de grote zorg voor de
minder bedeelde medemens. Wat hen sympathiek maakt althans in mijn ogen is
de vrij grote lak die ze hebben aan wereldse overheden. De Quakers stammen
oorspronkelijk uit het Engeland van 1650. Enkele doorzetters onder de
vriendenclub scheepten zich in naar Amerika waar zij in Long Island en
Nieuw-Amsterdam voet aan land zetten. De grootste doorzetter heette William
Penn; hij heeft zijn naam afgestaan aan de staat Pennsylvania. Heden ten dage
kennen wij de Quakers voornamelijk vanwege hun voedselproductie. Beroemd is hun
één- en meergranenontbijt.
de noodklok
Iets heel anders nu.
Ongetwijfeld hebt u gelezen dat Nederlandse kinderen in toenemende mate dik, té
dik, zijn. In de tweede plaats, en nu komt het, is er het wijd verbreide
misverstand dat Quakers Viergranen Ontbijt direct en indirect als medeoorzaak
wordt gezien. Kortom, men verwijt de Quakers dat zij niets nagelaten hebben om
het viergranenontbijt tot een succes te maken. Dat schijnt ook de opvatting te
zijn van de nieuw te benoemen lector in de obesitas aan de vrije
hogeschool in Stork City wiens achternaam met dezelfde rondborstige letter
begint als de hier aangehaalde kwaal. Hij verwijt de Quakers nota bene de afzet
niet genoeg afgeremd te hebben. Zij zouden pas op de rem zijn gaan staan toen
de wijzers van de weegschaal het toegenomen gewicht niet langer konden
verbloemen.
valse beweringen
Quakers zijn van huis uit
zuinige, zedige en vredelievende lieden die met noeste vlijt een positie op de
ontbijt- en cornflakesmarkt hebben veroverd. Aanvankelijk met één graansoort,
die van havermout. Recent werken zij met vier granen, te weten tarwe, maïs
(met een trema op de i), rijst en haver. Critici komen nu met het argument dat
een rechtgeaarde Quaker het niet kan maken om in plaats van één niet minder dan
vier graansoorten te verwerken in zijn ontbijt. Overdaad zou schaden. Onzin
natuurlijk, de feiten laten zien dat zij het wel degelijk kunnen maken.
Hoe komen sommigen nu ertoe
om een link te leggen tussen zwaarlijvigheid en Quakers producten? Deze sommigen
zeggen dat het nieuwe viergranenmenu zo smakelijk is dat je er wel veel, té
veel, van moet eten. Je kunt er niet afblijven, zo lekker is het. En nu begint
de slang in zijn eigen staart te bijten. Je hebt zoveel energie nodig bij het
verorberen van die grote hoeveelheden lekkere granen dat je er, om al die
spijsverteringsprocessen bij te houden, nóg meer van moet eten. Er komt
zodoende geen eind aan.
ingrediënten
Laat ik u, om te bewijzen
dat het allemaal wel meevalt, in het kort een overzicht geven van de
voornaamste ingrediënten die het vriendenclubontbijt bevat. Ik noem u haver,
gesuikerde cornflakes (bestaande uit maïs, suiker, glucosestroop,
gerstemout, emulgator, sojalecithine), gecoate tarwevlokken (tarwe,
suiker, tarwezemelen, glucosestroop, gerstemout, zout), suiker,
plantaardige olie, gepofte rijst, honing, zout, melasse, vanillearoma.
Vetten zult u niet tevergeefs zoeken, hoewel zij gering in aantal zijn.
Bovendien zijn zij óf meervoudig onverzadigd, óf enkelvoudig onverzadigd, dat
zegt genoeg. Mevrouw Klover uit Waspik, die met haar ingezonden brief in De
Telegraaf het balletje aan het rollen bracht door te menen gezien te hebben dat
de calorieën in groten getale over de rand van haar ontbijtbordje liepen, moet
zich, met alle respect, van een nieuwe bril voorzien. De energetische waarde
per 100 gram
product (whatever that may be) bedraagt slechts 405 kilocalorieën en dat
is de moeite en energie niet waard.
gewichtig
Over obesitas maken wij geen
grappen. Want om met de Quaker-grondlegger William Penn te spreken: net als in
Pennsylvania gaat ook in Vlaanderen en in Nederland ieder pondje door het
mondje. En het is waar wat Cathryn, Bills echtgenote, placht te zeggen: wat er
per ongeluk bijkomt, gaat er nooit per ongeluk weer vanaf. Dat is inderdaad een
waar woord en het is geen stijl om de vroede Quaker-vaderen en hun nazaten er
de schuld van te geven dat het aantal te zware mensen, kinderen en
volwassenen, toeneemt. Wij vatten dat
zeer ernstig op, maar doen daar niet al te gewichtig over.
|
