Laat ik u voor de verandering eens iets vertellen over onze oude barometer. Die is ruim 80 jaar oud en voorspelt nog altijd hondstrouw het weer dat ons te wachten staat. Meestal staat zijn wijzer in de buurt van 760 (mm. kwikdruk). Bij mooi helder weer iets daarboven, bij lage druk iets minder. Het kleinste getal dat hij bij mijn weten ooit heeft aangewezen was 718. Ongelogen. Een dag met zware buien, loeiende stormen en een buitenaards lage luchtdruk.

Hoe weet ik eigenlijk dat de barometer meer dan 80 jaar oud is? Staat er een aanschafdatum op? Nee, maar de barometer was een geschenk van de buurt toen achter de boerderij van mijn schoongrootvader een nieuwe schuur is gebouwd. Dat was in 1927. De bouwtekeningen hebben we nog steeds. Wat we ook bewaard hebben, is het meiboomgedicht. Bij ieder nieuw bouwwerk werd (en wordt) volgens oud Achterhoeks gebruik door de (jonge, ongetrouwde) buren een meiboom gezet. Dat is een dennenboom uit het bos, zeker twaalf meter lang, want de onderste twee meter worden verankerd in de grond, en de top bovenaan moet in ieder geval boven het dak uitsteken. Aan die top, fraai versierd met slingers en papieren roosjes,  hangen traditioneel een krans en enkele onnutte zaken zoals lege bierflessen. Op de stam wordt op ooghoogte een gedicht bevestigd dat door een creatieve geest is bedacht.

Nu, in de eenentwintigste eeuw hangt de barometer samen met zijn vriendje de thermometer in onze voorkeuken. Op een vernieuwd plankje omdat het originele door de houtworm ten dode was opgeschreven. Het gedicht hangt daar waar het hoort: in de schuur, aan de muur.

Het originele meiboomgedicht bij de nieuwbouw van de schuur is een toonbeeld van echte volkskunst. Natuurlijk in de volkstaal, met hier en daar een woord dat wij hedentendage niet meer gebruiken. Een vast rijmschema, maar geen domme rijmelarij. Zeer waarschijnlijk is het gemaakt door Jan Willem uut ’t Goor, een pseudoniem van het hoofd-der-school hier uit onze streek en zeer gewaardeerd als schoolmeester, dirigent van de fanfare, schrijver van volksverhalen en dichter van gelegenheidsliederen. Ik laat het hieronder volgen. Met behulp van enkele toelichtingen kunt u de strekking vast en zeker wel volgen. Het laatste couplet - dat enkele waarheden als koeien bevat - heb ik in z'n geheel voor u vertaald:

Toch doet de barometer

aan 't weer geen goed of kwaad.

Dát kunnen we beter overlaten (aan de weergoden),

het ding geeft alleen wat raad.

         Zoo is de ni’je schure

         dan bi’jnao kant en klaor.

         Daor kö’j gemak van hebben,

         a’j staot an ’t klompenboor¹.                          

         Daor könt de varkens joechtern²

         en vretten dat ze stönt³,

         daor meugt de hoender kaak’len⁴,

         haost meerder dan ze könt.

         Daor kö’j de oogst in bargen

         as alles dreuge is.

         As ’t altied deur wol règenen,

         dan liep jô alles mis.

         Um ow now wat te helpen

         bi’j ’t ongestaödig⁵ weer,

         he’j hier van ons een weerglas;

         dan wet i’j toch wat meer.

         Toch duut de barometer

         an ’t weer gin goed of kwaod,

         dat köw maor aoverlaoten⁶;

         ’t dink gef alleen wat raod.

         de jonge naobers⁷

1: een afgesloten deel van de schuur was een klompenmakerswerkplaats

2: knorren of schreeuwen

3: steunen of kreunen van genot

4: een stuk van de schuur was in gebruik als kippenhok

5: wisselvallig

6: dat kunnen we maar beter (aan het lot) overlaten

7: de jonge, meestal nog ongetrouwde, buren

03-09-2013, 21:55 Geschreven door terra38  
Reageren (2)