Er bestaan, zoals u ongetwijfeld
weet, diverse soorten beeldende kunst. Om te beginnen is er het verschil tussen
figuratief en non-figuratief. Bij het beschouwen van een figuratief schilderij
behoeft u niet na te denken over wat het voorstelt: u ziet een brug over de
Seine en het labeltje onderaan vermeldt dat dit inderdaad een brug over de
Seine is, geschilderd in olieverf door een zekere August de la Manière. En het veilinghuis
dat u dit prachtige kunstwerk te koop aanbiedt schrijft er nog bij dat de geschatte
waarde 2,5 miljoen euro bedraagt. Dus te duur om bij u thuis boven de sofa te
hangen (waar het overigens een buitengewoon goed figuur zou slaan.)
Je hebt ook beeldende kunst
die de beschouwer volledig in het ongewisse laat over wat zij denkt te zien. ꞌOnweer
boven Parijsꞌ denkt u? De kunstenaar zelf noemt het: ꞌZonder kraak of smaakꞌ.
Het stelt niets voor: en dat in alle opzichten.
Er worden zelfs
tentoonstellingen van moderne beeldende kunst geopend en gesloten die de
bezoeker bij het verlaten ervan in volstrekte wanhoop achterlaten. Nee, niet
dat enkele schilderijen niet mooi zouden zijn. Ja, omdat niemand, zelfs de
kunstenaar niet, je kan uitleggen wat de bedoeling van het kunstwerk is. En wij
willen allen graag de bedoeling van iets weten, niet dan?
Nu bestaat, en dat al sedert
tientallen jaren, een tegenbeweging die zijn oorsprong vindt in het Engeland
van de industriële revolutie. We hebben het over een kunststroming die het
begrip kunst probeert te verbinden aan het begrip vakmanschap. Kort door de
bocht gezegd komt het er in deze benadering op neer dat een kunstenaar laat
zien dat zij of hij met eigen handen iets tastbaars en aanraakbaars kan maken
en dat doet op een vernuftige en buitengewoon artistieke manier. Een koppeling
van handvaardigheid en beeldende kunst; dát is het. Omdat men in Engeland het
eerst en het meest van het nut van deze kunstopvatting overtuigd was noemt men deze
stroming "Arts and Crafts". Waarbij ꞌArtsꞌ natuurlijk verwijst naar
het kunstzinnige, het artistieke, en ꞌCraftsꞌ naar het handvaardige. Bij
een onlangs door mij gemaakte wandeling zag ik ergens in een etalage een fraai
voorbeeld van deze A & C dat ik u niet wil onthouden.
Wat is hier aan de hand?
Iemand, de naam van de maker/maakster is mij helaas niet bekend, maar het zou
mij niet verwonderen dat de schepper van dit kunstwerk een vrouw is, heeft de
euvele moed gehad een doodgewoon rijwiel zeg maar gewoon: fiets te omhullen
en omringen met een buitengewoon artistieke wollen bekleding. Wij zien meteen de
twee belangrijkste onderdelen van de A & C-benadering. De vakmanschap (zeg
in dit geval maar liever vakvrouwschap) blijkt uit de ongeëvenaarde breikunst. Zelfs
een volslagen ondeskundige op het gebied van de edele breikunst als ik kan zien
dat hier een topprofessional aan het werk is geweest. En kijkt u eens hoe origineel
en creatief de wielen zijn ingepakt (zomaar een voorbeeld uit talloze andere
mogelijke).
Zonder twijfel zou dit een topstuk uit een
denkbare A & C collectie kunnen worden. Is er dan geen oliesjeik uit Qatar
die hier enkele miljoenen voor over heeft? Als belegging?
Tenslotte ben ik zo vrij u attent
te maken op een aspect dat in veel (moderne) beeldende kunst, figuratief of
niet, volledig ontbreekt. Ik bedoel humor. Je kunt immers niet naar deze wollen
fiets te kijken zonder op zn minst te glimlachen?
|
