|
Vroeger, op de Mulo, hadden
we allemaal een gedichtenschrift. Daarin schreef je een aantal (vier
bijvoorbeeld) gedichten die je op het eindexamen bij het vak Nederlands aan de
orde kon laten komen. De examinator koos er één uit en vroeg je vriendelijk dat
gedicht zo goed mogelijk op te zeggen. Daarna werden vragen gesteld: wat weet
je allemaal van de dichter? wat betekent het woord 'wilvaardig' in regel acht?
wat is het rijmschema?
Eén van mijn gedichten was
"Het Kameleon", een moeilijk gedicht van de dichter Staring. (Na enig
oefenen ken ik het nu nog uit mijn hoofd!) Het ging over een tweestrijd tussen
landgenoten die elkaar ergens in Noord-Afrika ontmoeten en ruzie krijgen over
de vraag of de kameleon die ze beiden hebben gezien nu blauw of groen was. Een
derde wandelaar, die meent zich met de zaak te moeten bemoeien, denkt een
zwarte kameleon in een witte zakdoek te hebben meegenomen, maar ziet tot zijn
schrik hoe het zwart zich in wit heeft veranderd.
Ja, dat heb je met kameleons:
ze kunnen van kleur verschieten. Persoonlijk heb ik het nooit gezien, maar ik
geloof iedereen die het zeker weet. Wat ik wel weet is dat tomaten tegenwoordig
ook van kleur kunnen veranderen. Hoe zit het precies?
In mijn jongere jaren had je een paar
tomatenplanten in je moestuin. Als alles meezat, zag je een flinke plant
opgroeien met gele, onooglijke bloempjes die later uitgroeiden tot prachtige
vruchten. Groen waren ze aanvankelijk. Maar door de verkwikkend verwarmende
zonnestralen veranderde hun kleur via groenachtig geel en oranje in een rijp
rood. Dan was het tijd om te plukken en te oogsten. Waarna ze in de tomatensoep
verdwenen of in plakjes gesneden - al of niet met suiker of zout - je boterham
versierden.
Dit jaar groeien de tomaten in onze moestuin tegen de klippen op. Ze dragen prachtige groene trossen
tomaten. Maar met het van kleur verschieten wil het niet erg vlotten. Ze
blijven groen. Hoogstens zien we een geelachtig schijn op hun huid.
Iemand zei: je moet ze
plukken, ook al zijn ze nog groen. En dan leg je ze op een schoteltje onder dak
in de zon en geef je ze tijd om van kleur te veranderen. Kijk maar: deze twee
zijn van een groen in een prachtig rood veranderd; de andere is nog niet zover,
maar wacht maar even af. Het komt goed. Straks hebben we heerlijke, sappige,
roodwangige trostomaten te kust en te keur. Van kleur verschoten.
|
