Over verslavingen kunnen we
kort zijn. Het is geen onderwerp om grapjes, of wat daarvoor door moet gaan,
over te maken. Je hebt trouwens ook mildere vormen. Ik noem u als voorbeeld de schrijfverslaving.
Ik weet er het fijne niet van, ik lijd er niet aan, ik heb het ook maar van
horen zeggen, maar naar verluid zijn er mensen voor wie de dag niet geslaagd is
wanneer zij niet op enig ogenblik op dit of ander weblog hebben rondgedwaald en
ergens een schriftelijke bijdrage hebben achtergelaten. Voor hen is alleen al
het idee van een computer- en dus weblogloze dag een verschrikking.
Over verslavingen gesproken,
zelf ben ik jaren lang verslaafd geweest. Aan drop. Voor mij was een dag zonder
greep uit de droppot een verloren dag. Het begon al op jeugdige leeftijd. Van
het wekelijkse zakgeld (fl. 1.00) werd 40 cent gereserveerd voor een gang naar
de drogist aan de overkant. Deze verkocht namelijk het lekkerste drop dat er
bestond en ooit bestaan heeft. Dat is kruisdrop: zwart, plat vierkantig van
vorm, met de beeltenis van het Zwitserse Rode Kruis erin geboetseerd, maar dan
in zwart. Voor het gereserveerde bedrag van vier dubbeltjes kreeg je een ons,
oftewel op de kop af 100 gram. Kenners en liefhebbers zullen ongetwijfeld met
instemming en genoegen aan het beeld herinneren willen worden van iemand die,
buiten gekomen, meteen een greep in het lichtbruine puntzakje doet en een
handjevol drop in zijn mond propt. Het
dropwater loopt je om je tanden!
De dropverslaving is met het
verstrijken van de jaren verminderd, maar niet geheel en al uitgestorven.
Misschien is het mijn maagwand, die langzamerhand met een dikke droplaag moet
zijn bedekt, die parten speelt. Maar u kunt zich niet voorstellen hoe graag ik
nog steeds een ruitvormig stuk drop in mijn handen draai tot het scheurt
waarbij een fantastisch aroma vrijkomt - en dan vervolgens de verscheurde
resten in mijn mond steek totdat ik er bijna ziek van word.
Het behoort niet tot mijn
favorieten, maar, bij gebrek aan beter, koop ik wel eens een zakje gemengde
Engelse drop. Dat bestaat onder vele andere uit lichtbruine dobbelsteentjes
bestrooid met kleine suikertjes, witte stukjes krijt die niet geschikt zijn om
een sommetje op het schoolbord te schrijven maar wel om achter de kiezen te
worden gestoken, ronde toverballetjes die van kleur kunnen verschieten, of
dropsteentjes die uit verschillend gekleurde laagjes zijn opgebouwd. Het is,
met andere woorden, ook een beetje drop om naar te kijken, zo mooi! Om slaaf
van te worden!
|
