Rond 8.45 uur vertrokken we meteen tegen een pittig tempo voor 43 km MTB-plezier. De eerste km waren nog op verharde ondergrond dus dat lukte me wel. Maar vanaf de eerste zandstroken besefte ik meteen dat het een hels ritje zou kunnen worden. Tijdens de eerste de beste single track heb ik daarbij tijdens een afdaling meteen ne stevige totter (= val) gemaakt. Gelukkig zonder materiële en lichamelijke schade. Omdat ik niet wilde onderdoen voor mijn 4 reisgezellen vanuit Kasterlee was het vaak allen hens aan dek voor mij om toch in hun spoor te kunnen blijven. En toen we na pakweg 15 km de eerste keer vol wind op kop moesten rijden draaide mijn maag al een paar keer om : tekort aan koolhydraten ! Gelukkig had ik mijn drinkbus bij maar eigenlijk was het al wat te laat. Maar doordat we een gevaarlijk traject naast de rivier de Nete moesten afleggen zakte het tempo ook zodat ik terug wat kon recupereren. Na goed 20 km was er een bevoorradingspost voorzien met soep, AA-drink, bananen, peperkoek, suikerwafels en speculoos. Ik nam voldoende tijd om het één en het ander naar binnen te spelen. Na deze rustpauze besloot ik om meer mijn eigen tempo te gaan rijden en dus niet persé mijn 4 metgezellen te willen volgen (correctie: 3 metgezellen want eentje had al moeten passen en was gedurende het eerste gedeelte al terug huiswaarts gekeerd, wat toch bewijst dat het tempo zeker niet van de poes was). Vanaf toen ging het me ook beter af. Ik reed misschien 1 à 2 km trager dan voorheen maar kon daardoor ook meer recupereren en al eens rondkijken. Want het moet gezegd worden : een prachtig parcours op soms amper 7 km in vogelvlucht van bij mij thuis waar ik het bestaan niet van kende. 

Wanneer we precies aankwamen aan C.C. Den Dries weet ik niet maar wel dat ik de laatste km nog vlot rond ronddraaien tegen 30 km/uur. Een teken dat ik best wel tevreden kan zijn over mijn basisconditie maar vlammen op groot vermogen is toch nog niet weggelegd voor mij. Maar ik ben wel erg enthousiast over dit soort tochten. Volgens mijn km-teller had ik die dag in totaal 65 km gereden tegen een gemiddelde van ruim 20 km/uur. Volgende week heb ik er opnieuw eentje in mijn trainingsschema opgenomen, in Herentals ditmaal. Het probleem is dat ik alles eigenlijk graag doe maar dat ik stilaan ook begin te beseffen dat er maar 24 uur in een dag en 7 dagen in een week zijn en ik dus selectief tewerk zal moeten gaan in 2013 .

Daarnaast was het de bedoeling om van alle loopwedstrijden in 2012 de tijd van 2011 scherper te stellen. Zowel in de Natuurloop Lier 10,8 km, Kastelenloop Zandhoven 10 km, Dwars door Kasterlee 10 km, Dwars door Turnhout 11 km, Monumentenloop Vorselaar 14 km en 1/2 marathon Kasterlee slaagde ik in mijn opzet. Daarnaast nam ik ook deel aan 3 nieuwe wedstrijden : Holvenjogging, Sinksenjogging Kasterlee en Kermisjogging Geel-Larum. 

Over gans 2012 liep ik nagenoeg 1.750 km (1.300 km in 2011) en reed ik 750 km op de mountainbike en 450 km op de koersfiets. Voor mij alvast indrukwekkende cijfers waar ik toch een beetje stil van word als je weet dat ik pakweg 30 maanden geleden met moeite 2x per week een uurtje ging lopen. Maar het allerbelangrijkste blijft : trainingsplezier, kwetsuren vermijden en - zonder te forceren - progressie blijven maken.

De beveiliging in de kleedkamers is eenvoudig maar zeer essentieel. Je sluit jezelf langs een kant op en wanneer je de deur aan de andere kant dichttrekt kan die enkel maar met een sleutel worden geopend door een bewaker nadat je eerst je bandje met nummering hebt getoond. De bovenkant van de kleedhokjes is met een afrastering dichtgemaakt dus erover klimmen is niet mogelijk.

Het zwembad zelf is in vergelijking met wat ik in Kasterlee gewoon ben hallucinant groot. Men vertelde mij dat het een 25-meterbad zou zijn maar volgens mij is het langer (het blijkt volgens de website in bijlage inderdaad zelfs 33 meter te zijn). Het zwembad is opgetrokken in een art-deco stijl (denk ik), wel wat afgeleefd maar nog steeds met een ziel. Ik denk dat ik 22 baantjes heb getrokken op een 1/2 uur. Niet bijster veel maar voldoende voor deze eerste keer. En het zal zeker niet de laatste keer zijn dat ze me daar zien.

Gelukkig was zaterdag een prachtige dag om de vooropgestelde 1/2 marathon af te leggen. Ik legde de ruim 22 km af in een goeie 126 minuten, inclusief 2 plaspauzes. Tot 16 km ging het tegen een looptempo van 10,5 km angstaanjagend vlot. De kilometers daarna versnelde ik stelselmatig naar 11,5 km en toen nam de hartslag ook verhoudingsgewijs toe. Gezien de bijtende koude bij aanvang van de training kon ik het winterzonnetje danig appreciëren. In combinatie met het rustgevende witte sneeuwtapijt in de Netevallei prijsde ik me gelukkig dat ik 30 maanden geleden definitief voor het lopen heb gekozen.

Woensdag ben ik meteen na aankomst van het werk rond 18.30 uur 3 lussen van 4 km gaan lopen tegen een zeer gezapig tempo van 10 km/uur. Na 5 kwartier was ik het wel beu als koude pap. Heel de tijd in je eentje in de duisternis lopen en voortdurend een "hier ben ik precies al gepasseerd" -gevoel. Dan was de training van donderdag wel meer mijn ding. Omstreeks 15.30 uur vertrokken richting Kastelse heuvels en ruim 3 kwartier een intensieve training/fartlek afgewerkt waarbij je stelselmatig je tempo verhoogt. Ik volgde hierbij grotendeels het parcours van Roger Wils dat hij uittekende voor de jaarlijkse Sinksenjogging. Een moordend traject met veel hoogtemeters maar wel één waar je op kracht en snelheid kan trainen. Zo liep ik de laatste 500 meter nog tegen een ambitieuze 14 km/uur en een piek van 167 hartslagen/minuut. 

Als het zaterdag niet te beestig weer is voorzie ik een extensieve training over 21 kilometer. Ik zou mijn conditie op die afstand zeker willen behouden want volgend jaar plan ik mijn eerste marathon in. Maar meer daarover in de loop van de de volgende weken. En zondag is het de bedoeling om deel te nemen aan de MTB-veldtoertocht in Geel ten Aard over een afstand van 40 km. Ik weet dus weer wat te doen in het weekend.

Exact 82 seconden nadat het startschot werd gegeven passeerde ik de startlijn. De eerste 2 à 3 km was het zoals verwacht een voortdurend slalommen tussen voorgangers. En toen we na de Watertorenlaan voor het eerst een zandstrook indoken moest er weer op de rem worden gestaan omdat door de plassen er bij momenten slechts 2 tot 3 personen naast elkaar konden lopen. Pas net voor de Netebrug in Oosteneind begon de sliert lopers zich wat open te trekken. Het was ook het ogenblik dat ik mijn eerste gel van 50 ml innam. Ik liep toen tegen een gemiddeld looptempo van 4.39 min/km dus gelukkig nog perfect op schema. In de omgeving van het Prinsenpark in Retie kwam ik in het gezelschap te zitten van 3 ervaren lopers. Ik pikte mijn karretje aan dat van hen en liep vlot met hen mee tot de tweede bevoorradingspost na +/- 10-km wedstrijd. De snelheid werd ook daar echter ietwat geremd door de ongelukkig gekozen plaats van die post : net voor een scherpe bocht in een zeer smalle zandstrook : gevolg 4.41 min/km na de doortocht ervan. Ik moest dus een tandje bijsteken en dus nu zeker al niet beginnen te verzwakken. Maar ik voelde mij nog zeer goed en kon gemakkelijk terug aansluiten bij een aantal lopers met nog meer pit in de benen. 

Na de doortocht door het Prinsenpark zat ik terug rond de 4.40 min/km maar durfde ik mij niet te forceren omdat ik wist dat het zwaarste stuk (tussen 14 en 17 km) nog moest komen. Het was ook daar waar ik mijn jongste broer Rik passeerde. Rond 13,5 km stond Grietje zoals afgesproken klaar om mij een tweede gel "bananenpuree" van 100 ml aan te reiken. Het ideale moment na ruim een uur wedstrijd om nog wat extra koolhydraten binnen te spelen. De strook tussen 14 en 17 km was inderdaad weer niet van de poes : overal plassen en slijk waardoor ik (soms letterlijk) wegzakte tot 4.41 min/km. Terug op de betonbaan aangekomen na pakweg 17 km begon mijn extra voeding te werken en kon ik mij gedurende een 2-tal km aansluiten bij 2 snelle jongens. Nadat we de Netebrug aan de kayakclub passeerden kwam ik terug door in een looptempo van 4.40 min/km. De laatste 2 km gebeurde er eigenlijk niet veel meer : ietwat geven aan de Nete en in de Netestraat bergop, ietwat nemen in de Berkenlaan en op de Geelsebaan zodat we uiteindelijk eindigden in het vooropgestelde looptempo van 4.40 min/km zonder me eigenlijk ook maar 1 ogenblik tureluurs te moeten lopen. En zonder mijn bescheidenheid te verliezen : ik voel dat ik nog steeds progressie kan maken. Volgend jaar misschien onder 1 uur en 37 minuten en een gemiddelde snelheid van iets over de 13 km/uur ? Operatie 1/2 marathon editie 2012 is alvast meer dan geslaagd. Ruim 5 minuten van mijn tijd van vorig jaar eraf en niets last van krampen of steken tijdens de wedstrijd. Enkel een slapende linkervoet tussen 6 en 11 km maar dat is omdat ik misschien te traag liep .