Geen onvertogen woord over het meisje. Ze is mooi, meer dan mooi, mooi is een attribuut dat welgevormde buurmeisjes past. Deze deerne flirt met het platonische ideaal. Wat zou het dat ze geen woord Nederlands spreekt ! De Miss-België-verkiezing, c'est quand-même un concours de beauté, n'est-ce pas ? Sois-belle en zwijg in alle talen, dat lijkt me het hoogst bereikbare. Dat gemompel in het Frans, dat zal men ze ook nog wel afleren, er wordt aan gewerkt. Linten doorknippen, dat moet ze kunnen, onze nationale schoonheid, linten halveren en glimlachen, kusjes geven aan de burgemeester, de plaatselijke delicatessen proeven, kindjes over de bol aaien, nippen aan een champagneglas en dan weer weg, om op een ander schoon te gaan wezen, aan een gemiddelde van drie decoratieve aanwezigheden per dag. Miss Bilingue, laten we onze Duitstalige landgenoten niet vergeten, miss Trilingue heeft geen tijd voor zulke flauwekul, zij zit achter de balie. Ze incasseert het gezeur van een West-Vlaamse boekhouder-entrepreneur die onderhand zijn geld wil zien. Ze verteert het flauwe gezwets van een Luikse zakenvriend van de patron. En ondertussen reserveert ze ook nog eens diens hotelkamer in Keulen. En 's avonds doet ze de was, kuist ze de badkamer, sorteert ze sokken ... enfin ... u weet vast nog wel wat fijne bezigheden voor deze talenprinses te verzinnen. Wat ik maar wou zeggen: Met talen valt geen eer te behalen. En nu zwijg ik, onvermoord en wel.
