Professoren kunnen uw gezondheid ernstige schade berokkenen.
"Everything gives you cancer", Joe Jackson zong het in de jaren tachtig al. Dat je van gelijk wat een tumor kan opdoen als was het een winterse snotneus werd ons onlangs weer eens uitvoerig voor ogen gehouden tijdens het VRT journaal van zeven uur. Deze keer zat Aspartaam op het beklaagdenbankje. Een 'gedegen' studie had zogezegd aangetoond dat de populaire nepsuiker het risico op kanker merkbaar verhoogde, alleszins bij ratten. Ik hoop dat u na het aanhoren van de alarmerende berichtgeving compleet met zorgelijke blik van Martine Tanghe niet meteen uw volledige voorraad Cola Light aan de gootsteen heeft toevertrouwd. Kwestie van het Vlaamse oppervlaktewater niet verder te bezoedelen. En het zou daarenboven zonde zijn van uw zuurverdiende centjes. Wie zich laat beïnvloeden door de berichtgeving omtrent voeding kan tegenwoordig met zijn appetijt al snel geen kant meer op. Volstrekt ten onrechte, want wie het journaal een beetje kritisch volgt kreeg de laatste weken bijna dagelijks het onweerlegbare bewijs geserveerd dat het met onze gezondheid lang niet slecht gaat.Het politieke nieuws werd de laatste tijd immers totaal gedomineerd door de beroering omtrent het generatiepact, een plan van de federale regering om de gevolgen van de vergrijzing op te vangen. Hebt u dat goed gelezen, "vergrijzing". Aspartaam gaat al veertig jaar mee maar is er na al die tijd nog steeds niet in geslaagd om onze levensverwachting zelfs maar met een maand in te korten. De Italiaanse studie, waarin ratjes bloot gesteld werden aan een 'Cola Light'- dieet wordt overigens tegengesproken door weer andere studies waarin bij lage dosissen geen significante gezondheidseffecten werden vastgesteld. De VRT had er wellicht verstandig aan gedaan de professoren nog enige tijd te laten bakkeleien in plaats van de brave burger de stuipen op het lijf te jagen met voorbarige berichtgeving. De moderne mens verspilt nu al te veel tijd aan zijn gezondheidsobsessie. Die overdreven bezorgdheid kan je humeur trouwens behoorlijk vergallen. En wat blijkt nu uit geriatrische studies. Eeuwelingen zijn nou net mensen die het leven nemen zoals het komt zonder voortdurend te piekeren over alles wat maar fout zou kunnen gaan. Nu weet u wat u te doen staat als onze staatszender nog eens de behoefte voelt om u een verdoken gezondheidsadvies te verstrekken. Gewoon even de vingers in de oren en de andere kant uit kijken. Voor wijze raad moet u bij uw huisarts wezen. Al zal ook hij moeten beamen.Van te leven ga je dood.
Kent u het criterium voor Nederlander zijn ? Moet je er uit het blote hoofd het Wilhelmus voor kunnen kwelen ? Is het een conditio sine qua non dat je op tijd en stond een rauwe haring in je keelgat laat afdalen ? Of volstaat het dat je ééns per jaar een bezoekje brengt aan Antwerpen om er na een nachtje hijsen de Onze-Lieve-Vrouwe Kathedraal te besproeien met een lauwe lading bierzeik ? Het is verrekt moeilijk het Nederlanderschap onder één noemer te vangen. Tenzij dan met het woord 'Nederlander' zelf. Een Nederlander is een man of vrouw met de Nederlandse nationaliteit. Die nationaliteit erf je van je ouders of ze wordt je verleend door de staat. De laatste jaren heerst de Hollandse 'zunnigheid' wat betreft het toekennen van de Nederlandse nationaliteit. "Nederland is vol", verkondigde Pimmetje aan iedereen die het horen wou en dat ging er vlot in bij onze Noorderburen. Zo zeer zelfs dat ene Volkert van der Graaf terstond tot de daad overging en de heer Fortuyn met inzet van zes kogels eigenhandig uit het bevolkingsregister liet schrappen. Hoewel de lijst Pim Fortuyn zelf na het verlies van haar leider al snel aan intern gekrakeel ten onder ging resulteerde de kortstondige Pim-manie toch in een duidelijke ruk naar rechts. De instroom van migranten moest omlaag. Het beleid inzake politieke vluchtelingen werd verscherpt. Wie naar Nederland kwam moest inburgeren en het Nederlands paspoort zou niet langer een vodje papier zijn dat je snel even ging afhalen op het gemeentehuis. Tenzij je fenomenaal kan voetballen, had men in de regeringsverklaring moeten opnemen. Maar dat vergat men. Daardoor zit men nu aardig in de rats. Het elftal van Oranje zou namelijk erg graag Salomon Kalou meenemen naar het wereldkampioenschap in Duitsland volgend jaar. Helaas is de man in het verkeerde land ter wereld gekomen. Geen probleem dachten de Nederlandse voetbalbobo's, kwestie van wat administratieve rompslomp en die Ivoriaan verpopt zich in no time tot een eerste klas kathedraalpisser. 'Maar dat gaat zo maar niet', was de reactie van minister van Vreemdelingenzaken en Integratiebeleid, Rita Verdonk. Het Nederlands paspoort is geen vodje, weet u wel. Je kan Rita veel verwijten, maar consequent is ze wel. Maar ineens bleek rechtlijnigheid van ondergeschikt belang. De grote Johan Cruijff acht Kalou van grote waarde voor het Nederlands elftal en als het voetbalorakel spreekt dan knikt het volk. Al snel werd minister Verdonk er van beschuldigd voetbalhaatster te zijn, met de mundial zo voor de deur is dat een sportieve halsmisdaad. Maar Rita wil niet buigen. Dus zal ze moeten barsten. Volgende week wordt ze door Salomon Kalou voor de rechter gedaagd. Welk Salomonsoordeel de rechter ook uit zijn toga tovert, ondertussen ben ik zo toch een beetje dichter gekomen bij de kern van het Hollander zijn. Die volksaard wordt gekenmerkt door een vreemde gespletenheid van geest, een schizofrene mix van Calvinistische rechtlijnigheid en koele koopmansgeest. Wat ze ook besluiten, ik zal, misschien als enige Belg, supporteren voor Oranje.
P.S: Persoonlijk heb ik er niks op tegen dat men ook in ons land uitzonderlijke voetbaltalenten de Belgische nationaliteit verleent. Ik zou het wel fijn vinden als die regel ook in omgekeerde zin zou kunnen gelden. Als een speler op basis van zijn talent een plaatsje kan veroveren bij onze Rode Duivels dan zou ik het ook logisch vinden dat een Rode Duivel die er niks van bakt zonder verwijlen wordt uitgezet naar een via loting vastgesteld land ! Wedden dat ze zich dan volgende keer wel kwalificeren . . .
Er was een tijd dat je als zoetgevooisde lelijkaard met een vlotte babbel probleemloos bij de radio terecht kon. Die dagen lijken ten einde te lopen want tegenwoordig komen er meer en meer radiouitzendingen op tv. Als die tendens zich doorzet zou dat wel eens fin de carriëre kunnen betekenen voor menige op esthetisch vlak minderbedeelde radiomaker. Het toch al beperkte biotoop van de lelijke eendjes binnen de media dreigt zo steeds meer te verschrompelen. Een trieste en vooral onnodige evolutie. Ik heb er persoonlijk absoluut geen behoefte aan om de presentatoren te kunnen zien. Af en toe vraagt een mens zich natuurlijk wel af, hoe zou die of die er eigenlijk uit zien, dat is waar. Maar daarom hoeft men die mensen toch nog niet voor een camera neer te poten. Een fotootje op een website zou al ruimschoots volstaan. Bovendien houd ik wel van een beetje mysterie. Net zoals je bij het lezen van een roman geacht wordt zelf een deel van het verhaal in te kleuren biedt radio je de gelegenheid je eigen beeld te vormen van de man of vrouw achter de microfoon. Dat jouw versie wellicht mijlenver afwijkt van de realiteit doet niet ter zake, zolang jij er je fantasie maar in kwijt kunt. Bij radio Donna denkt men daar dus anders over. Bijna elke voormiddag kan je er via de VRT het reilen en zeilen van het radio maken volgen. Met bijzonder saaie televisie tot gevolg. Je ziet een statisch beeld van een man of vrouw die wat platen aan mekaar lult. Verder heb je een uitstekend zicht op de kalende kruin van de technicus die wat interessant zit te doen achter een stel computermonitoren. Boeiende televisie, die radio. In een vergeefse poging de boel wat op te fleuren kwam iemand op het geniale idee een televisietoestel in de studio te plaatsen. Televisie op de televisie dus. Dat het radiogebeuren visueel niet veel soeps is, dat is toch de logica zelve. Want van het moment af dat het visuele aspect van het studiogebeuren enigszins relevant wordt voor een radioprogramma houdt dat programma terstond op radio te zijn. De luisteraar in zijn wagen mist dan immers essentiële informatie. Een visueel interessant programma is per definitie slechte radio. Laat dit experiment dus maar voor wat het is, een doodgeboren kindje. En gun de creatieve schurftkoppen hun toevluchtsoord zodat ze ons ook in de toekomst, desnoods ongeschoren en in bermuda, met hun prachtig stemgeluid kunnen blijven verwennen.
Het loopt serieus in het honderd met de mensen op onze wereld. Nu ik er over nadenk, het is nog veel erger. Het loopt in de miljarden. Hoe het komt dat de toestand zo uit de hand kon lopen ... ? Tja, door het ongebreideld paren, natuurlijk. Onze tomeloze hartstochten blijven de stand van de homo sapiens gedurig de hoogte in jagen. En de teller loopt steeds sneller. Maar de situatie is nog veel rampzaliger. Niet alleen dreigt onze aarde binnenkort niet meer in staat te zijn om al die monden te voeden. Die aardbewoners zelf blijken ook nog eens van het verkeerde kaliber te zijn. Ze voldoen niet aan de noden van onze economie. Zo blijft in ons land de werkloosheid torenhoog, terwijl voor bepaalde beroepen de vacatures maar niet ingevuld raken. Je kan wel wat bij- en herscholen maar de flexibiliteit van de mens kent uiteindelijk zijn grenzen. Chaos troef dus. Dat komt er van als je er maar wat op los paart. Maar wat doe je er aan ? Wel, wat dacht je van 'People on demand' ? Het principe is simpel. Je zet een heleboel geleerde dames en heren samen - de dames bij voorkeur in menopauze, je wil de problemen niet verergeren - en die zoeken dan uit hoeveel mensen er van elk type nodig zijn over twintig jaar. Twintig jaar is zowat de tijd die je nodig hebt om een mens voor de economie klaar te stomen. Gezinnen met een kinderwens gaan dan gewoon naar het loket burgerlijke stand bij hun gemeente. Aan de hand van hun genetisch paspoort weet de loketbediende precies welk type mensen men met het genetisch materiaal van de ouders kan voortbrengen. Hij gaat na of er volgens de planning over twintig jaar vraag zal zijn naar één van die mogelijke types. Zo ja, dan gaat de show door. De geschikte persoon zal dan 'just on time' aan de economie geleverd worden. Zo niet, komt het gezin op één of meerdere wachtlijsten terecht. Geniaal idee, niet ? Dat we daar niet eerder op gekomen zijn. Of zouden er toch haken en ogen zitten aan mijn plannetje ? Alles staat of valt vanzelfsprekend met de vraag of we kunnnen voorspellen aan welke mensen de economie behoefte zal hebben over twintig jaar. Stel bijvoorbeeld dat je vandaag voorspelt dat er over twintig jaar drie miljoen extra beenhouwers nodig zijn en in 2025 blijkt de hele wereldbevolking vegetariër. Wat een afgang ! Of je voorziet een enorme behoefte aan kappers en in 2025 blijkt ineens iedereen met een kaalkop rond te lopen. Bovendien, hoe voorspel je de maatschappelijke behoefte aan kunstenaars of dorpsidioten ? Misschien laten we alles voorlopig toch maar best zoals het is. We zouden natuurlijk ook onze economie kunnen aanpassen aan de mens zoals hij is. Het is maar een gedacht ...
Wie graag nog eens met zijn kleren aan het mooie Westende wil bezoeken, zal snel moeten zijn. Want als het aan de plaatselijke VLD-bestuurders ligt dan komt er binnenkort een naakstrand. Tot nog toe moesten de naaktlopers aan onze Belgische kust het met Bredene stellen. Volgens de VLD-ers van Westende is daarmee geenszins aan de vraag voldaan. Principieel heb ik niks tegen het uit de kleren gaan van badgasten al zie ik mezelf nog niet meteen tot de club toetreden, ookal om esthetische redenen; zelfs in korte broek zal je me zelden aantreffen. Maar als anderen daar behoefte aan hebben, het zij zo. Toch voel ik me vandaag geroepen om op te komen voor de rechten van de bedekte mens. Kijk, als sommige mensen het fijn vinden om in hun adamskostuum van onze prachtige kuststrook te genieten dan kan ik daar begrip voor opbrengen. Maar verwacht van de rest van de bevolking niet hetzelfde. En claim dus ook geen eigen stukje België. Wie er geen probleen in ziet publiekelijk uit de kleren te gaan, die moet er ook geen punt van maken als ik mijn plunje wens aan te houden. In ons land echter wordt van de van textiel voorziene burger verwacht dat hij zich niet op het naaktstrand begeeft. Wie dat toch doet noemt men al snel een gluurder. Vreemd, want wie gluurt er nou met zijn t-shirt of broek ? Voorzover ik weet gluren mensen nog steeds met hun ogen. En ogen zijn niet het exclusieve bezit van de geklede mens. Een gluurder die na ontdekking terstond zijn onderbroek laat zakken zou opeens geen gluurder meer zijn. Raar toch. Nee, als men het echt op prijs stelt in zijn nakie van het lekkere weer te genieten, dan zou men het beter elders doen. Het is in België nu al zo moeilijk om nog een gebied te vinden waar je ongestoord twintig kilometer rechtuit kan stappen zonder dat iemand je iets in de weg legt. Ik zou het triest vinden mochten mijn heerlijke wandelingen langs de kustlijn in de toekomst een verboden vrucht blijken. Persoonlijk zie ik het echt niet zitten om aangekomen bij het naaktstrand van Westende mijn vrijetijdskledij in te ruilen voor mijn tere velletje als een soort toegangsbewijs tot het nudistenrijk. Ik sta op mijn recht als burger om kleren te dragen. Westende moet dan maar een corridor voorzien voor het doorgaande wandelverkeer. Misschien kan men nog zaakjes doen met die muurbouwers uit Israël. Of ze zouden kunnen denken aan een voetgangerstunnel. Ik ga er voor het gemak maar van uit dat de gemeenteraad met deze noodzakelijke investeringen in infrastructuur terdege rekening heeft gehouden. Burgemeester Michel Landuyt gelooft dat het geplande naaktstrand zijn gemeente een nieuwe economische impuls zal geven. Collectieve striptease als motor van de economie. Als dat zou werken, dan heb ik nog wel enkele lucratieve voorstellen voor hem. Waarom voeren we in de cafés naast het happy hour geen naked hour in. Je zal de kassa horen rinkelen. En één keer per maand gaan we gezellig in ons blootje naar het winkelcentrum. Vooral voor kledingwinkels lijkt me dat een intrigerende gedachte.
Premier Verhofstadt had zich zijn reis naar China wel kunnen besparen. Zijn promo-trip voor ons leuke landje blijkt totaal overbodig. De Chinezen weten ons land ook zonder ministriële gidsen wel te vinden. En ze investeren wat graag in onze economie. Kijk maar naar het Belgische voetbal. Dat het al jaren van kwaad naar erger gaat op de Belgische voetbalvelden, daar hoef je geen doctorandus voor te zijn. De nationale competitie mist niveau wat blijkt wanneer onze clubs op het internationale strijdtoneel moeten verschijnen. Tegenwoordig zijn onze topclubs al blij als ze door de voorrondes van de Champions League geraken. Eens in een poule gedropt blijken ze hun beste kruit reeds verschoten te hebben. Anderlecht slaagde er tijdens de huidige campagne in om vier maal op rij te verliezen, zes goals te incasseren en er zelf niet één in de netten te tikken. Club Brugge doet het voorlopig ietwat beter, zonder evenwel te schitteren. Onze Rode Duivels lieten het ondertussen volledig afweten. Voor het eerst sinds lange tijd zullen we niet present zijn op het wereldkampioenschap. Kortom , het Belgische voetbal ligt op apegapen. Dacht ik, maar als ik de media mag geloven dan heeft ene Zheyun Ye, zich met hart en ziel op het Belgische voetbal gestort ... en met zijn goedgevulde portemonnee ! Het in problemen verkerende Lierse mocht al 370,000 euro incasseren van de gulle Aziaat. Ook individuele spelers van St-Truiden zou hij pecuniair begunstigd hebben. Tot zover geen vuiltje aan de lucht. Kwatongen echter beweren dat de voetbal-mecenas in ruil voor zijn uitgegeven euro's de begunstigden gevraagd zou hebben de uitslagen van bepaalde matchen minder 'onvoorspelbaar' te maken. Dat helpt namelijk bij het gokken. Een Brits gokkantoor stelde vast dat op bepaalde matchen van onze voetbalcompetitie abnormaal hoge bedragen werden verwed. Nou snap ik er geen bal meer van ! Eerst reizen we massaal naar Peking om daar de zakenwereld warm te maken voor ons landje. En als er dan een Chinees opduikt die met geld over de brug komt dan wordt die meteen aan het kruis genageld. Alsof het niet de normaalste zaak van de wereld is dat men met geld de uitslag van een match probeert te beïnvloeden. Clubs doen niet anders, bijvoorbeeld als ze grote bedragen uitgeven voor de aankoop van getalenteerde spelers of wanneer ze vette premies beloven voor elke gewonnen match. Meneer Ye had natuurlijk al langer door dat er wat schortte aan dat traditionele premie-systeem. Het effect blijkt haast verwaarloosbaar. Premies beloven per verloren match daarentegen garandeert een veel hoger rendement. En van rendement hebben ze wel kaas gegeten, daar in het land van de gele rivier. Ze hebben het kapitalisme al aardig onder de knie. We zouden beter niet zo kniezen over de Chinese interesse voor onze sportcultuur en wat meer oog hebben voor de positieve aspecten van de recente revelaties. Want een gezond voetballandschap steunt op de basis. Die basis dat is de jeugd, de tienduizenden voetballertjes die elke week onze voetbalvelden bevolken. Door de lamlendige prestaties van onze Rode Duivels was hun begeestering natuurlijk naar een dieptepunt gezonken. Dankzij Zheyun Ye's monetaire stimulans echter zullen zij er opnieuw geheel van doordrongen zijn dat je ook anno 2005 nog steeds goed geld kan verdienen met voetballen, en je hoeft er niet eens voor in een topclub te spelen. Tenminste, als het allemaal waar is wat de kranten schrijven . . . Zo niet, zie ik de toekomst somber in.
