Geen idee waar ik het vandaag zal over hebben, somber ik terwijl ik mijn compjoeter opstart. Ik staar naar de onbegrijpelijke wirwar van fout- en andere meldingen die op de monitor voorbij razen terwijl het bakkebeest probeert uit zijn diepe slaap te ontwaken. "Er zijn teveel parameters . . .", lees ik in een flits en dat blijft hangen. Eigenlijk vertelt hij me dit al drie jaar elke morgen realiseer ik me nu. Maar de diepere betekenis van deze elektronische ontboezeming was nog niet eerder tot me doorgedrongen. Waar mijn rekenwonder deze filosofische uitspraak op baseert weet ik niet maar ik ben ertoe geneigd hem desondanks gelijk te geven. Misschien is het gelegen aan zijn vergrijzende besturingssysteem ( voor de kenners: Het is nog een oude windows 98 ) dat gewoon niet meer bestand is tegen de drukte van de 21ste eeuw. Het leven is ook hem uiteindelijk te ingewikkeld geworden. U weet het allen wel, compjoeters verouderen snel. Ook mijn brein, nog een eenvoudig ontwerp van de late jaren zestig begint zijn limieten te ervaren. Er zijn nu éénmaal simpelweg te veel dingen waarmee een mens zich moet bezighouden. Teveel vragen die je gesteld worden, in de winkel, op je werk, door de vriendelijke juffrouw van het call-center die het raadzaam vond je van je lievelingssoep weg te lokken voor haar drie minuten durende enquête, waarna je koude soep kan slurpen.Teveel ongestelde vragen ook om aan jezelf te stellen. Teveel poortjes waar je om heen moet slalommen. Teveel detectiepoortjes die je maar beter niet uit de weg gaat. De media bombarderen je met informatie. Het nieuws roept nieuwe vragen op. Trekken we volgende zomer nog naar het zuiden, of laten we ons liever lekker in eigen land opblazen ? En wat zullen we deze avond eten . . . en eten we dat thuis of uit ? Kies ik voor een operatie of blijf ik voorlopig toch maar man ? Niet dat men het lang geleden beter had. Vroeger had men geen keuze. Het leven was saai. 's Morgens pap met graan, hard labeur , 's middags aardappelen met varkensvet , nog meer labeur , 's avonds weer pap. Elke dag het zelfde treurlied. En daar ging je op de lange duur even goed aan dood. Twee duizend en vijf spurt ondertussen met een rotvaart naar de uitgang. Kan iemand zich nog het moment herinneren waarop we de controle over het gaspedaal hebben verloren ? Zou het niet beter zijn even hard op de rem te gaan staan ? Waarom zit tegenwoordig iedereen om de haverklap aan de oesters met champagne ? Waarom slikt een moderne pc schijven van 120 gigabyte als de mijne met zijn twintig gigabyte al jaren van informatie verstoken blijft. En waarom moet het Tahiti wezen? Wat is er verkeerd aan Bredene ? Wat moet ik in hemelsnaam met digitale televisie en waarom moeten we van de supermarkt al in oktober onze kerstballen kopen ?
Wordt u van dit alles ook zo moe ? Of ben ik dringend aan een update toe ?
We zitten in nesten ! Serieus in nesten. Ons landje had al geen al te beste reputatie. Bende van Nijvel, Dutroux, Dioxine kippen, en nu fungeren we als rekruteerplaats voor zelfmoordterroristen. Een Belgische uit Charleroi zou zich begin november nogal explosief gedragen hebben tijdens een 'close encounter' met een Amerikaanse patrouille in Baghdad. Zonder succes evenwel. Ik weet het, zeg niet te gauw, het is weer een vrouw. Maar dank zij haar slaan wij wel een modderfiguur over de ganse globe. Alsof er al niet voldoende Belgenmoppen bestaan. Dat de vrouwen aan de andere kant van de taalgrens een wat zuiderser temperament hebben was me al opgevallen. Muriel Degauque 's lontje bleek echter wel heel erg kort Via Syria reisde ze naar Irak om daar in de hoofdstad over te stappen op de trein naar het hiernamaals. Als u nu zoiets hebt van: schrijnend verhaal, maar wat heeft dat met mij te maken, dan stapt u toch net iets te licht over het voorval heen. Ik ken een land dat minder laconiek reageert op dit soort berichten. Een land met een rothekel aan terroristen. Een land dat daarenboven nog een eitje te pellen heeft met ons koninkrijkje. Volgt u nog ? Leest u even mee in het strategisch rapport dat ene president B. één dezer dagen in zijn ovalen kantoortje zal ontvangen ? Ik was zo vrij het voor u te vertalen.
België:
Standpunt i.v.m. onze oorlog in Irak:
Ze zijn tegen ons.
massavernietigingswapens:
biologisch:
België beschikt over alle nodige faciliteiten voor het ontwikkelen van biologische wapens. Er bestaan geen harde bewijzen dat België geen biologisch arsenaal heeft. Ergo(1), ze hebben ze !
nucleair:
België beschikt over verscheidene kerncentrales. Het valt niet geheel uit te sluiten dat België een clandestien nucleair project heeft. Het Ministerie van Defensie garandeert ons dat we er kernwapens zullen vinden. Wij weten namelijk waar ze zijn.(2)
chemisch:
België heeft al decennia toegang tot omvangrijke stocks chemische wapens. Ze liggen her en der ondergronds opgeslagen in een gebied dat door de lokale bevolking "De Westhoek" genoemd wordt.
terrorisme:
Dat België een spilfunctie vervult binnen internationale terrorismenetwerken is sinds lang bekend. Recent nog haalde het land het wereldnieuws als leverancier van autoinflatoren(3) voor terroristische aanslagen tegen onze jongens in Irak.
advies aan de president:
Laat ons wat kont schoppen !
(1) dat betekent 'dus', meneer de president.
(2) ten noorden, ten zuiden, ten westen en ten oosten van Kleinen Brogel.
(3) autoinflator: van het latijn 'auto' dat 'zelf' betekent en het werkwoord 'inflare', 'opblazen'.
Heeft u dat goed begrepen ? Bereid u maar voor op een langdurige bezetting. Maar wanhoop niet. Het verzet zal snel genoeg de kop opsteken. En ik heb zo een vaag vermoeden dat het in Wallonië het eerst van de grond zal komen. Daar kunnen wij als Vlamingen nog veel van leren ...
Vandaag is het wereld-aids-dag. Een uitgelezen moment om eens te kijken hoe het ermee staat, met dat gluiperig HIV-virus. Wees gerust, het zit nog steeds goed op schema. Veertig miljoen mensen lopen er nu al rond met het virus in hun lijf. Daar komen er ieder jaar een paar miljoen bij. Ondanks de hoopvolle berichten die zo nu en dan opduiken in de media ontbreekt het ons nog steeds aan een echt geneesmiddel. Preventie blijft dus het belangrijkste wapen in de strijd tegen deze vreselijke ziekte. En dan komt al snel het gebruik van het condoom op de proppen. Hoe triest is het dan te moeten vaststellen dat ook veertig miljoen besmettingen onvoldoende bleken om het Vaticaan tot inkeer te brengen zodat het zijn bezwaren tegen het kapotje zou laten varen. Daar in Rome zweren ze bij trouw en onthouding. Ze schreeuwen het tegenwoordig niet meer van de kerketorens maar je hoort het ze nog altijd hardop denken. Aids is een straffe gods, het is gods toorn die neerdaalt over de mensheid, ons verdiende loon voor zoveel promiscuiteit. In tegenstelling tot wetenschappers hoeven geestelijken hun stellingen niet te bewijzen, zij kregen de ultieme waarheid al duizenden jaren geleden in boekvorm gepresenteerd. Wat zou de wereld er toch mooi uitzien als we met een religieuze vingerknip allen weer devote Christenen werden die slaafs de instructies van de onfeilbare Benedictus zouden opvolgen ? Denkt u even met me mee ? De kerk reageert allergisch op gelijk welk voorbehoedsmiddel. Geboorteplanning door onthouding dus. We moeten niet al te ver terug in ons verleden om de merites van deze praktijk helder voor ogen te krijgen. Vraag je grootouders maar eens met hoeveel zij thuis waren. Anno 2005 kan onze planeet zich echter geen nieuwe bevolkingsexplosie meer veroorloven. Toegegeven, van vergrijzing zou al snel geen sprake meer zijn. Dat die kroostrijke gezinnen de vrouw terug aan haard en fornuis zouden kluisteren, daar zouden ze in Rome ook niet rouwig om zijn. Maar wie zou al die kindermondjes voeden ? Want, geloof me vrij, zelfs de fanatiekste aanbidders van onze lieve heer kunnen niet leven van hosties alleen. Vrolijke tijden moeten we dus niet verwachten. Wel veel honger en ellende. Nog een bonus voor Rome. Want hoe onzaliger het ontij, des te voller de kerken.
Wanneer hoorde u nog eens wat van het Belgisch leger ? Wel, al een tijdje geleden zeker ? Ik meen me te herinneren dat er een paar honderd van onze militairen momenteel in Afghanistan kamperen, waar de rest zich ophoudt zou ik u niet kunnen zeggen. Zouden ze er nog wel zijn ? Wie zou het trouwens merken als ze morgen allemaal in hun bed bleven liggen ? Onze jongens zijn te braaf, dat is het probleem. Ze missen présence. De Belgische soldaat heeft de uitstraling van een kaki muurbloempje. In oorlogstijd heeft dat onmiskenbaar zijn voordelen maar in de stille periodes tussen twee gewapende conflicten in takelt je imago er ernstig van af. En omdat onze politieke leiders niet bijster tuk zijn op bommen en granaten krijgen onze jongens nauwelijks de kans om hun blazoen wat op te poetsen. Hoe anders gaat dat bij onze buren aan de overkant van het kanaal. Daar boetseert men zijn recruten nog tot beren, echte mannen die je met een gerust gemoed naar het slagveld kan sturen. Bij voorkeur in hun blote reet, dat mocht ik goedkeurend vaststellen in een "raw cut" versie van de nieuwste promofilm voor het Britse koninklijke marinekorps. Daarin gingen welgeschapen stoere bonken mekaar met rubberen matten te lijf. Om het geheel wat smeuiger te maken koos men een modderbad als strijdtoneel. Een welverdiende traktatie voor lichaam en geest. En het ging er ruw aan toe. Eén van de recruten werd in een moment van onoplettendheid pardoes buiten westen gemept. Die jongen zal zijn lesje wel geleerd hebben. De dag dat de vijand hem in adamskostuum bestormt, enkel gewapend met een rubberen mat, die dag zal hij geen seconde aarzelen. Ook deze aanvalstaktiek, met name populair bij in psychiatrische afdelingen verblijvende generaals , zal hem niet langer verrassen. Met zulke kerels kan je naar de oorlog en dat doen ze dan ook ook bij de eerste de beste gelegenheid. Als ze geen Falklands te bevrijden hebben dan vinden ze wel een oliestaatje dat door een boeman is bezet. Of ze gaan met man en macht het internationale terrorisme te lijf, desnoods in hun blote poep. Ik stel voor dat Al Jazeera deze ontzagwekkende video zo snel mogelijk op antenne brengt. Dan weten de Jihadi's wat hen te wachten staat en ziet Al-Zarqawi meteen wie nou echt de grootste heeft.
Ook al valt 'de zevende dag' voorlopig nog onder de afdeling info en duiding van de VRT, deze middag bezorgde Freya van den Bossche me toch bijna de slappe lach. In een item over de exorbitante winsten van de banken in België nam Freya het op voor de kleine man. Die zou namelijk niet meeprofiteren van de mooie financiele resultaten die de banken de laatste maanden boekten. Miljarden euro's zuivere winst die Jan met de pet maar al te goed zou kunnen gebruiken. Lieve Freya heeft het nog steeds niet helemaal begrepen. De kans dat ze meeleest is erg klein, maar voor al die andere lieve Freya's op onze planeet nog even een simpel lesje economie 2005. Het doel van elk bedrijf is winst te maken ! Die winst gaat voor een deel naar de aandeelhouders, dat zijn de facto de eigenaars van het bedrijf. Hoe meer winst je maakt des te gelukkiger zijn je aandeelhouders, want zij krijgen een deel van de winst. Winst is het bedrag dat je overhoudt als je van je inkomsten de uitgaven aftrekt. En nu komt de crux van het verhaal, Freya ! Hoe lager je uitgaven, des te hoger de som die er overblijft om de geldhonger van de aandeelhouder te stillen. Banken hebben daarom twee natuurlijke vijanden, hun personeel, 'the enemy within', en hun clienteel, de wolven daarbuiten. Het enthousiasme waarmee de banksector de laatste decennia haar personeel loosde moet je dus niet beschouwen als een teken van kwaadwilligheid maar als een proeve van deugdelijk bestuur. Net zoals elke boot in een zeilrace gooien ook onze banken alle ballast overboord. De klant speelt in deze vanuit het standpunt van de bank een meest ergerlijke rol. Zijn vervelende tendens om af en toe wat terug te vragen , in ruil voor het uitlenen van zijn spaarcentjes,op zichzelf al een uiterst hinderlijk gegeven, verplicht de arme banksector namelijk een heleboel loketbedienden in dienst te houden. Daarom ook de promotiecampagne rond self-banking en de opkomst van de bankautomaten. Hoe meer u zelf uw bankzaken regelt hoe minder personeelsmondjes de banken te voeden hebben. Zelf heb ik al meer dan een jaar geen bankbediende meer gesproken. Dat de rente op uw spaarrekening tegenwoordig nauwelijks nog de inflatie compenseert, ook daar is de bank niet rouwig om. Hoe lager haar kosten, hoe groter haar winst. Met zijn spaarrekening naar een concurrent gaan, dat doet de kleine man toch niet snel. Het kost je een aardig sommetje wil je met je duiten verhuizen en het ingewikkelde tarievenstelsel in het financiële oerwoud van de bancaire dienstverlening maakt elke vergelijking zowiezo een krachttoer. Dat weten de banken natuurlijk ook. Zij moeten al gekke toeren uithalen willen ze het risico lopen massaal hun clienteel aan de concurrentie te verliezen. Jouw allergrootste dwaling echter Freya is je waanidee dat banken het algemeen belang zouden moeten behartigen. Dat mag dan ooit het geval geweest zijn, in onze moderne geglobaliseerde economie riskeer je met goedhartigheid enkel een proces vanwege je aandeelhouders. Knoop dat nou voor altijd in je oren !
