Ik stem op U, als gij mij wilt koesteren, dan kleur ik uw bolletje, en u erbij. Kies maar partij, ik zal u wel volgen, blijf u nabij, en als u zich straks te ruste legt in uw welverdiende zetel, dan vlij ik mij naast u, leg mijn hoofd op uw schoot, en moogt ge mijn bolletje aaien.
Eéntje voor mevrouw en ééntje voor meneer. Ja, voor u meneer, u ziet er
toch zo tegenop, niet, tegen dat vervelende stemmen. Heel uw zondag
naar de kl euh ... knoppen, zonde van uw tijd. En voor u mevrouw, met
uw degout van politiekers, dat corrupte zootje, dat u te pas en te
onpas laat opdraven om ergens voor één of ander schooltje in de rij te
gaan staan, met het risico dat Belgisch zeikweer uw kapsel ruïneert.
Ook u zou het toch prefereren verlost te zijn van de opkomstplicht.
Voor u beiden heb ik enkele woordjes uitgezocht.
Zo
selecteerde ik het woordje 'bloednacht'. Echt iets voor mannen, niet ?
Ik heb het over de bloednacht van Leuven. We schrijven 1902. In heel
België vindt een algemene staking plaats. De stakers eisen de invoering
van het algemeen enkelvoudig stemrecht. In die tijd had je nog recht op
extra stemmen afhankelijk van de dikte van je portemonnee en je
behaalde diploma's. Het komt hier en daar tot rellen. In de nacht van
18 april opent een 'burgerwacht' het vuur op de menigte. Zes arbeiders
worden doodgeschoten, tientallen zogenaamde 'oproerkraaiers' raken
gewond. Het zou nog tot 1919 duren voor het algemeen enkelvoudig
stemrecht wordt ingevoerd, stemrecht voor mannen, vanzelfsprekend,
vrouwen hadden zich onledig te houden met keuken en kinderen
Ook
de over stemplicht zeurende vrouwen hebben recht op een stukje
geschiedenis. Ooit gehoord van de 'Cat and mouse act' ? Nou, indien
niet, dan hoeft u zich daarover geenszins te schamen. Ik heb mijn
kennis ook maar van het net geplukt. De 'Cat and mouse act' was een wet
die het Britse parlement stemde om de Suffragette-beweging te breken.
De Suffragettes waren vrouwen die streden voor gelijkheid tussen mannen
en vrouwen inzake kiesrecht. De Britse politieke klasse zag dat niet
zitten. Om hun eisen kracht bij te zetten gooiden activistes al eens
een ruitje in of stookten zij een vuurtje waar dat eigenlijk niet
paste. Zo belandden vele van de suffragettes achter de tralies. Uit
protest gingen zij in hongerstaking. Aanvankelijk loste men dit
probleem op met dwangvoeding. Maar deze praktijk werd afgekeurd door de
publieke opinie. Omdat de regering absoluut wou vermijden dat in de
gevangenis overleden suffragettes een status van martelares zouden
krijgen stemde het parlement de 'cat and mouse act'. Krachtens die wet
kon men gevangenen tijdelijk vrijlaten om gezondheidsredenen. In de
praktijk wachtte men tot een hongerstaakster volledig ten einde
krachten was. Dan werd ze de bajes uitgekegeld. In die verzwakte
toestand kon ze toch niets uitrichten en wanneer de vrouw terug
voldoende aangesterkt was, dan werd ze opnieuw gearresteerd om de rest
van haar straf uit te zitten. Ja, zeurende mevrouw, dat waren schone
tijden, of vindt u van niet, soms ? Misschien moet u even aan deze
sexegenoten denken als u morgen uw democratische plicht vervult.
Tot
zover mijn preek. Nu bent u aan zet, morgen, in het stemhokje. Een
stemadvies zal ik u besparen, of toch, een kleintje dan : Doe uw
goesting in dat hokje en doe het met volle goesting. Het zou zo maar uw
laatste keer kunnen zijn ....
Am Sontag wird es funken, wie ein Beier der ist trunken und sinds zwei Tage nur auf Bonen lebt Das geht so wenn Atomen nur von Divisionen dromen dan stiegt ein Pilz auf und die Erde bebt.
Dan gibt es Krisis in der Weis Hausss, und der Kaiser von Japan, denkt sofort an Harakiri, drenkt sein Schwerd in Spic und Span.
Mein neunundneundzig Lufballonen bleiben stechen in die Bomen, das Ende meiner Nena Fantasie. Ich kauf mir schnell ein Geiger-Teller, und nehm Shutz in meinem Keller, das ist mein Uberlebungsstrategie.
Wie frolig fliegen die Raketen, was ein wundershönes Sicht, was ein super laute Knaller, was ein super helles Licht !
Und das die Bommen jetz mahr kommen, hab mein Ipod mitgenommen, zusammen mit ein extra Batterie, ich spiel die aller grösten Schlager, hab noch Bier vor viele Tager, so ein Atomkrieg braucht ein hübsches Melodie.
Ist mir egal wer es gewinnt, sie gehen allen durch das Lint, ein riesiges Schandal, auch in ein pseudo-Deutscher taal.
Am Sontag wird es funken, wie ein Beier der ist trunken und sinds zwei Tage nur auf Bonen lebt Das geht so wenn Atomen nur von Divisionen dromen dan stiegt ein Pilz auf und die Erde bebt.
Wat is er toch gebeurd met de oudjes van weleer ? Die gezapige
avondmensjes, moeder sokken breiend, vader pijpen stoppend, beiden met
een warme deken op de schoot. Als je 's morgens hun schommelstoel een
zetje gaf, 45 slagen per minuut, dan deinden ze 's avonds nog perfect
in kadans, ze waren standvastiger dan een metronoom, bakens van rust
waren ze. Je ziet ze niet meer. Waar zijn ze toch naartoe ? Een
fantasieloos mens zou daarop antwoorden : "Ze liggen op het kerkhof,
meneer", en ik zou dat enkel kunnen beamen. Want het is een
onloochenbaar feit: hoe ouder je wordt hoe moeilijker je gaat, behalve
dan dood. De tijd zorgt echter onafgebroken voor nieuwe cohorten ouden
van dagen. En die nieuwe generaties laten de schommelstoel links
liggen, hier en daar zelfs resoluut. Een kentering waarover een
dwangmatige denker zich tot pulp kan filosoferen, terwijl de gezonde
geest deze ontwikkeling betreurt ... of ze juist toejuicht. Tot op
vandaag zat ik in dat laatste kamp. Ik vond het dik ok dat grootvaders
gsm-den, dat de bomma's zich inschreven aan de Open Universiteit.
Senioren, want oud of bejaard mag je ze niet meer noemen, senioren dus,
moeten zo lang mogelijk betrokken blijven bij de maatschappij, zo
luidde mijn geloofsbelijdenis ter zake. En betrokken blijven betekent
ook bijblijven, meegaan met je tijd. Wel mijn gebeden zijn verhoord. En
of dat de senioren mee zijn. De website Seniorennet.be werd vandaag
veroordeeld voor het illegaal uitwisselen van muziekbestanden. Wat een
schok, zeg, illegale downloads. Dat terwijl ik dacht dat onze rijpere
medemens nog aan het worstelen was met het uitgebreide gratis porno
aanbod op het WWW. Fout gedacht, zo blijkt, dat passieve plaatjes
kijken, daar hebben zij geen boodschap aan. De surfende senior
bezondigt zich aan het onbetaald oogsten van mp3-tjes. Voorbij zijn de
dagen dat La Esterella haar pensioentje kon aanvetten met de recette
voor haar 'Lieve-Vrouwe Toren.', die arme Bobbejaan Schoepen zal
voortaan moeten leven van zijn pretparkpotje, Jo Eerens draait zich om
in zijn graf. Wat staat er ons nog allemaal te wachten. Hoe lang zal
het nog duren voor het computersysteem van het ministerie voor
pensioenen wordt platgelegd door een hacker met een heupprothese ? Hoe
lang nog vooraleer de eerste seniorenworm gesignaleerd wordt ? Mp3-tjes
uitwisselen, foei, opa 's en oma 's ! Op den duur hebben enkel peuters
en senielen nog respect voor het roestende auteursrecht. En wellicht
tot wanhoop van Sabam gaan die komende zondag niet stemmen ....
Niet in het minst ben ik verontrust. Japan schreeuwt moord en brand, de
Verenigde Staten spreekt van een gevaarlijke provocatie, zelfs Rusland
vindt het voornemen van Noord-Korea onacceptabel. En wat doet Alex.
Alex doet niks, helemaal niks, zijn alledaagse activiteitsniveau met
andere woorden. Laat maar ploffen dat geval, zo denk ik erover. Als de
Noord-Koreanen de behoefte voelen om wat nucleaire stoom af te laten,
dan mogen ze voor mijn part rustig hun gang gaan. Ik heb er alle
vertrouwen in. De wereld zal niet in tweeën splijten, de zeeën zullen
zich niet aan verdampen gewagen, het zit er dik in dat zelfs de teerste
zieltjes onder ons er geen anus van zullen merken. Dit stellig
uitblijven van doodsangst en hysterie dank ik aan een simpel concept
dat de mensheid als sinds de uitvinding van het geheugen uitstekende
diensten bewijst, het beestje heeft een naam en die is 'ervaring'. Als
de Noord-Koreanen morgen besluiten hun splijtende ding te doen, dan zal
dat niet de eerste megaboem zijn die ik meemaak. Ik was amper 8 dagen
uit het ei toen ik de eerste knaller voor mijn kiezen kreeg. Wat sterk
is, vooral omdat ik toen nog niet eens tanden had. Acht dagen
atoomtestvrij leven, meer was me niet gegund. Daarmee ging mijn
atoomdoop zelfs mijn christelijk doopsel vooraf. De locatie, Nevada,
USA, de datum 28 mei 1968, de kracht, minder dan 20 kiloton, zeg maar,
een Hiroshima'tje. Zelfs de ter plekke vrijgekomen radioactiviteit, een
accident de parcours, veronderstel ik, heeft mij niet in mijn
ontwikkeling kunnen remmen. Noch deden dat de 33 daaropvolgende die ik
nog voor nieuwjaar '69 moest incasseren. Die van de 19de december was
er nochtans één van 1.15 megaton. Maar ik, ik heb er mijn babyslaapje
niet voor gelaten, ik ronkte rustig door, een goeie slaper was Alex,
aldus zijn moeder. Sinds die eerste januari 1969 hebben de Verenigde
Staten mij nog getrakteerd op een slordige 460 nucleaire demonstraties.
Ik heb het desondanks gered. Vraag mij dus niet om mij op te winden
over dat ene testje meer. Mocht het experiment mislukken, dan mogen we
collectief oef ' en van opluchting. En in het andere geval, nou, dan
weten we ten minste waar we aan toe zijn. Ik houd niet van onzekerheden.
En ik die dacht dat
para's venten waren,.mannen van de daad, zelfs de vrouwen onder hen,
binken die de kogels stoppen tussen hun tanden als ze even geen tijd of
zin hebben om zich te bukken. Maar zie, ze lijken wel gekwetst. Heeft
Humo dan raak geschoten ? Zou de pen dan toch sterker zijn dan het
zwaard ? Kan men de elite van onze strijdkrachten vellen met één in
vitriool gedrenkte jobadvertentie ? Wat een watjes, als dat waar is.
Wat een softies als ze het niet kunnen hebben dat een populair
tijdschrift ze even over de hekel haalt. Dat 'over de hekel halen' zou
verdorie standaard onderdeel moeten uitmaken van de opleiding tot
paracommando. Daar word je hard van. Ook Humo lezen is een vorm van
incasseren, een kunst waarvan toch kan verwacht worden dat para's ze
tot in de puntjes beheersen. Het zou immers zomaar kunnen dat ze
tijdens hun missies in den vreemde het mikpunt worden van spot of
leedvermaak. Geloof me, die inboorlingen kunnen soms verdomd venijnig
uit de hoek komen. Er wordt zelfs beweerd dat er kwibussen tussen lopen
die nog straffer zijn dan die gasten van Humo, ik bedoel maar, dat
buitenland is echt niks voor woessies. In zulke situaties mogen wij van
een voldragen para ijzige koelbloedigheid verwachten, wat zeg ik, het
absolute nulpunt tartende koelbloedigheid zelfs, je bent nu éénmaal
elite of je bent het niet. Nu, tussen ons gezegd en gezwegen, ik geloof
niet dat het bij de para's zelf is dat het schoentje wringt. Ook para's
lezen de Humo, vermoed ik, al hangen ze dat misschien liever niet aan
de grote klok. En wie de Humo leest raakt snel gewend aan z'n , ik geef
dat graag toe, niet altijd even fijn besnaarde humoristische exploten.
Mij kunnen ze ondertussen nog moeilijk shockeren, en ik heb niet eens
een rode muts op mijn kanis. Het is minister Flahaut die in zijn gat
gebeten is. Een para zou daar geen last van hebben. Een beetje para
heeft een kont van staal. Daar bijt zelfs de vliemendste piranha zijn
tanden op stuk. Daarbij vergeleken is het doorboren van een
ministerachterwerk kinderspel. Kwestie van even door de cellulitislaag
heen te knauwen en de zaak ligt open. Ach, het is ook sneu voor de
minister. Omdat hij erg om para's verlegen zit had hij een
wervingscampagne opgezet: Waag de sprong, word paracommando ! Met
avontuurlijke spotjes, zo van : kom erbij .... er is nog plaats voor
jou, omdat we toffe jongens en meisjes zijn .... En kijk eens aan, een
paar weken geleden nog liet Roos Van Acker zich in het kader van het
VRT-programma Witte Raven omscholen tot paracommando. Toeval ... , wie
zal het zeggen ? Een geslaagde promo-actie dus, tot Humo met zijn eigen
versie van de jobad uitpakte. Bij gebrek aan de oorspronkelijke
Nederlandse tekst geef ik u enkele uittreksels van de Franse vertaling
uit La Libre Belgique. Dat stoort u vast niet, ik schat u hoog in:
"Type
agressif? Toujours le premier en cas de bagarre au bistrot? Exclu d'un
club de karate, jiu-jitsu ou kick-boxing parce que l'on a peur de
vous?" ... " aucun diplôme n'est nécessaire, pas plus que des
connaissances linguistiques. "Vous avez déjà mis sur le barbecue
quelque chose d'inhabituel" ... "agréable ambiance de droite dans laquelle des complots contre l'Etat belge peuvent être fomentés de façon informelle"
Dat
meneer Flahaut hier niet vrolijk van wordt, dat snap ik wel, maar
potentiële recruten kunnen er wel degelijk hun voordeel mee doen. Zo
zien ze ook de mindere kantjes van de job of toch minstens de perceptie
ervan door een significant deel van de bevolking. En wat die rechtzaak
betreft wegens laster en eerroof, meneer de minister. Ik wens u eraan
te herinneren dat het de taak is van ons leger onze vrijheden te
verdedigen. Vrijheden zoals het recht op vrije meningsuiting.
Verdedigen, meneer de Minister van Defensie. Dat is wat anders dan aanvallen !
Het
is nu kwart na acht en buiten is het pikkedonker. Hoe zomers september
ook was, de aarde houdt nooit halt op haar reis rond de zon en zo
zoeven we thans onafwendbaar de herfst in. Paradoxaal genoeg betekent
dat gedwongen vertrek richting winterellende dat we op onze
ellipsvormige omwenteling steeds dichter bij de zon komen. Het
verschijnsel seizoen heeft dan ook niks vandoen met de afstand
aarde-zon. Onze jaargetijden hebben we louter te danken aan de
scheefstand van de aardas ten opzichte van het eclipticavlak. Kijk me
nu niet aan alsof ik Chinees bezig, ik tik ook maar wat mijn
encyclopedie mij dicteert. Tot zover de leerstof voor vandaag,
trouwens. Mijn kop neigt niet naar doceren. Meer naar blèren moet ik u
bekennen. Want het besef dat het fraaie weer ons, valt te vrezen, pas
volgend jaar weer zal vervoegen, overviel mij vanmorgen op een
broodnuchtere maag. Windhozen, tornado's en wolkbreuken, de vrolijk
wakkere nieuwslezer serveerde het weergebeuren alsof het een Engels
ontbijt betrof, mij smaakte het als tandpasta met ketchup. Ook een blik
geworpen uit het raam zorgde voor treurnis. Het gazon was natter dan
van dauw alleen en de bomen wiegden ruw en zonder kadans. Ik schudde
meewarig het hoofd en verrekte daarbij een spier. Tegenslag vertoont
zich zelden in enkelvoud, weet u wel. En zo lijdt nu ook mijn hoofd aan
een zekere scheefstand. Waarmee ik echter niet in staat blijk deze van
de aardas te compenseren, voor het geval u al plannens was uw reis naar
de Kanaren te annuleren. Blijft u vooral vliegen. Zo draagt ook u uw
steentje bij aan het broeikaseffect. Het moeten er minstens 360 zijn,
de dagen op een jaar dat ik u vanwege zulk een achteloos luchtverpesten
met een als een bever knagend schuldgevoel op vakantie zou sturen, maar
vandaag vliegt u wat mij betreft bij voorkeur nog op een mengsel van
pek en zware stookolie naar het zuiden. Het kan me niet hard genoeg
broeien in de atmosfeer op dagen als deze. Ik zal u bij gelegenheid van
uw terugreis dan wel een dubbele portie verwijten naar het hoofd
slingeren. Vandaag resten me enkel mistroostigheid en de even obligate
als vergeefse pogingen om deze gemoedstoestand enigzins te verflauwen.
Ik zet me achter de piano en geef een imitatie van de 'Fabulous Baker
Boys' ten beste, of toch van één van de twee, de knapste, veronderstel
ik.
YOU COME ON LIKE A DREAM, PEACHES AND CREAM, LIPS LIKE STRAWBERRY WINE. YOU'RE SIXTEEN, YOU'RE BEAUTIFUL AND YOU'RE MINE.
Het
klinkt nog tien maal beroerder dan het gepingel van het filmische duo,
en die vonden zichzelf al behoorlijk crappy. Dat geeft te denken, niet ?
