Het is niet mijn gewoonte me al in de titel van mijn blogje te bezondigen aan spelfouten. Voor één keer echter vond ik het wel passend. Al was het maar om te bewijzen dat dt-fouten zelfs de besten onder ons kunnen overkomen. Misschien had u de flater in tweevoud niet eens opgemerkt. Geeft niet, u verkeert in goed gezelschap. In prinselijk gezelschap mag ik wel stellen, want ook onze toekomstige koning bleef bij het schrijven van zijn e-mail aan de Standaard blind voor de zo gevreesde valkuil van onze geschreven moedertaal. Filip hoeft zich daarover geenszins te schamen. Voer "Wat gebeurt is, is gebeurt" in als zoekterm op Google en minder dan een tiende van een seconde later wordt je een lijstje geserveerd van 307 documenten die in hetzelfde bedje ziek zijn. De versie met 'd' levert 550 treffers op, voorlopige scores waarbij de onvolprezen Bart Peeters ongetwijfeld zou verkondigen: "De avond is nog jong, alles is nog mogelijk !". Nu is het een publiek geheim dat onze eigen kweek aan Saxen-Coburgs zich bij voorkeur uitdrukt in de taal van Molière. Dat de fijnere kneepjes van de Nederlandse spelling onze kroonprins ontgaan hoeft dus geen mens te verwonderen. Evenmin zou dat gebrek aan finesse prins Filip mogen belemmeren bij het corresponderen met zijn Nederlandstalige onderdanen. Het marionettentheater dat wij als het koningshuis kennen is immers ruim voorzien van heerschappen die zulke klusjes voor hem kunnen opknappen. Spijtig genoeg moeten we vandaag constateren dat het prinselijk personeel niet opgewassen lijkt tegen zijn taak. Hoe verklaar je anders dat een kanjer van een dt-fout, die door elke zichzelf respecterende onderwijzer met rood zou zijn verbeterd, in vol ornaat in de inbox van de Standaard terechtkomt. Nog eens, de prins treft geen blaam. Franstaligheid is geen misdrijf. Wat ik wel een faux pas vond was zijn keuze om zich via de Standaard tot het Belgische volk te richten. De prins zou moeten beseffen dat niet alle Vlamingen de Standaard (wensen te) lezen . Voor de prinselijke mening mag nooit een prijs worden gevraagd. Want voor zover mij bekend komt de royale jaarlijkse dotatie van de kroonprins nog steeds uit de staatskas en niet uit de (zwarte) kas van de Standaard !
Ban het, Kerf het, Rook het uit je geest, het monster, het tempeest, dat duivelseieren uitbroedt in jouw dromen. Verhit zijn lauwe adderbloed, verdamp het, kooi het, laat het geen seconde langer kolkend door je slapen stromen.
Dans bij nacht op rode laarsjes freel door een nomadenkamp, met in je ogen levenskaarsjes, en bij je hart een wonderlamp.
Die maandag tijdens de speciale zitting van het sportcomité . . .
Voorzitter : "Dat zijn zware feiten die u ten laste worden gelegd, meneer Conceiçao, een wegwerpgebaar, in het aangezicht van de tegenstander spuwen, agressie ten opzichte van de scheidsrechter. Niet bepaald het soort gedrag, dat men verwacht van de gouden schoen. Wat hebt u daarop te zeggen ? " Conceiçao: "Meneer de voorzitter, deze hele trieste affaire berust op een misverstand." Voorzitter: Een misverstand, meneer ? Conceiçao: Jawel, meneer de voorzitter. Het begon allemaal toen de wedstrijd net vijf minuten aan de gang was. Voorzitter: Ik luister Conceiçao: Wel, Stijn Meert kwam naast mij lopen en plots zegt die: "amai Sergio, gij ruikt ook niet bepaald fris.", en vanaf dat moment haalde hij ostentatief zijn neus op telkens als wij in duel gingen. En dat raakt mij meneer de voorzitter. Ik ben Portugees en wij Portugezen zijn propere mensen. Wij stinken niet. Zal ik even naar u toe komen, meneer de voorzitter, dan kan u het zelf ruiken ... Voorzitter: Nee, nee meneer Conceiçao, dat hoeft echt niet, blijft u maar zitten. Maar, zou het niet kunnen dat u misschien toch wat had gezweet. U was ten slotte volop aan het voetballen. Conceiçao: Echt niet, meneer, ik zei het nog tegen Stijn, dat kan niet Stijn, zei ik, want ik gebruik Axe. voorzitter: Terzake meneer Conceiçao ... Conceiçao: Doe ik, meneer de voorzitter. Ja, toen begon de discussie. Hij verweet mij een gebrek aan respect voor de tegenpartij omdat Axe zogezegd prul was, enkel goed voor volk dat de hele dag achter een bureau zit te niksen en dat alleen zijn 'fa deo spray sport' een langhoudende frisheid kon garanderen op het voetbalveld. Elke keer als we mekaar tegen kwamen op het veld begon hij er opnieuw over. Sergio, het stinkdier, Sergio de Portukees, Conceiçao, de gouden oksel 2006. Zo ging dat maar door en door. Maar ik liet mij niet doen, ik laat mijn deodorant door niemand belachelijk maken. En toen heeft hij mij gechanteerd. Voorzitter: Gechanteerd ? Conceiçao: Ja, meneer de voorzitter. Als ik niet onmiddelijk van deodorant zou veranderen, dan zou hij naar de journalisten van de boekskes stappen en ze wijs maken dat ik naar rotte eieren stink. Voorzitter: Interessant, en wat was uw reactie ? Conceiçao: U moet begrijpen, meneer, als Portugese man heb ik een reputatie hoog te houden. Ik ben door de knieën gegaan. Voorzitter: En dat spuwen dan ? Conceiçao: Hij geloofde me niet op mijn woord, meneer. "Zweer het", zei hij, "zweer het op het hoofd van uw moeder." Het was daarom dat ik spuwde, meneer de voorzitter. Door een windvlaag kwam er spijtig genoeg een beetje spuug in het gezicht van Stijn Meert terecht. Daarvoor heb ik me al geëxcuseerd. Voorzitter: En dat truitje dan, dat je in het gezicht van de scheidsrechter duwde ... Conceiçao: Ik wou het de scheids allemaal uitleggen, maar toen begon die ook al over een rotte eieren geur. En om te bewijzen dat het niet aan mij lag heb ik toen mijn truitje uitgetrokken en het onder zijn neus geduwd. Ik zei het u al, meneer de voorzitter, het is allemaal één groot misverstand. Voorzitter: En hoe verklaart u dan uw wegwerpgebaar ? Conceiçao: Vergeef me dat ik u tegenspreek, meneer de voorzitter, maar ik maakte helemaal geen wegwerpgebaar. Ik toonde gewoon mijn oksels aan het publiek zodat iedereen op de tribune kon zien hoe proper ze waren en dat er kwa frisheid niks op aan te merken was. Na de match is daar trouwens ook geen enkele supporter over komen klagen. Wat wil je ? Mijn oksels ruiken zo fris als meiklokjes. Voorzitter: Daarmee lijkt alles mij volstrekt helder. Zaak geseponeerd !
Af en toe stelt een mens zich toch vragen. Zoals daarnet, toen men op het VRT-journaal vertelde dat de multinational BASF besloten had één miljard euro te investeren in de uitbreiding van haar activiteiten te Antwerpen. Eén miljard euro, dat moet nogal een fabriek zijn dacht ik meteen bij mezelf, daar gaan duizenden Vlamingen hun dagelijkse boterham kunnen verdienen. En het is waar, de uitbreidingswerken zullen gedurende drie jaar werk verschaffen aan drieduizend mensen. Dat het daarbij ook werkelijk gaat om extra jobs, dat is nog de vraag, maar soit, ieder loonstrookje is er één. Wat me echter bijzonder ontgoochelde, was het aantal permanente jobs die de in het vooruitzicht gestelde giga-investeringen zouden opleveren. De veertig miljard oude Belgische franken zouden goed zijn voor amper honderd extra banen. Eén miljard euro ... honderd jobs. Een mens zou zich voor minder vragen gaan stellen. Je kan natuurlijk een gat in de lucht springen en de hemel en BASF danken voor hun gulle gaven. Dat kan je, maar zo ben ik nou eenmaal niet. Ik ben een moeilijk mens. Ik denk, en gebruik mijn ingebouwde zakjapanner. Rekent u even met mij mee ? Eén miljard euro voor honderd jobs, bij Toutatis, dat zijn baantjes van tien miljoen euro per stuk. So what, zegt u ? Wel, ik zal u zeggen wat. Vlaanderen telt ruim tweehonderd duizend werklozen. Als we het van de BASF's moeten hebben om onze werkloosheid te halveren dan zou dat een kapitaalsinjectie van duizend miljard euro vereisen. Geloof me, dat kan tellen. Ter vergelijking, dat is meer dan drie maal de Belgische staatsschuld, en ik had het dus enkel over het halveren van de werkloosheid. Kan er iemand mij vertellen waar we die duizend miljard gaan vinden ? België is een klein en dichtbevolkt landje. In zo'n land moet je spaarzaam omspringen met de ruimte, ook als het gaat om industriegrond. Industriegrond voor een habbekrats aan multinationals verpatsen mag een verstandig beleid zijn in Mongolië, in onze regio getuigt het enkel van een schrijnend gebrek aan lange termein visie. Vlaanderen heeft nood aan een hoger aantal banen per hectare. Het neerpoten van een kolossaal industrieel complex met een bemanning van amper honderd zielen gaat lijnrecht in tegen deze logica. Ugh, ik heb gesproken.
Vandaag is het dan eindelijk zover. Schluss met de excuses, gedaan met het rond de pot draaien. De lente moet nu maar eens uit haar pijp komen. Meteorologisch bekeken begon ze zelfs drie weken geleden al. Nou kan ik er best inkomen dat dat seizoen zich geen snars aantrekt van wat een paar kwistenbiebels van het KMI verordonneren, daar ben ik namelijk zelf ook al mee opgehouden, maar een wetenschappelijk criterium als de astronomische lente, dat kan zelfs het meest weerbarstige jaargetijde niet zomaar naast zich neerleggen. Die astronomische lente begon gisteren om 19.26. Op dat exacte ogenblik stond de zon loodrecht boven de evenaar. Vanaf nu tot bij het begin van de astronomische herfst zal het licht dus de duisternis overschaduwen. Volgens Frank De Boosere zou het weldra al een stuk zachter worden. Dat zulks niet kan zonder de traditionele nattigheid, wil ik voorlopig nog door de vingers zien. Alle begin is moeilijk. Hoofdzaak lijkt me dat we misschien vrijdag al de magische kaap van de tien graden zullen overschrijden. Maar zoals ik zonet al vertelde houdt mijn vertrouwen in de mooi-weer-praatjes van De Boosere en co tegenwoordig gelijke tred met de temperatuur onder thermometerhut. Verwacht van mij dus niet dat ik nog langer braafjes het schoon weer ga zitten afwachten. Om dan vrijdag weer te moeten vaststellen dat de kou nog steeds niet uit de lucht is. Als het niet goedschiks kan, dan moet het maar kwaadschiks. Zie hier mijn plan. We brengen de lente gewoon zo enorm in verlegenheid, dat ze met het schaamrood op de wangen ons land zal binnenstormen ! Dat doen we als volgt. Al vriest het vrijdag dat het kraakt, al bezwijkt vrijdag het atomium onder een metershoge sneeuwlaag, wij beginnen eraan. Vrijdag geven wij het startschot van de primavera. We ontdoen ons allen van ons winterplunje. De meisjes trekken een luchtig lentekleedje aan. De jongens geven hun ogen de kost en rollen hun hemdsmouwen op. We strijken met zijn allen neer op de verlaten terrasjes en bestellen frisse pintjes, milkshake framboos en coupkes aardbei. En onze hormonen, die laten we de vrije loop. Dat de lente ons maar inhaalt. Wij zijn al uit de startblokken. Je zal zien, binnen de week is het lentezonnetje van de partij .... of liggen wij allen te bed met een dubbele longontsteking. Tja, 'at least we tried'.
Dingend bericht aan de ingezetenen van de gemeente Zwijndrecht.
Geachte Zwijndrechtenaars,
Zoals u ongetwijfeld reeds hebt vernomen via radio en tv heeft onze gemeente de laatste maanden te kampen met sterk verhoogde concentraties fijn stof in de atmosfeer. In dergelijke mate zelfs dat wij u tot onze spijt moeten mededelen dat onze gemeente sinds vanmiddag 12 uur officieel in overtreding is van de Europese wetgeving dienaangaande. Op het op ons grondgebied bevindende meetpunt werd vandaag immers voor de 36ste maal een overschrijding van de maximum toegestane concentratie geconstateerd. Daarmee is de maximaal toegelaten dosis fijn stof voor het jaar 2006 bereikt. Dientengevolge is de gemeentelijke overheid verplicht bepaalde maatregelen te treffen ter vrijwaring van de gezondheid harer ingezetenen. Maar eerst dit.
DE BURGEMEESTER ROEPT DE BURGERS OP IN IEDER GEVAL DOOR TE GAAN MET ADEMHALEN. DESKUNDIGEN WIJZEN ER OP DAT HET UITERST SCHADELIJK IS VOOR DE GEZONDHEID, DE RESPIRATIE GEDURENDE NEGEN MAANDEN TE STAKEN.
Het college van burgemeester en schepenen heeft op de twintigste maart van het jaar 2006, in een bijzondere vergadering verordend dat:
1) De ingezeten van de gemeente voortaan tweemaal daags moeten stofzuigen, telkens gedurende minstens 30 minuten om op deze wijze hun bijdrage te leveren aan de zuivering van de Zwijndrechtse atmosfeer. De gemeentelijke politie is gemachtigd streng op te treden in geval van nalatigheid.
2) Er ommiddelijk zal worden overgegaan tot aanschaf van 36000 pakjes sigaretten met filter. Deze zullen onder de burgers worden verspreid door de dienst Civiele Bescherming. De burgers worden verzocht vanaf nu door deze sigaretten adem te halen. Uiteraard dient de sigaret onaangestoken benut te worden.
3) Rokers van filterloze sigaretten, op straffe van een boete van 100 euro, zo diep dienen te inhaleren, dat hun longen alle tijdens het roken geproduceerde stofdeeltjes in zich opnemen.
4) Iedere inwoner die in het bezit is van meer dan 1 gram fijn stof dit onmiddelijk moet melden aan de gemeentelijke politie. Na verificatie door een beëdigd ambtenaar zal het fijn stof afgevoerd worden en vernietigd door een daarin gespecialiseerde instantie. De kosten van deze operatie zullen worden verhaald op de eigenaar.
5) De gemeente zal overgaan tot het aanleggen van een luchtreserve van 34 miljoen kubieke meter lucht van hoge kwaliteit ten einde een herhaling van de huidige situatie te vermijden.
Vijfentachtig procent, allemachtig, dat noem ik nog eens een verkiezingsoverwinning. Die president van Wit Rusland moet een enorm capabele tiep zijn. Vreemd, want aan de economische toestand van het land valt dat niet af te lezen. Als de republiek niet kon rekenen op de steun van grote broer Rusland dan was het al drie keer over de kop gegaan. Nee, aan een succesvol economische beleid kan het niet gelegen zijn, dat Alexander Loekasjenko het al 12 jaar volhoudt als president. Deze man moet over andere troeven beschikken. Zoals het feit dat er in zijn land nauwelijks sprake is van onafhankelijke media, altijd handig tijdens verkiezingscampagnes. Of dankt hij zijn overwinning aan de door hem nog steeds zeer gewaardeerde sovjet-gewoonte politieke tegenstanders te intimideren, het land uit te pesten of nog erger. Weinig democratisch allemaal natuurlijk maar wel bijzonder effectief. Ik zie het een president van een echte democratie nog niet klaar spelen. De Chiracs en de Bushes van deze wereld mogen al in hun handjes klappen als ze vijfenvijftig procent van de stemmen binnenrijven, zelfs in hun stoutste dromen komt het getal vijfentachtig niet voor. Vanzelfsprekend zijn niet alle Wit Russen even enthousiast over deze gang van zaken. Vanavond al verzamelden ze in Minsk om nieuwe verkiezingen te eisen. Eerlijke verkiezingen, deze keer. De rozen-revolutie in Georgië en de oranje revolutie in Ukraïne hebben bij de oppositie in Wit-Rusland de hoop doen opflakkeren dat iets dergelijks ook in hun land mogelijk is. Er wordt nu al gesproken van een "blue jeans" revolutie. Blijkbaar heeft de jeans in Wit Rusland nog altijd zijn rebels karakter niet verloren. Kan je nagaan hoeveel jaren de vroegere sovjetrepubliek achterop hinkt. Het gedroomde scenario gaat als volgt. Gedurende de nu volgende weken komen er steeds meer Wit Russen op straat om nieuwe verkiezingen te eisen. De druk vanuit de wereldgemeenschap, versta het Westen, wordt ondertussen opgevoerd. Uiteindelijk gaat Loekasjenko door de knieën of nog beter hij vlucht het land uit. Zoals ik al zei, dat is het droomscenario. Maar er ligt ook al een doemscenario klaar. Daarin slaan bij Loekosjenko de stoppen door en laat de potentaat de straatprotesten door het leger de kop indrukken. Wie uiteindelijk de hoofdprijs in de wacht zal slepen zal echter niet in Minsk worden beslist. Wel in Moskou en Washington. De koude oorlog is nog steeds niet bevroren.
