Wij Vlamingen hebben iets met modder, we vechten er tegen, we houden er van. Zelfs na drie industriële revoluties raken we niet los van onze wortels. We zijn en blijven een volk van boeren: herenboeren en keuterboerkes. En zoals elke boer droomt de Vlaming van grond, van sappige weiden, van vruchtbare akkers. Een boer weet waar de rijkdom schuilt. Daarom woont hij ook zo ruim, de Vlaming. Zijn huis is meer dan een woonst, het is zijn boerderij met een schuur voor de oogst en een stal voor de beesten. Zijn gazon is zijn weide, zijn bloemperk z'n akker. Hoe kleiner het erf, des te armer de stakker. Niets dan armoede dus in het verschiet, want alle kosmologische theorieën over het uitdijen van ons universum ten spijt, lijkt Vlaanderen zich strikt aan zijn aloude grenzen te houden. Er zit geen rek meer in, Vlaanderen is vol, in boerenogen. Het gemis aan grond maakt ons tot zwervers, rustelozen, vakantiegangers, voortdurend op zoek naar een geschikte plek om onze ploeg te planten.
We wandelen tussen weiden, en fietsen langs velden, als vermolmde boeren die een strijd met het verleden voeren. Boer wortel is de grootste onzer helden. Daar staat hij, in de Vlaamse klei, met klodders aan de klompen. Noem hem bekrompen, hij is vrij.
We zijn dol op modder.
Kijk naar de kleuter die er taartjes van bakt. Kijk naar de 'beautyfarm' die er zijn gasten in verpakt. Stiekem kan het wel. Maar in het openbaar, geen spatten op je vel.
Om de ergste psychische nood te lenigen riepen we enkele slijksporten in het leven: het veldlopen, het veldrijden, de motorcross. Hun beoefenaars doen wat wij, die in de berm staan te kijken, niet mogen. Ze vallen pardoes voorover in het slijk of glijden op hun buik een helling af, zij kraken voor ons de korrels tussen hun tanden. Vaak zijn ze bij de finish nog nauwelijks te herkennen. Het is sport, dus kan het. En daarna allen weer naar huis. Even stoppen onderweg, voor een oervlaams zakje frieten, met zout, en een kwak mayonaise. De knol, de korrel en het slijk. En 's avonds relaxen in de Jacuzzi. Moet er nog zand zijn ?
Helaas, ET, u komt te laat, de bühne ligt thans gans verlaten. Ons levenslied is uitgezongen, niemand is de dans ontsprongen, niet de ouden, niet de jongen. Een wrange mix van haat en passie maakte van dit alles niks.
Zal ik u verhalen van de lente, en van het trage wassen van het graan, van heldere nachten, en het lijdzame wachten turend naar het gesternte.
Van jongens ravottend in regenplassen, van zalig genieten op zomerterrassen.
U ziet, u had eer moeten komen, nou resten u enkel mijn dromen.
Nee, ik ben het niet, de onbekende die SK Lierse een pad in de korf zette door een klacht in te dienen bij de gouverneur van Antwerpen. Ik heb ook geen zicht op de redenen waarom de klager zich niet kan verzoenen met het eindejaarscadeau van één miljoen euro, dat het gemeentebestuur van Lier voor zijn eerste klasser onder de kerstboom heeft liggen. Maar ik zou het geen drama vinden mocht die envelop met inhoud zich lang na driekoningen nog steeds op het stadhuis bevinden. Hoe langer het duurt, des te groter de kans dat het helemaal niet meer hoeft. Vindt u mij nu een onmens ? Of een voetbalhater ? Dat is uw goede recht. Toch ben ik geen van beide. Ik wil enkel de arme Lierenaar behoeden voor een financieel debacle. Ja, de arme Lierenaar en niet het 'arme Lierse'. Het zijn die burgers van Lier immers die hun portefeuille zullen mogen bovenhalen. Want dat plezierke dat Lierke in petto had voor zijn top/flop-club (schrappen wat niet past) komt op zijn factuur terecht. En met die brave burger heb ik net iets meer compassie dan met de goedbetaalde profs van geel-zwart. Een gemeentebestuur mag dan al een zeer divers takenpakket hebben, geldschieter spelen voor amechtige voetbalclubs staat bij mijn weten niet op dat lijstje. Van een profclub mag verwacht worden dat zij haar eigen broek kan ophouden. Dag vergt vanzelfsprekend een gezond financieel beleid. Het is niet aan de overheid om de onverantwoord hoge salarissen van sommige spelers te subsidiëren. Want uiteindelijk is dat toch waar het op neer komt. Elke gift, of hij nu bestemd is voor het stadion of voor met briljanten versierde doelpalen, schept nieuwe monetaire ruimte om op de spelersmarkt te gaan shoppen, wat op zijn beurt een inflatie van de spelerssalarissen veroorzaakt. Indien SK Lierse werkelijk een haalbaar plan voor de toekomst heeft dan kan het net als elk privé-bedrijf aankloppen bij de bank. Indien die van oordeel is dat de club nog te redden valt zal ze graag met euro's over de brug komen. Zo niet, dan is het einde verhaal. Dat is geen drama, de wereld draait gewoon door. Dat dat donkere tijden zal inluiden voor menige fan, daar kan ik best inkomen. Sommige mensen veréénzelvigen zich helemaal met zo'n club. Voor hen is er slachtofferhulp. En spaar me alstublieft kreten als 'Di Rupo deed hetzelfde voor Bergen' of 'voetbal heeft een sociale functie, het is de sport van het volk.' Wat dat eerste argument betreft: Sinds wanneer nemen wij een voorbeeld aan het beleid van over de taalgrens ? Maar goed, slecht beleid hoeft geen privilege te zijn van onze Waalse vrienden. Van het tweede argument krijg ik het echter vierkant op mijn heupen: Voetbal als volkssport. Naast het veld van FC Liedekerke, misschien. Maar als u recentelijk nog eens langs de kassa van een eerste klasser passeerde dan weet u dat de ticketten daar niet bepaald aan sociale tarieven over de toonbank gaan. Voor een gewone competitiematch in Lier mag je als volwassene in voorverkoop afhankelijk van je plaats in het stadion tussen 15 en 26 euro neertellen. Voor topmatchen gelden andere prijzen. Ga als vader maar eens met je zonen naar het voetbal, maar maak er vooral geen gewoonte van want voor je het beseft staat Electrabel bij je in de gang en ligt je gezinnetje aan de 12 ampère. Sociaal, laat me niet lachen. Aan de supporters zal het dus niet gelegen hebben dat Lierse zich een financiële put gegraven heeft, de fans betalen zich blauw. Maar nog niet blauw genoeg, zo blijkt. De club zal alternatieve geldbronnen moeten aanboren. Om mijn goed hart te tonen krijgen ze het volgende ideetje van mij gratis en voor niks. Het schoot me te binnen toen ik de beelden zag van die Russische miljardair die onlangs een weekje op vakantie ging in het 'International Space Station'. Toen dacht ik: Als Lierse nu eens bij elke match enkele posities op het voetbalveld per opbod verkocht ? Om misverstanden te voorkomen, ik bedoel dat niet à la Chinois, natuurlijk. Of organiseer een tombola met als hoofdprijs een plaats in de spits. Welke fan droomt er niet van ooit eens omringd door zijn voetbalhelden een topmatch te kunnen spelen. Het stadion zou tot de nok gevuld zijn, geloof me, om nonkel Freddy te zien schitteren tegen 'den Anderlecht'. Enfin, het is maar een tip. Dat ze ermee doen wat ze willen. En wat er ook gebeurt met Lierse. Ik blijf ze even graag zien, de Lierenaars, met of zonder bal.
Het wemelde van de blije gezichten vandaag in Irak. Daar mochten ze alweer naar de stembus. Deze keer om een volwaardig parlement te kiezen dat vier jaar zou moeten zetelen. Zou, want ieder jaar in Irak telt zoals een hondenjaar voor zeven en regeringen die het 28 jaar volhouden zijn een zeldzaamheid. Het siert de Irakezen dat ze hun enthousiasme voor de democratie nog niet verloren hebben, want veel heeft al dat gestem hen nog niet opgeleverd, behalve dan een paar extra vrije dagen. Veel kan je op zo'n verkiezingsdag toch niet presteren. Om aanslagen te bemoeilijken ligt het autoverkeer in Baghdad bijna volledig stil. Alle mankracht waarover de Iraakse regering kan beschikken wordt ingezet. De politie en het leger zijn alom aanwezig. Bovendien hadden verscheidene gewapende verzetsbewegingen aangekondigd dat ze de stembureaus niet zouden aanvallen. Dat alles maakte dat de Irakezen zich op deze verkiezingsdag wellicht relatief ontspannen op straat konden begeven. Het is helaas onmogelijk elke dag verkiezingen te houden. Er zou al snel geen brood meer op de plank liggen en daar wordt een mens ook niet vrolijk van. Morgen zullen de Irakezen opnieuw ontwaken in een land dat kraakt onder een aanhoudende stroom van bomaanslagen, politieke moorden en ontvoeringen. De zonnige stemming van deze democratische hoogdag zal spoedig vervagen tot een zeldzaam lichtpuntje op Iraks moeizame zoektocht naar een betere toekomst. Van deze stembusgang valt alleszins weinig beterschap te verwachten. Met partijen op religieuze of etnische basis is stemmen niet veel meer dan een veredelde vorm van volkstelling. We kunnen enkel hopen dat de Sjiieten niet de absolute meerderheid behalen zodat ze niet onbeperkt hun wil kunnen opleggen aan het ganse land. Enkel een regering van nationale eenheid maakt me dunkt een kans om alsnog het uiteenvallen van het land te verhinderen. Ondertussen kan president Bush eindelijk nog eens genieten van een bescheiden succes. Paarsgekleurde vingers moeten het grote gelijk van Bush' oorlog voor democratisering bewijzen. Tot de volgende Amerikaanse patrouille het slachtoffer wordt van een bomauto en een nieuwe lading doodskisten naar het vaderland kan vertrekken. Op naar het volgende hoogtepunt dus. Dat moet dan de vorming van een nieuwe Iraakse regering wezen. Ik kan haast niet wachten . . .
Fijn dat iemand het zegt. Fijn dat we eindelijk een politica in ons midden hebben die onze Noorderburen diets maakt hoe wij over hun ministers denken. Zelf zou ik het iets anders verwoord hebben, maar het is de intentie die telt. Bij deze benoem ik jouw dan ook officieel tot minister van Internationale Beledigingen. Met die extra portefeuille in je handtas staat het je voortaan vrij gelijk welke politicus ter wereld tot de grond toe af te branden. Een zware taak, want het stikt van de mallotige politici op onze thuisplaneet. Om je een beetje op weg te helpen, prospecteerde ik wat met als resultaat het volgende lijstje van geschikte slachtoffers.
Bush: Dit Texaanse genie mag in geen enkel lijstje ontbreken. Je zou hem bijvoorbeeld kunnen afschilderen als 'de führer van het wilde westen'.
Chirac: Wat dacht je van. 'Het levend bewijs dat je van liegen aartslelijk wordt.'
Berlusconi: "Een omhooggevallen charmezanger met de integriteit van een hyena met maffiaconnecties."
Angela Merkel: "Een truttig DDR-fossiel dat aan haar smoeltje te zien blijkbaar te lomp was om een stap achteruit te zetten toen de muur viel."
Castro: "een Vader Abraham in kaki met een hele kleine smurf"
Putin: De ware moordenaar van JFK
Werk je nou eerst even door dit lijstje heen. Mocht er daarna nog sprake zijn van België, dan geef je mij maar een seintje. Indien nodig kan je full time over mijn diensten beschikken als secretaris van jou scheldkabinet. Ze zullen snel genoeg weten waar België ligt, die bespottelijke politici van het buitenland. Sidderen zullen ze, voor de 'femme fatale de la Belgique'. Mocht het echter fout gaan, en dit leuke landje wordt omgetoverd in een radioactief maanlandschap, dan zal niemand jouw dat kwalijk nemen, want ondertussen hebben wij toch eens goed ons gedacht gezegd.
Soms lijkt de wereld zo absurd dat ik denk, Alex, jij verzint het gewoon allemaal zelf. De wereld bestaat gewoon niet, man, geen God zou het in zijn hoofd halen om zoiets waanzinnigs in mekaar te prutsen. Nee, kerel, het komt allemaal uit die chaotische koker van je. Alleen jij bent mesjogge genoeg om met zulk een vreemde verzameling van creaturen voor de dag te komen. Beesten met twee, met vier, zes, acht, ja zelfs met driehonderd vierenvijftig poten. En hoe noemen we die laatste ? Duizenpoten, kwestie van er wat logica in te stoppen. Enkel een warrig brein als dat van jou, brengt zulk een onzin voort. Om van de mensheid nog te zwijgen. Krankzinnig gewoon. Vuurspuwende bergen, nog zoiets. Wie komt nu op het idee een berg vuur te laten spuwen ? Als een draak van een paar duizend kilo het zou doen, dan zou iedereen zeggen, dat is trucage, maar laat een berg van een paar miljard ton exploderen en ze noemen het 'de natuur'. Natuur ? Wat is daar nu natuurlijk aan ? Trouwens, het concept berg op zich is al een farce. Geen enkele zich zelf respecterende werkelijkheid zou zo een gerimpelde planeet aanvaarden. Planeten behoren glad te zijn, glad en van metaal zodat de schepper er zich in kan spiegelen. Gelukkig maar dat ik niemand anders lastig val met mijn hersenspinsels. Want als het waar is dat ik eigenhandig het complete heelal bij mekaar fantaseer, dan is mijn hele leven eigenlijk een soort van solitaire. Nogal wiedes dat je dan op den duur gaat hallucineren. Aan de andere kant, er mag dan weinig logica zitten in mijn brouwsels, creatief ben ik wel. En slim ! Wie is er immers de uitvinder van het buskruit ? Wie kwam er op de proppen met de electrische tandenborstel, nadat hij eerst de tanden had uitgevonden ? Inderdaad, zelfs de uitvinding van het warm water heb ik aan mezelf te danken. Wat wil je ? Eénmaal je op je eentje de kosmos op poten hebt gezet, draai je voor een paar geniale vondsten je hand niet meer om. Het is wel een beetje sneu dat ik niemand heb om over al mijn gekke creaties van gedachten te wisselen. Want als mijn hypothese klopt, zit ik al maanden mijn blogjes voor Piet Snot - dat ben ik dus zelf - te schrijven. En wat is een blogje nu zonder publiek ? Alleen daarom al lijkt het me toch handiger dat u ook echt bestaat, sterker nog, ik eis het.
Oef, voorlopig kan de VRT fluiten naar zijn acht digitale themakanalen. De rede heeft gezegevierd, al zal ook de lege portemonnee van minister Bourgeois wel een aandeel hebben gehad in de beslissing. Als het aan de dromers van onze openbare omroep had gelegen dan hadden de Vlaamse burgers volgend jaar 200 miljoen euro extra mogen ophoesten. In tijden waarin de burger om matiging wordt gevraagd lijkt me dat niet opportuun. Zeker omdat die burger geenszins wakker ligt van digitale televisie. Van een stormloop op Telenet digitaal en Belgacom tv is immers geen sprake. Belgacom heeft enkele tienduizenden klanten, Telenet houdt zijn aantallen wijselijk geheim. De BBC heeft al langer een aantal gratis digitale kanalen. Ondanks een uitgebreide promocampagne bereiken ze daarmee niet meer dan drie procent van hun potentieel publiek. De meeste mensen hebben nu éénmaal geen behoefte aan digitale televisie. Digitale televisie zoals voorgesteld door de VRT is een voorbijgestreefd concept. Zelf kijk ik immers al jaren digitaal. Net als u waarschijnlijk, via de computer. De ware interactieve kijker kan al zijn interactiviteit al tijden botvieren op het internet. Ik geef toe dat de kwaliteit van de video via realplayer of mediaplayer nog wat minnetjes is, maar dat is een technisch probleem dat in de nabije toekomst zal verdwijnen. Tenzij natuurlijk onze internet-providers de bandbreedte van hun internetklanten gaan opofferen aan die overbodige digitale televisie, oude stijl. Dat zou me trouwens niks verbazen. Als Belgacom en Telenet in de gaten krijgen dat ze aan digitale tv meer centjes kunnen verdienen dan aan ons gesurf, dan zullen ze niet aarzelen om de nodige netwerkcapaciteit desnoods aan hun arme internautjes te onttrekken. Waakzaamheid is dus geboden. Als we deze valkuil echter kunnen vermijden dan kan internet uitstekend dienst doen als platform voor digitale televisie. De VRT hoeft enkel een lijstje van eisen op te stellen waaraan een computer moet voldoen om in staat te zijn de digitale uitzendingen van de VRT weer te geven. Aan dit platform zouden ze zich dan minstens vijf jaar moeten houden, zodat de kijker niet hoeft te vrezen dat hij zich elke twee jaar een nieuwe computer moet aanschaffen. Eens die VRT-standaard bekend, kan ook de rest van Vlaanderen aan de slag om digitale programma's aan te bieden. Voorbij dus dat gedoe met allerlei set top boxen die je op je tv moet stapelen. En het bespaart de Vlaming, 200 miljoen euro. Ach, ik weet het, ik ben naief. Wat goed is voor de mensen gebeurt maar zelden. Daarenboven hebben zowel Telenet als Belgacom zwaar ingezet op het succes van digitale televisie. Voorlopig proberen ze ons nog te verleiden, maar neemt u van mij aan, als dat niet lukt zetten ze ons zonder scrupules het mes op de keel. Just you wait and see !
