Mijn lieve Mop: Een mens heeft twee kanten, een buiten- en een
binnenkant. De ene kan je zien, de andere blijft doorgaans goed
verborgen. Als ik vol begeestering uitroep: ' Mop, wat heb jij toch een
wonderschoon lijf !', dan vel ik een oordeel over je buitenkant, of ik
lieg, dat kan ook natuurlijk. Wat vaststaat is dat mijn uitspraak geen
betrekking heeft op wat er zich onder die dunne laag huid van je
bevindt. Want weet je, Mop, onder dat fluwelen vliesje van je ben jij
één en al gruwel ! Dat weet ik van de televisie. Daar snijden ze
regelmatig meisjes open -voor een goed doel hoor, wees gerust- en je
wil niet weten hoe goor die er vanbinnen uitzien, meid. Nu niet meteen
panikeren, Mop. Binnenstebuiten wordt nooit de mode. En bovendien, die
lelijke binnenkant, dat is een algemeen gegeven. Iedereen is lelijk
onder zijn vel. Daar hoef je je dus niet voor te schamen. Trouwens, dat
van dat liegen, dat was gelogen. Dat wist je toch, niet, Mop ? Ik wou
maar zeggen: Als je soms denkt:"Wat moet ik met die lelijkerd ? ", weet
dan dat wij onderhuids mekaars gelijke zijn.
Zo omtrent vijf uur vannacht bereikten 27 lidstaten een akkoord over
de hervorming van hun Europese Unie. Tony Blair toonde zich daarover
bijzonder tevreden. Met reden, want had hij zonet niet alle voor zijn
land wezenlijke punten binnengehaald ? Zuiver feitelijk had hij het bij
het rechte eind. De Britse premier die over enkele dagen afzwaait heeft
zijn slag thuis gehaald. Maar of het Britse volk daar bepaald gelukkig
mee moet zijn, dat is een heel andere kwestie.
Als ik een Brit
was, dan wist ik het wel. Mij zou je niet zien juichen bij het
winstpunt dat het Verenigd Koninkrijk ook in de toekomst vrij zijn
buitenlands beleid zal kunnen bepalen. Vrijheid, dat klinkt goed. Maar
wat deed Tony met die vrijheid. Wat doet het Verenigd Koninkrijk al
jaren met haar zo gekoesterde vrijheid. Juist ! Als een schoothondje
baasje USA achterna huppelen. Wat heb je aan vrijheid als je
uiteindelijk liever de loopjongen speelt. Een wat 'europesere' houding
inzake Irak had het Verenigd Koninkrijk veel ellende kunnen besparen.
Mogelijk was George Bush dan helemaal niet aan zijn Irak-avontuur
begonnen. Autonomie qua buitenlands beleid: Als ik een Brit was, zou ik
beter weten.
Als ik Jack met de pet was, dan wist ik het wel. Ik
zou me geen feestneus aanschaffen bij de wetenschap dat mijn land zich
geen donder hoeft aan te trekken van de voorzieningen inzake
stakingsrecht in het nieuwe verdrag. Want Jack met de pet heeft aan de
lijve ondervonden wat dat betekent. Sinds Magaret Thatcher in 1985 de
vakbonden klein kreeg en het stakingsrecht sterk beknotte, is de
ongelijkheid in de UK sterk gestegen. Dat voelt Jack aan zijn water.
Maar ook de cijfers bewijzen het. Volgens statistieken van de overheid
zelf steeg de Gini-coëfficiënt-een maat voor de inkomensongelijkheid -
in het Verenigd Koninkrijk tussen 1985 en 1990 van een 'Europese' 28
naar een eerder Amerikaanse 36. Dat lagere inkomensverschillen
geenszins de welvaart in de weg hoeven te staan, dat bewijst een in
deze toch onverdachte bron als de CIA.
In het world factbook van de CIA kan u de volgende gegevens vinden.
gini Bbp(*) per hoofd van de bevolking
Uk 36.8 $31,800 (2006 est.) Belgium 25 $33,000 (2006 est.) France 26.7 $31,100 Germany 28.3 $31,900
(*) Bruto binnenlands product
Tony won voor de UK tijdens zijn laatste wapenfeit. Nou, Als ik een Brit was, ik zou beter weten.
Feit is dat ik geen Brit ben. En daar ben ik niet in het minst rouwig om.
Morgen, in de deemster van de avond lijk je ver en onverdacht. Je toont je tanden niet. Nog niet. Je laat de nacht de mensen wiegen, onbedacht op wat hen wacht.
Je legt onheil in 't verschiet. je zaait het met de gulle hand, en een glimlach op je lippen, onze smart is jouw plezier, onze kommer jouw vertier, ik honger naar jouw ondergang, elke dag, mijn leven lang.
A: Ah, bonjour Didier, entrez, entrez, zet u mon cher ami. A: En vertelt mij ne keer, hoe staat het met die missie van u ? Zit er al schot in de zaak ? D: Ah, sire, zwijg me erover,horens krijg ik ervan. A: Doen ze weer moeilijk, ja ? D: Kent gij dan makkelijke Vlamingen, sire ? A: Wel, onze Laurent heeft ne Malinois, en dat is een heel braaf beest. D+A: (schateren) A: Enfin, ik begrijp het.'t Zal dus nog een tijd duren voor dat ik op mijn nieuwen boot zit aan de rivièra. D: Ik vrees ervoor, sire, tenzij u mij kan zeggen hoe ik die flamiganten onder de knoet kan krijgen. A:
Helaas, mon cher Didier, naar mij luisteren ze ook al jaren niet meer.
Geen respect meer voor de kroon. 't Is slecht gesteld met mijn land. D:
Vreselijk, sire. En nu zit er zelfs één tussen die het land in twee wil
hakken. Die De Wever, gelooft mij, dat is geen Malinois. Dat is
werkelijk een pitbull. Die poetst zijn tanden met walenbloed. A: Kunt ge dat bijtbeest dan niet loswrikken van de CD&V ? D: Ik zou niks liever willen, maar dan blijft er bijna niks meer over van mijn meerderheid. A: Kunt ge dan geen zaken doen met dien dikkop, die van Oostende ? D: Die is nog erger, die kan zelfs niet wachten tot 2009 ! A:
Weet ge wat, ik zal Jean-Luc eens bellen. Die verzint wel een truc om
de zaken een paar jaar te traineren. En onderwijl kunt gij dan gewoon
uw goesting doen. D: Als ge dat zou willen. Kan ik mij met
serieuse zaken bezig houden. De belastingen verlagen, de socialisten
kleineren, de arbeidsmarkt dynamiseren ... A: Dynamiseren noemt gij
het. Gij, politici kunt het toch schoon zeggen. Maar enfin, als ge die
profiteurs maar achter hun vodden zit. Die luieriken hebben al veel te
lang op hun gat gezeten. D: Ik doe mijn best, sire. Maar eerst zal ik die Vlamingen toch in mijn coalitie moeten lokken. A:
De Vlamingen, altijd dezelfde ellende. Wat een land, wat een land !Als
dat maar niet de hele zomer duurt. 't Is tijd voor mijn congé. Mijn
Paola zaagt mij nu al de oren van mijn kop ...
Hij dacht dat het simpel zou wezen. Zo simpel als 'ik vraag het aan'. Hij vroeg het aan de verkeerden. De Fixkes houden voet bij stuk. Dat hitcircus van VTM, daar doen ze niet aan mee."In de muziek bestaat er veel racisme", parafraseert Jos Van Oosterwijck Vlaandrens lelijkste rocker. Volgens Jos van 'Tien om te zien' voelen de Fixkes zich te goed om zich te vertonen tussen het Vlaamse schlagerkorps. Het is mij niet gegeven in Fixkeskoppen te kunnen kijken, maar mocht ik zelf een Fixke zijn, dan zag je mij ook niet op de VTM-playback-parade. Zichzelf respecterende bandjes hebben er absoluut geen baat bij zich muzikaal te laten melken door de dagkleurders uit Vilvoorde. Voor je het goed en wel beseft programmeert die Jos je tussen supertip 'Piet Piraat doet nooit de vaat' en 'fwiet, fwiet doet de kanariepiet ', gezongen door een fluorescerende vogel van om en bij de twee meter . Probeer temidden zo'n vaudeville maar eens je muzikale integriteit overeind te houden. Overschot van gelijk hebben jullie, Fixkes. Laat die pompoen van een Van Oosterwijck maar mekkeren. Af en toe moet iemand die man eens inpeperen dat muzikanten meer zijn dan naar look riekende jukeboxen. "Stuiver erin en pret in de tent", dat lijkt wel de opvatting van Van Oosterwijck over de muziekwereld. Ik zeg wereld, maar Jos zal het vast over de business hebben. Wel, Jos, volledig in lijn met uw business stel ik voor dat u op 'Tien om te zien' dan maar het cd-tje draait. U kan vast nog wel een meute pluchen beesten op de kop tikken die bereid zijn voor een prikje het visuele aspect van de performance op te krikken. Op het gelip van de Fixkes hoeft u niet te rekenen.
Jos vroeg het aan en liep een blauwtje op. Racisme noemt hij dat. Wel, ik noem het common sense, lijfsbehoud en vrijheid van keuze.
De kat verschraalt. Als
ze aan haar huidig tempo omvang blijft verliezen dan zie ik ze
kortelings met een plofje in het niets verdwijnen. Toch is er geen
reden tot ongerustheid oordeelt haar behandelend geneesheer. Het beest
is stokoud en dan gooien ze wel vaker ballast overboord. Iets te
enthousiast naar mijn zin en daarom let ik thans extra op wat ze eet.
Het lijkt erop alsof ze dat in de mot heeft, want ik kan haar niet
voorbijlopen of ik mag een 'rauw' aanhoren. Inderdaad, een 'rauw', deze
kat miauwt niet zoals poes met de pet, deze kat 'rauwt'. Samen wandelen
we dan naar de koelkast.Zo ook vanmorgen. Ik gaf haar melk, ze
repliceerde met een 'rauw', ik sneed haar kleine stukjes kaas, zelfde
antwoord. Wat ik haar ook voorschotelde, het betere merk van
kattenvoer, rundsgehakt, een restje spagettisaus, het bleef 'njet'.
Zelfs een portie roze zalm kon haar niet bekoren. En ik denk er niet
aan het beest kaviaar te presenteren ! Dat gaat zelfs mij te ver. Met
een air van 'bij jou valt ook niet veel te rapen' sprong poes van tafel
en vatte post bij de keukendeur middels dewelke haar ,een rauw of drie
later, door haar persoonlijke assistent toegang tot de tuin werd
verschaft. Waarin poes meteen verdween. Voor niet meer dan een
kwartiertje. Daarna dook ze weer op, op het terras. Met voldoening in
haar blik en een eenzame groene kikkerpoot bungelend uit haar muil. Een
delicatesse vertelt men mij ...
