Het zit wel goed vanavond. We staan op het punt smakelijk geamuseerd te
worden. Wie er in slaagt zijn kritisch vermogen op een laag pitje te
zetten kan zichzelfve zelfs wijs maken dat zijn hersenen enige
prikkeling zullen ervaren, want er staat kwis op het programma.
Heerlijk vind ik dat, dat kwissen ! Altijd verfrissend, die combinatie
van wederopgeviste kennis, nieuw verworven trivialiteiten en het
onvermijdelijke kwantum, omwille van gekraak van zoute nootjes en
chips, tussen tv en oren tot witte ruis vergruisde hersenvulling.
Jazeker, dat hebt u goed begrepen, ik ben pissig. Ik eis het op, mijn
recht op pissigheid. Mijn periode van goedertierendheid heeft lang
genoeg geduurd. Voorlopig krijgt u geen vriendelijk woord meer van mij
te horen. En dat heeft hoegenaamd niets te maken met enig door u
gesteld gedrag. Doet u gerust verder zoals u bezig was. U, die niets
liever doet dan mij beschimpen, laat u zich vooral niet van de wijs
brengen door mijn het absolute nulpunt benaderende stemming. Hetzelfde
geldt voor de grote groep onverschilligen en wat er dan nog aan
mensheid resteert zoekt het zelf maar uit. Gedaan met de vriendelijke
woordjes, de schouderklopjes, het welgemeend advies. Voor troost en
goede raad moet u bij de pastoor wezen, of bij een therapeut als het
wat geld mag kosten. Voilà, met dit meta-advies stuur ik u allen
wandelen. U beslist zelf maar of u het bij het traditionele kuieren
houdt dan wel met Nordic Walking poles het Zoniënwoud gaat verkennen.
Mij blijft het allemaal straal gelijk. Vanavond laat uw lot mij
hemeltergend koud. Omdat ik pissig ben, en u daar lekker niks aan kan
verhelpen. Niet het minste vat hebt u op mij. Ongenaakbaar zal ik mijn
slechtgeluimdheid de lenteavond in stralen. Meer nog, zelfs de nacht
zal ik met mijn gemelijke grillen bezoedelen. En wat betreft de dag van
morgen ... dat zullen we nog wel zien.
Tijdens een wandeling die tot doel had mijn gedachten te verslepen naar
oorden die zich verre bevinden van het dorre continent dat filosofen
'de werkelijkheid' noemen, kwam ik onaangenaam in aanraking met
onverteerde voedselresten, uitgestoten door een lid van de orde der
onevenhoevigen, in casu een paard. Dat paarden het volstrekt normaal
vinden hun excrementen in het midden van een wandelpad te deponeren,
daar kan ik nog mee leven, een paardenverstand heeft zijn beperkingen,
hun berijders daarentegen zouden beter moeten weten. Paardenbolussen
kunnen qua smerigheid makkelijk concurreren met de uitwerpselen van de
Canis lupus familiaris. Toch zal geen enkele fatsoenlijke
hondenbezitter toestaan dat zijn trouwe viervoeter drollen draait in
het midden van een wandelpad. Paardenbezitters hebben daar blijkbaar
minder problemen mee. Die malen er niet om dat hun archaische
vervoermiddel het wandelpad bezoedelt. Even in het gras parkeren om de
dieren rustig hun gang te laten gaan, dat hoort niet tot de
geplogenheden. Nu, misschien is het eigen aan paarden dat ze hun
stoelgang op de meest ongepaste momenten de wereld in sturen, dat kan.
Maar dat verschaft hun berijders geenszins het recht om mijn
wandelgenot te beknotten. Als een hond wat laat vallen, dan wordt van
zijn baasje verwacht dat die de viezigheid opruimt. Wel, waarom zouden
we niet hetzelfde mogen vragen van ruiters. Voortaan geldt ook voor
hen: geen stap buiten de deur zonder plastic zak. Monteer een
achteruitkijkspiegel op uw knol en als het beest wat dropt: Daal af tot
op het niveau van het voetvolk. Meenemen die mest ! En verder wens ik
het ruitervolk nog vaalten rijplezier.
Zeg me dan , wat is te hoog ? Want wanneer u stelt dat iemand te veel verdient, dan erkent u daarmee impliciet dat u geen probleem hebt met inkomensverschillen an sich. Wat u tegen de borst stuit, is de grootte van het verschil tussen, laat ons zeggen, uw inkomen en dat van één of andere topman van een groot bedrijf. Wellicht rijft die ieder jaar veertig keer uw salaris binnen. En dat kan u maar moeilijk verteren. Geloof me, ik ken het gevoel. Vraag is: Wat zou u dan wel aanvaardbaar vinden ? Uw salaris maal twintig, uw salaris maal tien, maal vijf ? Misschien vindt u het driedubbele al overdreven ... Want werkt die topman of vrouw nou werkelijk drie keer zo hard als u ? Klopt hij het drievoudige aantal uren ? Loopt hij drie keer meer gevaar dan u ? Tuurlijk niet ! Grootverdieners zijn niet gek. Waanzinnigheid ligt slechts zelden aan de basis van multimiljonairschap. Soms hoor je beweren dat topmanagers zoveel cashen omwille van de meerwaarde die ze een bedrijf opleveren. De prestaties van een onderneming zijn echter van talloze factoren afhankelijk en op vele hiervan kan de topmanager nauwelijks invloed uitoefenen. Denken we aan conjuncturele schommelingen, het gedrag van concurrerende bedrijven, grondstofprijzen. In tijden van economische voorspoed maakt het bedrijfsleven grote winsten. Nooit zal je dan een topmanager horen opperen: "Ach, ik moet geen vette bonus dit jaar, we hadden forse wind in de rug, ik hoefde niet eens te trappen." Neen, hij ontvangt met de glimlach. Heel anders werkt het tijdens crisisjaren. Dan is het de conjunctuur die de zwarte piet toegespeeld krijgt. Had de manager in kwestie niet aan het roer gestaan, het schip was al lang naar de haaien gegaan. Hoogstens moet zo'n topman het 'uit solidariteit' met de werknemers dan met dertig keer uw salaris stellen, of tien maal als hij echt heeft zitten aanmodderen. En in het allerergste geval, vertrekt hij met een fantastische ontslagregeling als straf. Inderdaad, topmanager wezen vergt zware offers. Neen, beste lezers, de topverdiener verdient niet wat hij krijgt. Hij pakt gewoon wat hij kan krijgen. Wat de gek voor zijn diensten wil dokken. En de wereld, die wordt steeds gekker.
Kijk daar, een man van goede wil, snel, zoek een bokaaltje, als jij hem lokt met triest gelaat, dan sluip ik op hem af, heel stil, en grijp de kerel vast, heel straf, we voeren het fossiel in glas, voorzichtig naar mijn lablokaaltje, ik lijm hem op een petrischaaltje, en elke avond tegen elven, zal één van ons zijn ertsen delven, voorbij zijn al haar wakkere nachten, haar schaapjes tellen, haar eindeloos smachten naar de wekker, aanschouw de felste slaapverwekker, geen pittiger barbituraat, dan deze goede man, zijn zaad.
Vanavond van mijn stoel gevallen. Waarom ? Om wat ik hoorde op het
zeven uur journaal van de VRT. Daar had men het over een onderzoek dat
de universiteit Gent had verricht naar de gezondheidstoestand van
Vlaamse vrachtwagenchauffeurs. Het blijkt er triest mee gesteld. De
chauffeurs kampen met een chronisch slaaptekort, ze zijn te dik, velen
drinken te veel en alsof dat nog niet volstaat rookt ook nog eens de
helft van hen. Het was echter een ander zinnetje dat mij met
verstomming sloeg. Dat vrachtwagenchauffeurs vaak ' weken van zestig
uur moesten werken "." '
Vooral die punt kwam hard aan. Alsof daar niets aan toe te voegen viel.
Weken van zestig uur, dat zijn toch vooroorlogse toestanden. Tuurlijk
zitten die truckers te gapen achter het stuur. Ze moeten van hun baas
zestig uren kloppen, jeetjemina. En die kerels komt u morgen doodleuk
tegen op de Brusselse ring, of de Antwerpse of in een dorpskom in uw
buurt, het maakt niet uit, u kan ze gewoon niet ontlopen. Tien ton, aan
snelheden tussen 50 en 90 per uur, dat is een bom op wielen. Vandaag
moeten we constateren dat het zeer regelmatig ongeleide projectielen
zijn. Dat een zwaar en snel bewegend object een hoge kinetische energie
bezit en dus veel schade kan aanrichten, dat leert ons de fysica, daar
valt dus weinig aan te verhelpen. Maar dat truckers tot zestig uren per
week moeten bollen, dat is mensenwerk, niks te punt aan de lijnen !
Behoort het dan niet tot de kerntaken van de staat dat ze moet waken
over de veiligheid van zijn ingezetenen ? Een staat die toelaat dat
slaapdronken mensen met vrachten van tien ton en meer over de openbare
weg gaan denderen kan zonder pardon nalatigheid verweten worden.
Daarom, maak vandaag nog een einde aan die erbarmelijke toestanden in
het vrachtvervoer. Iedereen werkt voortaan maximum veertig uur, dat
volstaat voor een bediende en een arbeider, wel, vrachtwagenchauffeurs
zijn ook mensen. En de concurrentie uit het buitenland dan ? Waarom
bestaat er eigenlijk zoiets als de Europese Unie ? Als ze zulke
wantoestanden niet eens kunnen aanpakken, dan mogen ze van mij morgen
al hun boeltje pakken. Ik heb gesproken "."
Alles kan, dus moet ten gelde gemaakt worden, zo leert toch het zuivere marktdenken. Zulks niet doen,zou 'zonde' zijn. Ook soldaten zijn kinderen van hun tijd.Dat blijkt wel nu enkele van de pas vrijgelaten Britse mariniers besloten hebben het verhaal van hun gevangenschap voor grof geld aan de pers te verkopen. Faye Turney, vrouw en marinier, mocht vandaag het spits afbijten. De hele duur van haar gevangenschap 'vreesde' ze verkracht te worden, je weet wel, door die wilde Iraanse mannen, die ogenblikkelijk bloedgeil worden bij de aanblik van een vrouw in uniform. Op een bepaald moment 'meende' ze dat haar bewakers een kist voor haar aan het timmeren waren, ééntje op maat nog wel. Allemaal zeer onderhoudend, wat deze vrouw vreesde en meende, maar dienen kranten niet eerder om ons te berichten over de feiten ? Gaat het dan enkel om entertainment, om het brengen van spannende verhalen ? Voor het Britse pulpdagblad 'The Sun' wellicht wel. Het spijtige aan de hele gang van zaken is dat door deze overdreven aandacht voor de introspectieve versies van de betrokkenen belangrijkere aspecten van de zaak onopgehelderd blijven. Zo zou ik graag wat meer vernemen over de informatievergarende activiteiten van de Britse mariniers. Hoever mochten zij daar eigenlijk in gaan volgens het UNO mandaat waaronder zij toch opereerden volgens de Britse regering ? En kan een krant met wat meer ambitie misschien even uitzoeken wat de werkelijke prijs was die er voor de vrijlating is betaald ? Zero lijkt me net een ietsje te weinig. Voor niets gaat mijn inziens enkel de zon op. Zelfs in het 'waanzinnige' Iran.
