Gisteren de koning ontvangen. Onorthodox, dat geef ik toe, maar het kan moeilijk anders nu ik aan dit kuuroord gebonden ben. De man bleek danig in de war. "Alex",stak hij van wal, "Alex, het land zakt in de moeras, jij moet mij helpen." We tutoyeren elkander, Albert en ik. En we zeggen elkander rechtuit de waarheid, altijd. "Bert, vriend", begon ik mijn betoog,"je weet hoezeer ik het waardeer dat jij je in het Nederlands tot mij richt. Dat je moeite hebt met het begrip onzijdigheid kan je als Franssprekende niet verweten worden. Als ons land in een moeras dreigt te verzinken dan zit het lidwoord daar voor niets tussen. Jouw lidwoorden zijn de littekens van je familieverleden. Het heeft jouw koningsgeslacht vijf generaties gekost om zich te realiseren dat een meerderheid van zijn onderdanen één of andere vorm van Nederlands bezigt. Dat was lang, maar soit, het zij zo. De Vlaming in zijn hof (de) verheugt zich over het feit dat het hof na ruim 175 jaar eindelijk van dit basisgegeven doordrongen is. Maar de Vlaming is tevens ongerust, mijn vriend. Want in de gemeenten van de Vlaamse rand rond Brussel hoort hij steeds vaker Frans. Ooit stak jouw voorvader Leopold 1 het kanaal over om België tot een koninkrijk te maken. Dat koninkrijk bleek een royaume. De Vlaming boerde er hard maar zelden wel. Veel is veranderd sinds die dagen. België is een federaal land nu. Jij weet dat, jij volgt de politiek, als koning kom je daar niet onderuit. Vele van je Franssprekende onderdanen daarentegen, schijnen minder goed op de hoogte. Ze vestigen zich in Vlaanderen zonder zich bewust te zijn van de consequenties. Dat baart de Vlaming zorgen. 'Gaat het deze Franstaligen ook vijf generaties kosten voor zij zich rekenschap geven van de simpele Vlaamse realiteit ?', dat vraagt hij zich af. Je sprak van een moeras, Bert, nou, dat lijkt me enigszins overdreven, drassige grond, zo zou ik het willen noemen, te nat om vruchtbaar te zijn, te vast voor een aardverschuiving. Willen we werkelijk samen verder bouwen, dan hebben we sterkere fundamenten nodig. Dit land staat of valt met vertrouwen. En dat vertrouwen staat al veel te lang onder druk."
Albert knikte. "Ik dank je, Alex", sprak hij wijs, "wij moeten vaker met elkander converseren." "Dat kan", antwoordde ik welwillend, "elke avond als jij dat wenst." "Zal ik een kamer voor je reserveren ?"
30-08-2007, 00:33
Geschreven door Alex Oom 
|
