Het werd weer fraai in beeld gebracht, het WK veldrijden. Een ietsje te
fraai mag wel gezegd. Zo dicht zat onze staatszender met zijn neus op
het wielercircus dat hij deel werd van het spektakel. Een motor met
cameraman raakte een plastieken afbakening waardoor deze als een
volleerd obstakel pal voor de fiets van Bart Wellens ging postvatten.
Gevolg: Zowel Bart Wellens als Sven Nys, nummer twee en één op de
UCI-ranglijst, gingen onzacht tegen de vlakte. Beide toppers zouden
hierna niet meer in de kop van de koers terugkeren. De onzalige
interventie van de VRT-crew werd later afgedaan als een accident de
parcours, het noodlot, één van die dingen die gebeuren. De benadeelde
renners bleken na de wedstrijd te moegestreden om het voorval aan te
kaarten. Een zichtbaar geïrriteerde Bondscoach Rudy De Bie deed even
zijn beklag maar verdween even snel weer uit beeld. De flater van de
VRT werd bedekt door een golf van feestvreugde. Wij, de Belgen stonden
alweer op het hoogste schavotje. Zo komen de jongens en meisjes van de
Reyerslaan wellicht goed weg. Een foutje, sorry, zal niet meer gebeuren. Ik
zie hier echter meer dan toeval. Het motorincident staat symbool voor
de verstrengeling tussen de VRT en het wielermilieu. De VRT
monopoliseert het wielergebeuren in België. Verslaggevers worden zelf
fervente wielertoeristen. Er ontstaan vriendschappen tussen renners en
reporters. Het veldrijden als minisport heeft de camera's van de VRT
nodig om te overleven. Probeer dan maar eens nee te zeggen als je
mecenas met allerlei vreemde voorstellen komt zoals 'veldrijden achter
dernies'. Deze situatie moest gewoon tot uitschuivers lijden. De VRT
zou er goed aan doen weer wat meer afstand te nemen van haar
onderwerpen. Je doet verslag of je participeert. Een middenweg
bestaat niet. Ook sportjournalistiek moet kritisch zijn. Een echte
sportjournalist zwijgt niet minzaam als de kersverse wereldkampioen
verklaart dat hij nog een paar jaar door wil gaan in navolging van
Mario De Clerck, die ook laat in zijn carrière nog erg succesvol was.
Een echte sportjournalist stelt dan de voor de hand liggende vragen,
namelijk: Waren die overwinningen van De Clerck wel koosjer ? Hoe
moeilijk is het voor een ouder wordende renner om te weerstaan aan de
verleiding zijn heil te zoeken in dopinggebruik als deze voelt dat hij
de jongere garde steeds moeilijker kan volgen ? Daar maak je geen
vrienden mee, dat klopt. Maar dat hoeft ook niet. Je bent supporter of
reporter. Een derde weg bestaat niet. Dus, snijd door, die navelstreng.
't is lossen of botsen !
Zal ik voor u de rotvent spelen, als gij dat wilt vermom ik mij, als pooier, ploert of hoerenloper, ge zegt het maar, ik sta u bij.
Ik zal u vieze ziektes schenken, die ik van sletten heb gekregen, ik zal u met dedain bedenken, mijn harde hand zal op u wegen, ik zal met u de vloer aanvegen, ja, ik bedien u op uw wenken.
Gij kunt mij dan met recht verwensen, mij uitschot noemen en crapuul, mij zwart gaan maken bij de mensen, als slappe lul en minuscuul, een lafbek, loser zonder censen.
Ge moogt verwijten naar mij smijten, of vaatwerk als dat beter voelt, ge moogt mijn schoonste dassen splijten, alles wat uw woede koelt, ik weet, het is niet slecht bedoeld, uw dagen wegen soms te zwaar. Als het moet, dan moet het maar.
Daarna moogt gij mijn wonden blussen, met kussen, kussen, kussen.
Nu was het weer aan de oudste. Die vond het blijkbaar welletjes dat
zijn komisch broertje alle aandacht naar zich toe trok. Het was tijd
dat de pikorde werd hersteld. Want als het op stommiteiten aankomt dan
komt hem en hem alleen het recht toe de kroon te spannen. Filip van
België heeft gesproken. Amen.
Het evangelie volgens Filip:
"Ik eis dat u eerbied betuigt voor mijn functie en ontzag en respect
toont voor dit huis. Anders kan het niet dat u hier aanwezig bent. Als
u op dezelfde manier blijft berichten, bent u niet langer welkom."
(Bron: De Standaard)
"U moet ontzag en respect voor mij hebben, want ik ben de volgende koning" (Bron: Het Laatste Nieuws)
Filip
waant zich blijkbaar nog in het ancien regime. Iemand moet de kerel bij
de tijd brengen, en snel. Wat had onze kroonsprins nu verwacht ? Dat de
heren Desmet en Van Den Driessche na zijn misprijzende woorden het
paleis achterwaarts zouden verlaten, het hoofd ter hoogte van de knieën
? Het is de prins die fluitend achteruitholt, het zelfgegraven zwarte
gat tegemoet. Yves en Pol, die lusten er wel pap van. Prachtig
materiaal voor hun gazet en gieren op de redactie. Geef onze kroonprins
nooit een geweer cadeau want hij schiet zich dezelfde dag nog in de
voet.
Albert II is nu 72. Zijn broer Boudewijn overleed toen
hij 62 was. Wat als -behoed ons voor dit onheil- onze koning morgen de
pijp aan Maarten zou geven ... en de scepter aan Filip ! Dit land barst
vandaag al bijna van de spanningen. Nu is hij nog flaterprins, straks
flaterkoning ? Kan België zich wel een flaterkoning veroorloven ?
Persoonlijke boodschap aan het ministerie van alternatieven:"Blesse mon coeur d'une langueur monotone !"
Moet
je horen wat er nu weer gebeurd is in de wereld ! Hijgend kom ik de
kamer binnen, met in mijn trillende rechterhand een stijf bevroren
krant. Twee paar ogen staren mijn richting uit, in afwachting van
schokkend wereldnieuws. "t Is Peter Van Asbroeck !". "Oh nee, niet
Peter ! ", galmt de schreeuw uit twee monden tegelijk. En dan : "Zeg
dat het niet waar is !" Waarop ik: "Helaas, het is wel waar. Werner
moet verdwijnen. Thuis zal nooit meer hetzelfde zijn." Wat een domper
op het ontbijtjolijt. Mijn schuld. Tegengif, snel ! "Wat een opluchting
zeg", opper ik, "het heeft ruim een uur in beslag genomen, maar ze
hebben hem terug gevonden. Hij lag te slapen in de kleedkamer." Op slag
verdwijnt de ochtenddepressie. Met z'n drieën dansen wij de polonaise
rond de keukentafel. Tchi-té, klap klap, olé. Tchi-té, klap klap, olé.
Tchi-té .... Even later zitten we bij de koffie uit te hijgen. Een
uitgelezen moment voor een pakkende culturele kop, proef ik en ik
serveer: De zomer kleurt Japans ! Kijk hier, Dior ! Een driewerf
"banzai" echoot door het huis. Wat zijn wij blij geïnformeerd.
De
keizer draagt geen kleren. Dit nieuws heeft niets om het lijf. En toch,
ik las het op de voorpagina van het Nieuwsblad. Waarom er zoveel
banaliteit de eerste bladzij haalt ? Mijn gok: Omdat de redactie van
het Nieuwsblad meent dat de Vlaming snakt naar flut. Dat het lijden van
de grijzende Werner hem meer interesseert dan de uitslag van de
Servische parlementsverkiezingen. Die werden trouwens gewonnen door een
uiterst rechtse nationalistische partij, een club met ene Seselj in
haar midden, een kerel die eigenlijk in Den Haag terecht zou moeten
staan voor misdaden tegen de menselijkheid. Dat kan ik ook wel lezen in
diezelfde krant, maar dan wel op pagina 16. Nogal logisch als je ook
kan uitpakken met een priapistische leguaan. Een reptiel met een
permanente erectie verdient zijn stek op pagina 5. Zou het beest
misschien aan het blauwe pilletje gezeten hebben ? U weet wel, het
snoepje van Pfizer, dat bedrijf dat het, spijts een winst van 9 miljard
dollar in het laatste kwartaal van 2006, toch nodig vindt om 10000
werknemers te ontslaan. 'Snijden voor de kwaal !', het nieuwste credo
van het moderne personeelsbeleid. Dit massaontslag verbleekt natuurlijk
bij de paal van een reptiel. Pfizers voornemen kreeg een plekje op
pagina 26.
Geen woord over die rare kwiet die nog steeds het
Witte Huis bewoont. Die moet vannacht nochtans gaan speechen. Ik heb
het over de jaarlijkse "State of the union" waarin de president van de
Verenigde Staten zijn plannen voor het volgende jaar uit de doeken
doet. Maar ja, wat heeft zo'n president uit een ver land nou aan
invloed op mijn leven ... Het personeelsbeleid van 'Thuis', kijk, daar
heb je nog wat aan in het dagelijkse leven. Wat Pfizer uitspookt, dat
zal ons worst wezen.
Wie Bush wil zien kijkt vannacht naar de
Duitse zender ARD. Het rechtstreekse verslag van de 'State of the
union' begint er om kwart voor drie. En wie wat moois wil zien, die
kijkt naar boven vannacht. Naar een maanloze hemel vol sterrengefonkel.
Probeer het eens. Het kost je niets.
Ja, zo is Hein, hij loopt op kousenvoeten, - wijl wij op lemen door het leven moeten - geruisloos door de gang. Geen bombardon, geen Turkse trom, hij zweeft. Wie leeft is bang voor Hein.
Want magere Hein kent geen pardon en heeft een broertje dood aan flemen. Als hij een leven weg wil nemen dan maait hij, ook al laait het nog zo fel, Hein ontvoert ons naar de hel, waar de vlammen ons verteren, geen graag geziene reisgezel, maar inspireren doet hij wel.
