Als u in de toekomst om een hart of een nier verlegen zit, dan zal het Belgisch leger voor u klaar staan. Dat heeft André Flahaut zo beslist. Niet dat onze jongens de vijand met de bajonet te lijf zullen gaan, om er op bestelling organen uit te rukken, natuurlijk, daarvoor zijn ze te welopgevoed, maar ze zullen wel uitrukken met hun helikopters om in dringende gevallen het transport van transplantatieorganen te verzorgen. Dat lijkt een goede zaak maar het is niet naar de zin van de firma Noordzee Helikopters Vlaanderen (NHV). Deze klaagt over oneerlijke concurrentie en vraagt via een kortgeding een dwangsom van 2500 euro per transplantatievlucht. Ik viel bijna van mijn stoel toen ik het las. Nou heeft André eens een goed idee en dan gebeurt dit. Blijkbaar gruwt de Oostendse helikopterverhuurder uit Oostende bij de gedachte dat ons leger zich nuttig maakt in vredestijd. Geld verdienen is onze business, schijnen ze daar bij NHV te denken, het leger is er enkel om geld te kosten, met andere woorden, om er geld aan te verdienen, veel geld. En dat het bedrijfsleven een vette kluif heeft aan ons leger dat weten we vooral door de omkoopverhalen die rond zowat elke legeraankoop de ronde doen, van de obussen-affaire tot het Agusta-schandaal. Laat het nou net die Agusta's zijn die Flahaut voor het heil van zijn landgenoten wil inzetten. Eigenlijk snijdt het mes aan twee kanten. De zieke burger wordt weer op de been geholpen en onze helikopterpiloten verzamelen extra vlieguren wat hen in tijden van conflict zeker niet zal schaden. Waar staat trouwens geschreven dat ons leger de onderdanen van het koninkrijk massaal en gewapenderhand dient te verdedigen ? Eén per één en met chirurgische precisie kan bij mij op minstens zoveel sympathie rekenen. Dat de gezondheidszorg er bovendien 2000 euro per vlieguur mee bespaart lijkt me een welgekomen extraatje. Het is de plicht van onze overheid om onze belastingscenten efficiënt te besteden, het sponsoren van heli-firma's past, helaas voor NHV, totaal niet in dit plaatje. Zelfs al gaan ze over lijken.
Soms zijn 26 letters niet genoeg, volstaan ze niet om de zinnen te bouwen die in je hart geschreven staan. Wat ovenwarm bedoeld was komt dan als koude hap naar buiten, flets, smaakloos en ongeïnspireerd. Je hebt ze, van die dagen, dat je innerlijke tolk even het noorden kwijt is. Dat je magnetisme zo van slag raakt dat aantrekking klinkt als afstoting en verlangen als ga-weg. Het overkomt ons allemaal. Dat het gevoel zijn weg niet vindt tussen onderwerp, persoonsvorm en gezegde en het lijdend voorwerp zijn leed niet onder woorden weet te brengen. Roep dan niet, maar fluister. Laat je woorden verwaaien in de wind, laat ze kabbelen als een bergriviertje, vederlicht maar vol belofte. Sluit je ogen en luister naar de echo's van betere dagen. Een dag duurt nooit langer dan 24 uren. En staar je niet blind op q's x'en en upsilons, treur niet om het puntje op de i, brood voedt ook zonder de krenten ... Wat denk je ?
Nu de rokers een groot deel van hun biotoop hebben moeten prijsgeven en men ze steeds vaker dolend door de straten aantreft met in hun ogen, de hulpeloze blik van opgejaagd wild , acht de gemeente Mortsel de tijd rijp om het paffende volkje ook daar op de huid te zitten. Ze riskeren er een boete van 25 euro voor elke peuk die ze aan de straatstenen toevertrouwen. Ja, het zijn harde tijden voor de homo fumans. Nog niet zo lang geleden getuigde het al van wellevendheid als je je peuken niet smeulend achterliet. Een roker met verantwoordelijkheidsgevoel praktizeerde plichtsbewust de éénbenige twist. Tegenwoordig kan hetzelfde ritueel je je goede naam kosten. Twintig ambtenaren zet Mortsel in voor de handhaving van haar viespeukenverbod. Voortaan dienen onze dampende medemensen hun uitwerpselen op zak te houden. Schrik dus niet als u als Mortselaar tijdens een ommetje met uw paffende partner door een agent wordt aangesproken die u vraagt of u wel in het bezit bent van een asbak. Net zoals hondenbezitters wanneer zij de hond uitlaten verondersteld worden een plastieken zak bij de hand te hebben, dient ook het baasje van de roker voor zijn trouwste vriend een uitwerpselenrecipient te voorzien. En denk maar niet dat jij erin zal slagen de arm der wet te slim af te zijn door je heel onopvallend van je peuk te ontdoen. Mortsel heeft vast een forensisch team paraat dat de bewijsstukken op lipadrukken zal onderzoeken. Al eens geprobeerd om te roken met een handschoen rond je mond ? Ik vraag me wel af hoe ze in Mortsel de netelige kwestie van de sigarettenas zullen aanpakken. Want het in open lucht roken gaat in regel gepaard met een vrijwel constante afscheiding van dat goedje. Ben ik strafbaar als ik een ongeschonden sigaret op straat verlies en ga ik vrijuit als ik diezelfde stinkstok in het openbaar verbrand ? Dat lijkt mij absurd. Anderzijds, indien elke asdumping illegaal wordt verklaard, wat dan te denken van het verstrooien van de as van onze gecremeerde dierbare overledenen . . .
Waarom toch al dat geschaam, beste Poolse vrienden ? De moord op Joe Van Holsbeeck werd bij mijn weten toch niet beraamd door het Poolse volk. Het Poolse volk zat daar voor niets tussen. Tuurlijk, er waren die twee onverlaten die een Pools paspoort op zak hebben en zonder wie Joe vandaag nog onder ons zou zijn. Maar verder zie ik niets specifieks Pools aan de hele affaire. Mensen worden wel vaker om banale redenen van het leven beroofd. Dat de daders in dit geval Polen waren doet verder niet ter zake. Als ik me zou moeten schamen telkens één van mijn landgenoten zich in het buitenland misdraagt, dan liep ik iedere dag van mijn leven met een rode kop rond. Collectief schaamtegevoel past enkel bij collectief falen. In alle andere gevallen is het slechts een verspilling van rouge. Al schamen de Polen zich tot ze een ons wegen, op geen enkele wijze kunnen zij voorkomen dat ook in de toekomst individuele burgers uit hun vaderland zich zullen te buiten gaan aan moord en doodslag. Zolang mensen een vrije wil wordt gegund, zal er altijd misdaad bestaan. Controle tot op het niveau van de individuele geest staat gelijk met een politiestaat en daar zit ik, hopelijk samen met u, absoluut niet op te wachten. Dat vele Duitsers zich schamen om hun Nationaal-Socialistisch verleden daarentegen, dat lijkt me dan weer wel zinvol. Onterecht, maar wel zinvol. Onterecht omdat de meesten van hen geboren zijn na de oorlog en dus überhaubt geen schuld hebben aan de Nazi-wandaden en zinvol omdat het hen bewust maakt van de broosheid van de democratie. En daar hebben ze met hun 83 miljoen wel wat aan te zeggen. Want voor het stichten van een vierde rijk heb je meer nodig dan een handvol Hitlernostalgici. Leg af dus, dat boetekleed, Poolse vrienden, want het dient tot niets. Schamen doe je het best voor je eigen stommiteiten, niet voor die van een ander. Net zoals ik mij geen moment schaamde voor mijn Belg zijn, toen Marc Dutroux het wereldnieuws haalde met zijn walgelijke perversiteiten. In de kelder hier beneden mag men gerust komen zoeken, men zal er niks onkies in vinden, behalve dan een enorme hoop rommel, waarvoor ik dan weer, volledig terecht, een heel klein beetje verlegen ben.
Ik weet niet hoe het er bij u thuis aan toe gaat. Ik hoop alleszins een stuk rustiger dan bij de familie Bomans. Het moet je maar overkomen. Het immobiliën-project dat je fortuin moest maken draait uit op een faillissement, je zit tot over je oren in de schulden en dan duikt er plots een Frank Bomans-kloon op met boevenmanieren en een spraakgebrek. Een onderwereldfiguur die er niet voor terugdeinst om zijn 'tegenstrebers mit seinem Waffen kalt zu stellen'. Dat alles met het triestige smoelwerk van de loodgieter waar niemand op zit te wachten. Gevolg: Frank Bomans op de vlucht voor het gerecht en Simonneke die het Vlaamse zeeppubliek nog maar eens trakteert op een staaltje van haar betere bleitwerk. Kortom, ellende troef. Net wat ik denk over het huidige niveau van de soap in zijn geheel. Vrijdag viert 'Thuis' zijn 2000ste aflevering en het is er aan te merken. De inspiratie is op, het bordje leeg. Wat ooit begon als een verhaal over de doodgewone dingen van het leven is verworden tot een ongeloofwaardige hutsepot van intrige, verraad, moord en prostitutie. Met de introductie van een dubbelganger zinkt 'Thuis' naar een voorlopig dieptepunt. Voorlopig, want eens de scriptschrijvers naar de bekende truken van de foor grijpen ligt de weg naar de hel wagenwijd open. Als ze verlegen zitten om derderangs verhaallijnen kunnen ze overigens gerust bij mij terecht. Wat dacht u bijvoorbeeld van een Cois die van vandaag op morgen over een multipele persoonlijkheid blijkt te beschikken. Het ene moment zie je de lamme goedzak nog badkamers placeren, het volgende ogenblik verandert hij in een meedogenloze psychopaat compleet met ijspriem en kettingzaag. Om duimen en vingers bij af te likken. En het kan nog gekker. Frank sukkelt per toeval in de teletijdsmachine van professor Barabas en wordt teruggeflitst naar het stenen tijdperk, alwaar hij gekleed in enkel een lendendoek de lokale oersimonnekes het leven vergalt met zijn al te ijverige knuppel. Op zo'n gegeven kan je makkelijk een half seizoen verder borduren. Ergens tussen kerst en nieuw laat je hem dan wakker worden. Want het was allemaal slechts een boze droom. Tweeduizend afleveringen, het is mooi geweest en ik gun hen hun champagne. Maar daarna meteen de chrysanten en een kruis erover, als het kan !
Houd je stevig aan me vast, mijn lieve blonde amazone, aan mijn manen, aan mijn oren, kies wat jou het beste past, maar houd je stevig aan me vast.
Je geeft je oompje flink de sporen, mijn stoere blonde amazone, je schimmel schiet meteen naar voren, dus houd je stevig aan me vast, pluk desnoods de stoppelbaard, van jouw dravend voetbalpaard.
Houd je stevig aan me vast, mijn lieve blonde amazone, aan mijn manen, aan mijn oren, kies wat jou het beste past, maar houd je stevig aan me vast.
Hier loopt een knol zijn rug te kraken, en onderwijl wat goals te maken, jij voelt je veilig op mijn rug, ju ju paardje vlug, vlug, vlug ... balloperend door de wei, met een steek in elke zij.
Houd je stevig aan me vast, mijn lieve blonde amazone, aan mijn manen, aan mijn oren, kies wat jou het beste past, maar houd je stevig aan me vast.
Mijn jockey poogt me op te jutten, ik speur de hele tijd naar putten, steeds beducht voor kindertranen, leid ik de ren in goede banen.
Houd je stevig aan me vast, mijn lieve blonde amazone, aan mijn manen, aan mijn oren, kies wat jou het beste past, maar houd je stevig aan me vast.
Als 't kon zou ik je immer dragen, om jou voor vallen te behoeden, dus laat het paard soms in de stallen, er is geen bloeien zonder bloeden.
Houd je stevig aan me vast, mijn lieve blonde amazone, aan mijn manen, aan mijn oren, kies wat jou het beste past, maar houd je stevig aan me vast.
Osama heeft nog eens gesproken. Over kruisvaarders en zo, u weet wel, het traditionele recept. De man houdt niet van afwisseling. Hij is dus nog steeds boos. Op de Westerse regeringen en de bevolkingen die zij geacht worden te dienen. Arme Bin Laden. Hoe zou hij het stellen, in zijn slecht verluchte grot ergens in het grensgebied tussen Afghanistan en Pakistan. Leven in een grot, dat is toch meer iets voor tienerjongens, de inrichting van hun slaapkamers is er volledig op geënt, maar voor een man die weldra Abraham zal zien lijkt het avontuurlijke spelonkenleven me toch minder geschikt, zeker als je als rijkeluizenkind op de wereld bent gezet en 'de Prins' als bijnaam draagt. Dat kikkers in prinsen kunnen veranderen als ze gekust worden door een prinsesje, dat leerde ik als kind al van de gebroeders Grimm, maar van prins tot pad dat noem ik pas echt straffe kost. Zoals zovele padden kan Osama het niet laten zo af en toe eens te kwaken, vandaar de audioboodschappen die om de zoveel maanden opduiken bij Al Jazeera, een nieuwszender met uitstekende contacten in amfibieënmiddens. Deze van vandaag klonk als volgt: Kwaak, kwaak, kwak, kwak, kwaaak ..., (ingekort door de redactie) .... kwaak, kwak , kwak kwaaaaak, kwek. Volgens experten van de CIA zou de 'kwek' op het einde een gevolg zijn van een verwonding aan de blaaskaken die hij opliep door een raketaanval van de Amerikanen een maand of twee geleden. Volgens mij heeft hij gewoon last van de vochtigheid, ik ken dat, het hoeft maar een paar dagen flink te regenen en het slaat al op mijn stembanden. En hoe ouder je wordt, hoe slechter je daar tegen kunt. Veel warme dranken drinken, Osama, en je stem sparen. Wordt het trouwens niet eens tijd om aan je pensioen te denken ? Het hoogtepunt van je carriëre ligt al enkele jaren achter je en als je dacht je oude glorie te doen herleven via het op audiocassette uitbrengen van remixes van je grootste hits, nou, dan ben je blijven hangen in de seventies, kerel. Video killed the radiostar ! Wie vandaag de dag niet in beeld komt, bestaat éénvoudigweg niet. Zie de feiten onder ogen, Osama, de generatiewissel is een feit. En die nieuwe topterroristen, die hebben wel verstand van MTV Getuige de videoclips van Zarqawi !
