Onopgemerkt stapt ze zeker niet op. Ze heeft haar gsm aan het oor en is in gesprek gewikkeld, met ik weet voorlopig niet wie. Zijzelf is een zeer opvallende vrouw. Haar roots, Afrikaans, geven haar zowiezo al een meer opvallende toets. Haar haren geblondeerd met mechen, een ietwat grijze tint tussen blonde haren, tot op de schouders, gecoiffeerd alsof ze een pruik draagt. Nou, misschien leunt m'n beschrijving wel naar een vleugje jaloezie, want de Afrikaanse haarkwaliteit, daar kan de mijne beslist niet aan toetsen. Ze is opgemaakt naar de klassieke normen, maar tot in de puntjes. Ze komt net van de voorpagina van één of ander vrouwenmagazine, zo lijkt het. Haar kledij is helemaal niet mijn stijl, maar schijnt te behoren tot het opgedirkte genre. Ze heeft een overmatige feminine look, om het met de nodige zwier uit te drukken.
Haar taal, door de telefoon tenminste, is ...Nederlands. Maar, ze heeft een zeer sterk opvallend accent. Ook heeft ze nog problemen met de juiste plaatsing van zelfstandige naamwoorden, vervoegingen, vrouwelijke of mannelijke lidwoorden en bezittelijke voornaamwoorden. Vloeken daarentegen, worden dan wel niet perfect uitgesproken, maar zijn zeer duidelijk herkenbaar. Gelukkig nog net niet té ordinair, maar een 'godverdoem' mogen we toch met een gemiddelde van twee keren per zin aanhoren. Ze koopt een ticket bij de chauffeur, zonder uiteraard de brave man aan te spreken. Eigenlijk heeft me zo'n gedrag steeds al gestoord, ook toen ik zelf reed. Het is onbeleefd, vind ik. Men werpe geld naar de chauffeur en verwacht het juiste ticket daarvoor te krijgen, terwijl men een gesprek voere met een onzichtbaar personage. Enfin, het zij zo, laat het niet aan je hart komen, lieve chauffeur, het is niet persoonlijk bedoeld... Daar een drukte over maken is gewoonweg te gek, want dan bekoop je't zelf door je humeur te diep onder te dompelen in een stoverij van negativiteit.
Even, kijken mensen haar aan, terwijl ze door de bus naar achteren stevent. Ook ik hoor bij die mensen. Ik wacht af, kijk ook naar de anderen en geef haar de kans het een beetje rustiger aan te doen. Heel even, denk ik dat ze dat ook zal doen. Ze zet zich neer naast een man van Marokkaanse origine. Even fronsen z'n wenkbrauwen, maar hij draait al snel z'n hoofd om en kijkt rustig naar buiten. Mijn aandacht is ook weg van haar. Maar het duurt echter niet lang. Ze verheft haar stem, vloekend, scherend tegen wiedanook aan de andere kant van de gsm. Het schijnt haar man te zijn, zo te horen. Ze vindt dat hij overdrijft. Ze vertelt waarheen ze gaat, wat ze gaat doen en dat ze vanavond niet naar huis komt. Ze maakt ruzie, geeft hem namen en is dan weer lief. Haar luide stem en accent trekken duidelijk de aandacht. Ik merk dat enkele mensen ongemakkelijk of zelfs boos kijken, dus weet ik dat het tijd is om op te treden. Naderend trek ik haar aandacht, en vraag haar stiller te praten. Ze is nog steeds in gesprek, maar onderbreekt dit om me te antwoorden: 'Jaja mevrouw, stiller spreek ga ni, wan ik ben boos op mijn man'. Dus raad ik haar aan wat stiller boos te zijn, want men kan haar verstaan tot vooraan in de bus. Daarop krijgt haar man weer een 'godverdoem, want iel de bus luister mee'.
Dit... is het keerpunt. Niemand kijkt nog verstoord. Mensen beginnen stilaan te gibberen. De Marokkaanse man, geeft haar zelfs de raad dat ze lief moet zijn voor haar man. Maar de dame laat zich niet van haar stuk brengen. Ondertussen luistert iedereen mee, jaaaa echt ie-de-reen, en iedereen heeft evenveel pret, zo te zien. We zijn nou toch al een aardig kwartier verder. Ze is gewoonweg een one-woman-show aan't opvoeren tijdens de rit. Wanneer we bijna aan het eindpunt van de rit zijn, eindigt ze haar gesprek. Ze geeft verder uitleg aan de mensen rondom haar. Uitleg waar niemand wat mee heeft te maken, maar iedereen mag het weten. Hoe haar man is. Wie hij wel denkt dat hij is. Dat ze wel van hem houdt, maar dat hij veel te jaloers is. Dat ze haar eigen boontjes wel kan doppen. En zo gaat het maar voort. Druk in de weer met zichzelve, stapt ze taterend af, want ondertussen zijn we aan de eindhalte. Lachend verlaat iedereen de bus.
Eerst geërgerd omdat de bus te laat was, nu alle onheil vergeten. Men verlaat de bus net als het theater. Maar hier aan de prijs van 2, of inbegrepen bij het abonnement.
|
)
