Alledaagse ontmoetingen met mensen door mijn beroep, gewezen tramchauffeur, nu begeleider op de bus en tram, geven aanleiding tot het schrijven van deze blog.
29-11-2007
den tram, Turkse limonade
Vorig zomer is het (gelukkig) toch eventjes heel warm geweest naar onze normen. Op dagen tussen 27° en 30°C kan de temperatuur in een tram, achter de voorruit al snel erg oplopen. In een lagevloertram kan je de airco opzetten, maar die ouwere voertuigen verzekeren je van zweet. Als je dan enkele uren zonder ophouden moet rijden, kan het vrij zwaar worden. Natuurlijk geldt dit niet enkel voor chauffeurs, maar tja, ik ben dat toevallig, dus schrijf ik daarover. In elk geval zijn er wel eens passagiers die wat medelijden hebben met de chauffeur die regelmatig zijn/haar voorhoofd dept met een zakdoek.
Ikzelf neem geen drinken mee op de tram omdat een busje of flesje niet fris blijft. Ook vandaag dus had ik geen drinken bij. Op een gegeven moment stapte een vreemde man die gebrekkig Nederlands praatte van rond de dertig op en bleef bij mij hangen. Eerst stelde hij vast dat het erg warm was, daarna stelde hij me vragen over mijn beroep en of ik zulks graag doe... Ik dacht bij mezelf: 'Weer eentje die probeert wat te versieren'. Dit komt misschien niet erg sympathiek over, maar de stad loopt vol versierders...
Uiteindelijk viel het nog wel mee. Hij vertelde me dat hij Koerd is en dat hij als vluchteling naar hier is gekomen en de straten onderhoudt voor de Stad. Hij volgt een cursus Nederlands en heeft er moed op. Toen bood hij me drinken aan omdat het zo warm was. Ik vond dit uiteraard zeer lief, maar was niet geneigd iets aan te nemen. Daarvan wil ik geen gewoonte maken. Hij zette het frisse limonadeblikje bij me neer en zei me dat ik het beslist moest opdrinken. Het kwam van een Turkse winkel, vertelde hij me fier. Ik wuifde zijn mooie gebaar weg, want je kan toch niet zomaar vanalles gaan aannemen van jan en alleman. Maar hij bleef aandringen, wat mensen van die streken wel eigen is.
Uiteindelijk heeft hij me overhaald, het wàs tenslotte ook heel warm en hij had er nog eentje voor zichzelf. Voorzichtig controleerde ik het blikje, zonder hem te willen kwetsen. Maar ik moest op z'n minst vaststellen of er alcohol in zat en of het blikje reeds geopend was. Toen nam ik een klein proefslokje. MMMMMMMMM lekker en fris!!!! Natuurlijk heb ik hem hartelijk bedankt en ik heb die Turkse limonade tijdens mijn 'hete' dienst rustig opgedronken. Soms ben ik echt verbaasd van de sympathieke gestes die we krijgen van onze passagiers.
En ondertussen heb ik ook een beter idee van wat het moet zijn om alles achter te laten om een nieuw leven te beginnen in den vreemde.
Een jongetje van ongeveer 6 jaar stapt aan de eindhalte op de tram. Hij vraagt: 'Mevrouw, is't nog lang?" Ik bekijk hem al glimlachend en vraag: 'Is wàt lang?' Hij aarzelt, dus vraag ik: 'Wil je zeggen, voor ik vertrek?' Hij knikt van ja. Ik weer: 'Nog 5 minuten'... Hij: 'Duurt 5 minuten lang?' Ik: ' tja, dan moet je 5 maal niet te snel tot 60 tellen, kan je dat?' Hij trekt z'n schouders op en gaat van m'n voertuig. Dan aarzelt hij en draait wat onzeker rond. Hij besluit om maar weer te keren. Dus vraag ik: 'Heb je besloten om mee te rijden?' Waarop hij zegt: 'Ja hoor, wilt u mij er af laten bij de volgende halte?' Ik: 'Ja hoor, maar dan moet je bellen voor alle zekerheid. Ik zal proberen er aan te denken, maar soms vergeet ik dingen. Dus, wanneer je wilt afstappen, moet je altijd bellen.' Hij: 'Oké! Hoe lang nog?' Ik: 'Nog 2 minuten... hij: 'Hoe zie je dat?' Ik leer hem dus min of meer de digitale klok lezen en terwijl verspringt een minuut. Dat vindt hij heel jolig en hij glundert. Als we doorrijden, belt hij direct en ik zeg hem dat hij dat knap heeft gedaan, want ik was het zelfs al vergeten... Hij: 'Ik mag nooit bellen van mama, zij wil altijd bellen!'
Ondertussen zijn we aan de halte en een gelukkig kind stapt af. Mijn mooi moment duurt nog even voort...
Ik ben annemie
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen () en mijn beroep is tramchauffeur/begeleider De Lijn Antwerpen.
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek: wat gitaar betokkelen - lezen - leven!!!.
