foto: VTM nieuws
Doordat ik doorgaans altijd dezelfde uren en diensten doe, gebeurt het zelden dat ik nog spraakmakende toestanden beleef tijdens het werk. Wat betreft 'lastige' problemen, is dat vanzelfsprekend zeer goed. Ik word ook minder geconfronteerd met de leukere toestanden nu. Ik bedoel, dingen die zomaar op straat en openbaar vervoer beleefd worden, die je de ogen doen opensperren met veel leute, 'k bedoel dus niet de dronkemanstoestanden doorgaans elk weekeinde . Tja... dat is dan maar zo. Maar vandaag was het toch anders.
De foorkramers hielden een actie. Vroeg op de dag begonnen ze de toegangspunten her en der op de singel rond Antwerpen te blokkeren. Eerst lukte het bij dispatching nog ietwat om bussen om te leiden, zodat ze toch de stad in en uit konden rijden. Hoewel ik niet bij de bron zat, kreeg ik, afgeleid van het radioverkeer, het gevoel dat de actievoerders een beetje kat en muis speelden. Dan weer lieten ze enkele trams of bussen door, dan weer blokkeerden ze een ander kruispunt om alles tegen te houden. Ik? Ik startte m'n dienst met het vaste traject, maar merkte een duidelijk verschil in de trambezetting. Normaal gezien had ik sardien-in-blik toestanden moeten beleven, maar tot m'n blijde verbazing gebeurde het tegendeel. Er moesten amper mensen rechtstaan. Maw, we hadden nog een danske kunnen plasseren in 'den tram'. Aangekomen in centrum stad, werd ik al snel aangesproken door wachtenden die niet wisten wat er aan de hand was. En dàt krijg je dan hé. Automatisch denken deze ongelukkige zielen, dat er wordt gestaakt bij De Lijn. (Hoe komen ze er toch op???)
Fier als een gieter verkondigde ik dat deze problemen niet bij De Lijn lagen. Maar dat, al zou je nu de taxi nemen, je wellicht ook niet naar je bestemming zou geraken. Die (taxi) zou mee vast zitten in de geforceerde opstropping door de blokkage. Niettegenstaande probeerde ik -natuurlijk- mensen raad te geven over hoe te geraken waarheen ze wilden. Gelukkig, heel erg gelukkig regende het niet. Ik kon daardoor toch wel schaamteloos aanraden aan gezonde, fikse mensen, om een eind te voet te gaan.
Spijtig krijg je op zo'n moment steeds weer allerhande toestanden te horen, die persoonlijk zeer vervelend kunnen zijn voor sommige mensen die vast zitten. Ze doen dan hun verhaal, want weten op dat moment niet hoe ze hun probleem opgelost krijgen. Dan probeer ik het hart onder de riem te steken. Mensen die schrik hebben dat ze ruzie zullen krijgen van hun baas, stel ik gerust dat iemand die hen hiervoor terecht wijst, zeker geen goeie baas is. Hem moeten ze aanraden naar het nieuws te luisteren. Er was niks aangekondigd, men kon zich hier niet op voorbereiden. Trouwens, geraakt die baas zelf wel tijdig op het werk??? Tintelende oogjes bij die vraag, doet een klein duiveltje opspringen en vooral, de bezorgde werkneemster hare nikkel vallen dat ze inderdaad absoluut niet de enige is in deze situatie.
Plots, loop ik m'n nichtje tegen haar slanke lijf. Voor mij, een heel leuke opfrisser tussen het gesakker in verschillende talen. Effe, héél effe, batterijkes opgeladen met een zoen, een hédaar, hoewistermee, een goedhartige lach. Om dan te besluiten dat ze wel te voet naar het werk zal stappen. Lachend steekt ze een voet omhoog, gehuld in een zeer elegant hoge-hak-damesmuiltje: 'Ik ben er echt wel op gekleed. 'k Kan ze nu tenminste degelijk inlopen.' Ben ik blij dat ik m'n De Lijn botinnekes draag, allesbehalve elegant, maar rond m'n voeten vergroeid als een tweede huid.
De tijd vliegt op deze manier vooruit, maar voorlopig is er nog geen verbetering in zicht. De foorkramers willen een onderhoud met een verantwoordelijke politicus. Hoewel ik liever herdoop tot politikwal, want dat onderhoud komt er maar niet, waardoor JanMetDePet momenteel de dupe is. Onder deze druk wil 'men' niet onderhandelen, zegt onze verantwoordelijke bitskommer. Verantwoordelijkheid nemen, kan ik dit helaas niet noemen. Voor mij is dit krachtpatserig gedrag, dat ik dan weer niet op één lijn kan plaatsen met politieke verantwoordelijkheid. In de eerste plaats moet die politieker ervoor zorgen dat hier en nu die blokkage wordt opgeheven, liefst zonder geweld. Maar nee, 'hij' wil niet onderhandelen onder druk. 'k Krijg het moeilijk om, als mensen me meermaals hun mening zeggen over de actie van de foorkramers, niet over politiek te gaan beginnen. Ik laat op z'n minst ontvallen dat ik teleurgesteld ben in onze politieke antwerpenaar die deze situatie al langer dan 4u laat aanslepen. Al lachend concluderen we dat TheF***Man nu toch wel langzamerhand zou moeten uitgeslapen zijn.
Het valt goed mee, niemand doet chagrijnig. Integendeel, ik krijg zelfs complimentjes omdat ik hen informeer. En da's natuurlijk leuk, hoewel dit gewoon m'n job is. Klinkt het raar, als ik toegeef, dat ik een beetje met pijn in het hart, de mensen aan hun lot moet achter laten...? Als m'n werktijd er op zit, doe ik dit, en keer naar kantoor. Pfffffff... toch wel moe gestreden. Maar wanneer ik naar huis ga, hoor ik nog net, dat de blokkage wordt opgeheven.
Oef!!!
27-03-2014 om 10:01
geschreven door xxxamxxx 
|
