Yep, ook zieke mensen trekken er al eens op uit. En da's maar goed ook. Ter bevordering van het 'goedgevoel-proces' dat beslist bijdraagt aan -liefst- genezing, zoniet, op z'n minst tot het uitblijven van zwartgalligheid. Afgelopen week heb ik na heel lang geen openbaar vervoer gebruikt te hebben, zelfs twee maal op één week de tram genomen. Uiteraard had ik het gezelschap van manlief, want alleen doe ik dat niet meer. Dat heeft niks te maken met veiligheid, maar eerder met mijn toestand.
Deze keer waren we er niet met de bus op uit, maar met de auto. We zijn ook niet in het antwerpse gebleven, maar wel degelijk de Wijde Vlaamsche Wereld in getrokken. In Oudenburg op rozenjacht voor onze tuin. Oudenburg ligt tussen Brugge en Oostende. De rozen zijn een kwalitatief hoogstandje en daarom de trip waard. Toevallig arriveren we op het middaguur. De zaak sluit net voor een uurtje. Wij, rijden dan maar naar het dorp bij de kerktoren om in een cafeetje een koffie in ons kas te slaan. Room met advocaat krijgen we er woepsie bij. Denk nooit dat kleine dorpen er op achter lopen. Hoewel van de echte dorpssfeer zoals ik die verwacht, niets meer over blijft. Het zal wel aan mij liggen zeker.
En, ja hoor, zelfs de bus rijdt er (nog). Ook al zijn de besparingen al een tijdje aan de gang. Buslijnen worden afgeschaft tot spijt van de eenvoudige, kleine, tevreden gebruiker. Enfin, tevreden is die klant ondertussen lang niet meer, als ik de nieuwsuitzendingen mag geloven. Voorbij de kerk rijdt er nog een bus. Het lijnnummer vergeten, hoewel ik er toch effe m'n aandacht heb aan besteed. Voor mij persoonlijk is het niet belangrijk, vandaar dat ik het wellicht uit m'n geheugenbank (onder invloed van medicatie) heb gewist.
Gezeten aan het tafeltje bij het raam, in café reutemeteut, tegenover de kerk, zie ik een halteplaats. Ik vraag me af, of het wel degelijk bedoeld is als halteplaats. Zo groot. Rechtlijnig met afgeronde hoeken. Veel glas. Veel zitplaatsen. Krak, voor de kerk. Het valt me op dat er twee ingangen zijn. Een voor voetgangers met enkele treden. Een tweede voor rolstoelgebruikers of de kinderwagen op te duwen via een hellend vlak. Als je die tweede gebruikt, kan je makkelijk tot helemaal aan de kerkdeur om zo de kerk te betreden. Is De Lijn hier katholiek? vraag ik me af... Architectuur trekt me aan, het is kunst in mijn ogen. Soms toch. Hier... trekt het me aan, net omdat de tegenover mekaar liggende stijlen vragen doet rijzen. Wel, ik vermoed dat de kerk er eerst was... Mag een beetje sarcasme? Diegene die besliste dit hok daar, zo, neer te zetten, was beslist niet katholiek, want het vloekt...
Niettegenstaande zoek ik er evengoed bescherming tegen de koude wind, wanneer we even later buiten komen en ik wacht op m'n man, die terugsnelt naar het cafeetje om een vergeten brochure te halen, die op tafel werd achtergelaten.
16-05-2015 om 10:51
geschreven door xxxamxxx 
|
