Hupsakee, naar de koekenstad. Lekker afgesproken met een vriendin. Eerst toch maar een schuilplaats gezocht tegen een gevel van een huis, ter hoogte van de halteplaats. Koude regendruppels waaien in m'n gezicht, want een echt afdak ontbreekt. Gelukkig kan ik de eerste de beste tram nemen. Alle wegen leiden immers naar de Groenplaats... Wanneer ik terug zalig droogjes en een heel stuk warmer op een lagevloertram zit, trek ik me van het koude weer geen rist meer aan.
Een stopplaats verder komt een oudere man naast me zitten. Echt, een heel vriendelijk persoon. No offence, maar hij is duidelijk geen Antwerpenaar. Dit merk ik niet enkel omdat hij het dialect niet beheerst, maar een antwerps stadsmens start zelden een gesprek met de eerste de beste vreemde waarnaast hij zich zet in de tram. Fier als hij is op zijn roots, hoe plaatselijk ze ook mogen zijn, laat hij me al direct weten dat hij hier de weg niet kent, want hij is van Mol. Nou, oké...toegegeven, hij is dan toch van onze provincie... Ik laat hem weten dat ik in Mol ook m'n weg niet ken.
Regendruppels worden smeltende sneeuw. Het is dus een makkie om een conversatie te beginnen. In onze contreien blijft men immers elk jaar opnieuw de oogjes extra opentrekken als er sneeuw valt. 't Lijkt telkenjare weer een bewonderenswaardig iets, ook al kan je de vlokjes haast tellen. Het haalt zelfs het nieuws, elk jaar weer, die eerste vlokjes (ook de tweede en derde...) Op zo'n moment denk ik: 'Goed zo! Vertel hierover op het nieuws, dat is 't teken dat er geen ramp is gebeurd. De goednieuwsshow, of iets in dien aard.' M'n buurman krijgt het antwoord dat ie verwacht, want ik beaam. 'k Gooi er nog wat bovenop, door te antwoorden dat ie zich maar beter voorbereidt op het einde van de week. Er wordt veel sneeuw en koude verwacht. Het winteroffensief is gestart. Wat dacht je...? Yep... hij beaamt. Het weer zorgt steeds weer voor superinteressante gesprekken. Ach ja, tegelijkertijd is het een soort aftasten, wat voor persoontje naast je zit. Voor 't zelfde geld krijg je een 'hmm' als antwoord. In zo'n geval stopt wellicht de conversatie. De kans is ook reëel dat de persoon naast je, geen snars verstaat van wat je zegt. Voor 't zelfde geld ben ik een net ingeweken Poolse of Oekraïnse ofzo. Maar nee hoor, de conversatie is ingezet, de sfeer is gezet en de man vertelt olijk dat ie van winterweertoestanden veel weet. Hij was immers postbode, veertig jaar lang. Nu gepensioneerd. Toen, deed hij alles met de fiets of te voet. Veertig jaar in't zelfde dorpje. Dat was nog eens een tijd. In de winter kon ie zich warmen bij de mensen thuis. Dan kreeg hij regelmatig een kop koffie en zelfs een koffiekoek of iets lekkers aangeboden. Soms wel eens een borrelke, maar dat gebeurde helemaal niet zo dikwijls als het cliché in feuilletonnekes doet denken. Als hij het erg koud had, hoefde hij maar te vragen of ie zich effe mocht warmen en de deur ging wagewijd open. Jajaja... de mensen waren toen anders. De job had een veel hogere sociale waarde dan nu. Hij kende Jef en klein pierke en... iedereen kende hem. Als hij nu over straat loopt, wordt hij steevast begroet met 'goeie morgen facteur'. Ik ben het met de man meer dan eens. Tegen de tijd dat wij onze postbode leren kennen, wordt ie overgeplaatst en komt er een nieuwe kadee. Net, als het leuk begint te worden... Ik noem het postpesterijen, met een knipoog. Het is voor de postbode wellicht ook een pak plezieriger als ie spontaan door de mensen wordt begroet. Zo'n nieuwe, is dikwijls erg zenuwachtig en geconcentreerd in de weer, dat die je groet niet eens hoort. Komt ie iets persoonlijk afgeven, dan schrikt ie al op als je hem/haar nog een fijne dag verder wenst. Nee hoor, buurman is er terecht erg blij om dat ie de goeien ouwen tijd nog had bij de post. Met de geneugten van het goeie en slechte weer in alle facetten erbij genomen.
Hij moet er uit, laat z'n compagnon die achter ons had plaatsgenomen, weten. Voor alle zekerheid nog maar eens gevraagd of dit wel de juiste halte is. Een groet kan er nog af. Ja... deze doorgewinterde facteur, weet nog dat een groet krijgen, een mens deugd kan doen. Hij laat het blijken.
08-12-2012 om 10:21
geschreven door xxxamxxx 
|
