|
We horen net nog het einde van een aankondiging wanneer we in het pre-metrostation arriveren. Niet wetende wat er aan de hand is, vraag ik aan iemand of die de aankondiging heeft gehoord. Hij heeft ze wel gehoord, maar is de boodschap nog aan't verwerken. Na een vijftal minuten klinkt de boel weer door de luidsprekers. Er staat nogal wat volk op het perron. Aan de overkant is het grote aantal mensen verdwenen. Wat het probleem is, zegt men niet, maar het doet zich duidelijk voor in de andere richting. Hoewel het tramverkeer in de richting die wij uit willen, ook degelijk is verstoord. De meeste mensen blijven gewoon waar ze zijn. Ze nemen de eerste tram die er aan komt en trekken hun plan. Wellicht onverstoorbare, metrokenners die weten hoe ze waar geraken. Een deel blijft zowat verstokt staan, niet goed wetende wat ze zullen ondernemen. En net nu, geen lijnuniform te zien. Na een tijdje verandert de aankondiging in een verontschuldiging omdat het tramverkeer verstoord is. Daaruit begrijp ik dat het euvel ik opgelost. Het blijft rustig op het perron, ook al is er veel volk. De scholen net uit, hoop ik maar dat de trams snel terug 'op hun plaats' rijden. Maar de realiteit is niet zo simpel, weet ik. Wij, besluiten om ons naar de Groenplaats te laten voeren en van daaruit bovengronds huiswaarts te keren. Want, op de lijn die wij wilden nemen, is geen leven merkbaar. Nochtans werd over die lijn niks vermeld in de aankondigingen die ik hoorde. Vergetelheid? Wie zal het zeggen...
We nemen lijn 4. Een enkele pcc. Haast volzet met pattékesmadammekes van op de Groenplaats. Ik wil plaats nemen naast een vrouw die alleen zit op een dubbele zetel. Ze heeft haar handtas ruim naast zich op de zetel gezet, maar ze omarmt de tas. Haar blik spreekt boekdelen. Ze zegt niks, maar haar ogen maken me duidelijk dat als ik het lef durf te hebben naast haar te gaan zitten, ik dat duur zal betalen. O, jee... Net door die blik, heb ik zin me te zetten. Maar, bedenk ik me, dan krijgen we wellicht een scène. Ik kan me voorstellen dat ze de plaats vrij houdt voor een oud menske dat nog is aan 't opstappen. Je kent dat wel, niet goed te been ofzo. Ondertussen zal iemand de andere plaats innemen, de zetel vòòr haar en zal ik beslist de hele trip moeten staan. Da's niet zo goed in mijn toestand, dus geef ik de boze-blik-vrouw haar zin en zet me de zetel er voor. Het duurt geen minuut of ik aanhoor de toestand die ik net wilde voorkomen. Iemand wilde er dus plaats nemen. Een jonge vrouw staat haar zitje af aan de gedupeerde vrouw die haar plaats niet wordt gegund.
Ik zie dat lijn 12 en 2 voor ons rijden. Bovengronds lijkt het dus ook een janboel, wat logisch is, want lijnen worden omgeleid als er problemen zijn. Plus, ik ga me nou echt niet verdiepen in de vragen die in me opkomen. Ik ben nog lang niet aan 't werk en wil me er op die manier niet onnodig in verdiepen. De boel raakt echt wel opgelost zonder mij. Schooljongens geraken niet op de bomvolle tram. Er wordt wat gesakkerd op straat, ocharme. Enkelen onder hen vinden het leuk om foto's te nemen van de overvolle tram. Tja, er is er ene een tijd terug mee begonnen, klagende over wantoestanden op lijn 15 via facebook. Nu doen jongere gastjes dat na wellicht. Of, bewijsmateriaal voor de ouders omdat ze te laat thuiskomen... Ach, ik hoop ten stelligste dat dit niet zo is, het zou een trieste opvoeding zijn, moesten de kinderen alles op die manier moeten bewijzen. Ik hou het dus op onderlinge pret en een manier om een teleurstelling af te reageren.
Ik, zou alleszins een foto van hen hebben kunnen gebruiken om bij dit bericht te plaatsen...
13-01-2013 om 09:31
geschreven door xxxamxxx 
|
