Wij hebben in onze woon/zit/leefkamer een nieuwe tafel. Dat is natuurlijk geen wereldschokkend nieuws, ware het niet dat de tafel op een bijzondere manier tot stand gekomen is. Een manier die zelfs hoogwaardigheidsbekleders deed opkijken!

Het verhaal begint met een oude boom, een es, achter onze boerderij, die ten gevolge van ruilverkavelingen en andere misères het loodje heeft moeten leggen. Nu is de es een bijzondere boom, (volgens de oude Germanen zelfs een heilige,) maar dat was niet de reden dat mijn schoonvader jaren geleden de stam in acht tot twaalf centimeter dikke planken heeft laten zagen. Lengte drie-en-een-halve meter en zo'n veertig centimeter breed. Deze planken hebben zeker dertig jaar bij ons in een achterafschuurtje liggen drogen, totdat wij besloten een al lang geopperd plan te doen uitvoeren: we laten van dat essenhout een grote tafel maken voor onze huis/woon/leefkamer. Zo'n tafel waar je zonder van elkaar last te hebben de complete krant opengevouwen kunt lezen en op zon- en feestdagen met z'n achten kunt aanschuiven om te dineren.

Dit voornemen is al die afgelopen jaren niet tot uitvoering gekomen. Totdat een vriend van onze jongste zoon er lucht van krijgt. Die vriend is in zijn vrije tijd een hartstochtelijk meubelmaker. Hij biedt aan voor een schappelijk prijsje de tafel wel te willen maken.

Zo gezegd, zo gedaan. Wij lenen van de buurman een bestelbusje en sjorren met veel pijn en moeite de lange, zware brede planken op het dak. In plastic verpakt en goed vastgegespt. Daarna in een vliegende storm over de autoweg op weg naar de Wageningse fabriekshal waar onze amateur-meubelmaker z'n werkplaats heeft ingericht.

Enkele weken later bericht de maker ons dat de tafel klaar is en opgehaald kan worden. En nog weer een paar dagen later wordt de uit elkaar genomen tafel naar de plaats van bestemming gebracht, vakkundig in elkaar gezet, waarna wij met rode oortjes van verbazing en bewondering naar een magnifieke essenhouten eettafel staan te kijken (afmetingen 2 bij 1 meter en 75 cm. hoog)  die vanaf heden onze woon/huis/leefkamer verfraait. We kunnen niet anders zeggen: de maker heeft eer van zijn werk. Op een foto ziet u hoe mijn jongste zoon en hijzelf bij een kopje koffie aan een keukentafel napraten over de gang van zaken. Let u even op  het gezicht van de maker, rechts.

Want dat gezicht ziet u ook op de laatste foto, samen met dat van onze nu demissionaire minister-president Mark Rutte en de rector-magnificus van een Nederlandse universiteit. Ik wed dat zij net als wij met bewondering en verbazing naar onze nieuwe tafel staan te kijken.