Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
07-10-2012
Trainingsschema week 40 - ma 1/10/2012 tot zo 7/10/2012
Door de virale infectie van begin deze week heb ik 2 trainingsdagen (dinsdag en woensdag) moeten cancelen. Donderdag voorzichtig terug begonnen met een korte extensieve training van 45 minuten die uiteindelijk uitmondde in een intensieve training. Zaterdag en zondag werd echter terug strikt het schema gevolgd. Bevindingen van zaterdag in het vorige bericht. Zondag was een LSD (HF onder de 133) ingelast van 100 minuten. Net zoals zaterdag weer veel te veel op de rem moeten gaan staan om toch maar onder de 133 slagen per minuut te kunnen blijven. Daar tegenover stond opnieuw een bedroevend laag gemiddeld looptempo van 6.17 min/km. Amper 2 weken geleden liep ik gedurende 120 minuten en een gemiddelde HF van 133 nog aan 5.45 min/km !!! Wat is er toch aan de hand ? Maar het is wat het is en we moeten er de komende weken het beste van proberen te maken. Ik blijf vasthouden aan het trainingsadvies van Energy Lab om voornamelijk te blijven trainen op basisconditie. Gelukkig zijn we nu geen week voor het hoofddoel, de 1/2 marathon van Kasterlee op 18 november. Anders zat ik nu met een serieus ei in mijn broek.
Vandaag had ik een intensieve training (HF tussen 141 en 152) voorzien van +/- 60 minuten. Omdat mijn hartslagmeter ondertussen was vervangen door GPSshop.be (nogmaals bedankt gasten voor de enorm goede service-na-verkoop !) kon ik eindelijk terug op hartslag trainen. Ik had op mijn Forerunner 305 deze keer slechts 2 schermpjes voorzien : eentje voor registratie van de tijd en de ander voor de hartslag. Bedoeling was om tijdens het lopen niet te worden afgeleid door tempo of afstand. De eerste 2 km gingen bijzonder vlot tegen 12 km/uur. Toch zat ik al vrij snel in de buurt van de 150. Tussen 6 en 7 km kreeg ik de hartslag nagenoeg niet meer onder de 152 zonder op bepaalde momenten bijna ter plaatse te moeten trappelen. Ik voelde dat ik nog maar amper 11 km per uur liep wat achteraf ook werd bevestigd : een gemiddeld tempo van 5.22 min/km gedurende 68 minuten en een gemiddelde hartslag van 150. Dat ging dus niet goed. Vermoedelijk (hopelijk) nog de naweeën van de virale infectie die mij begin van de week parten speelde en mijn planning (en conditie) danig in de war gooide. Hopelijk kan ik de volgende dagen terug snel progressie maken.
De vriendenkring van het IWT stelde onlangs aan de personeelsleden de vraag om een muzikale top-5 samen te stellen. Omdat de meeste van mijn collega's waarschijnlijk zullen opteren voor stoffige crooners, overjaarse Vlaamse kleinkunst en andere disco-toestanden, probeer ik met mijn lijst voor wat tegengewicht te zorgen. Hersenloze technobeat die de hartslag overneemt als de vitale lichaamsfuncties wegvallen wanneer je in de weerstandszone komt : het moment dat het opgestapelde melkzuur uit je oren spuit tot aan de finish. Met deze virtuele morfine-injecties loop je je gegarandeerd verder pleuris zonder het zelf te beseffen, uiteraard met de volumeknop helemaal open. Don't try this at home !!!
In bijlage het trainingsschema van de maand september 2012. Ik probeer er een
gewoonte van te maken om maandelijks op deze manier de activiteiten op mijn blog
te rapporteren.
Trainingsschema week 39 - ma 24/09/2012 tot zo 30/09/2012
Dinsdag een pittige training achter de kiezen met de JCK tegen een gemiddeld tempo van 12 km/uur op een ruig parcours in de bossen van Kasterlee. Met z'n vijven (Bart, Joris, Flor, Guy en ikzelf) een klein uurtje vlot rondgedraaid en op het einde er nog stevig de pees opgelegd. Vooral Joris zit alvast in bloedvorm. Zoals hij soepel loopt en gemakkelijk versnelt ! Ons nieuwste lid maar al meteen één van de betere van de club. En blijkbaar heeft hij zich - net zoals ondergetekende - ook al ingeschreven voor de 1/2 marathon van Kasterlee. Ik vrees nu al dat ik hem niet zal kunnen volgen.
Zaterdagmorgen opgestaan met een ontstoken keel. Doorheen de dag voelde ik mij maar slapjes. Bijgevolg maar afgezien van de geplande intensieve training van 15 km tijdens de recreatieve jogging die in het Prinsenpark werd georganiseerd. Maar omdat het na de middag opklaarde dan toch nog maar op mijn eentje een gevarieerde tempo-interval ingelast. Morgen sluit ik de trainingsweek af met een 1/2 marathon in groep met start aan de Technofit tenzij de keel mij zwaar parten blijft spelen. Hopelijk blijft het droog. En vrijdag ook nog bericht ontvangen van de GPSshop.be. Ik zou begin volgende week een nieuwe borstband met hartslagsensor ontvangen. Dan kan ik eindelijk terug op hartslag trainen. Details zie bijlage.
trainingsschema week 38 - ma 17/09/2012 tot zo 23/09/2012
Ramp oh ramp. Sinds zaterdag registreert mijn Garmin Forerunner 305 ineens geen hartslag meer. Een groot probleem natuurlijk als je enkel op hartslag traint. Zaterdag viel het nog mee omdat ik een tempo-interval had voorzien. Jezelf gedurende 3x 5 minuten kapot lopen kan natuurlijk ook zonder hartslagmeter. Zondag voor de LSD opteerde ik om 75 minuten te lopen tegen een gemiddelde van 10 km/uur. Normaliter zou dat dan moeten overeenkomen met een hartslag van rond de 128. Het vreemde is echter dat ik identiek hetzelfde probleem exact 1 jaar geleden ook voorhad. Dat kan toch geen toeval meer zijn ? Vandaag alvast de klantenservice van GPSshop.be gecontacteerd per e-mail. Vorig jaar hebben ze mij toen zeer snel een nieuw toestel + hartslagsensor bezorgd. Benieuwd hoe ze het dit jaar oplossen want de Forerunner 305 hebben ze blijkbaar niet meer in stock. Voor de rest is de afgelopen trainingsweek vlot verlopen. Toch ruim 6 uur getraind maar gelukkig zonder vervelende nevenverschijnselen zoals spierkrampen en peesontstekingen. Details zie bijlage.
Een dag per jaar schaam ik mij om een Vlaams ambtenaar te zijn. Dat is wanneer de jaarlijkse sportdag wordt georganiseerd. Dit jaar was dat dus 20 september. Sport associeer ik met zweten, afzien, competitiedrang en grenzen verleggen. Niet met petanque, volksdans en kuieren, terrasjes doen, shoppen en sightseeing, een bezigheid van pakweg 75% van de deelnemers. Het enige moment waarop de hartslag van menig ambtenaar naar boven gaat is wanneer om 15.30 uur de UIT-stempels worden gegeven en men als een roedel wilde honden rond de tenten zwerft om toch maar als eerste naar huis te kunnen vertrekken. En voor de rest doet men het ganse jaar niets aan sport en rijdt men hoogstwaarschijnlijk elke zondagmorgen met de auto naar de warme bakker op amper 1 km van hun deur. Maar als de werkgever dan een sportdag organiseert : allen daarheen want dienstvrijstelling ! Ik heb lak aan zulke mentaliteit en laat deze dag al enkele jaren aan mij voorbijgaan. Besparingstip voor de Vlaamse Regering : afschaffen die vertoning !
Bijgevolg had ik na een halve dag thuiswerk aansluitend verlof genomen. Rond 14.30 de loopschoenen aangetrokken en aan een echte sportactiviteit begonnen namelijk een 1/2 marathon lopen, weliswaar tegen een bescheiden tempo om het vetmetabolisme te stimuleren ttz tussen HF 134/140. Alles ging goed tot ik de gevreesde zandstrook op pakweg 16 km bereikte. Ik kon mijn hartslag nog wel binnen de grenzen houden maar door de rupsbanden van de landbouwmachines is het alsof je enkels een paar keer in een hoek van 45° worden gedraaid. Zowiezo is bij mij na 90 minuten het beste ervan af. Maar ik hoop dat die resterende 30 minuten naar de toekomst toe door mijn strak trainingsschema ook beter verteerd zullen worden. Uiteindelijk de ruim 21 km afgelegd tegen een gemiddelde HF van 133 en een looptempo van 5.45 min/km. Zie ook link in bijlage:
Normaliter zou mijn volgende wedstrijd de winterduatlon van Olen worden die op 21 oktober zal doorgaan. Na lang twijfelen en met pijn in het hart heb ik nu toch de knoop doorgehakt. Ik ga me de komende 2 maanden specifiek toeleggen op de 1/2 marathon met hopelijk een apotheose op 18 november wanneer ik deelneem in Kasterlee. Mikken op zowel een korte duatlonwedstrijd en een lange duurwedstrijd in minder dan 2 maanden is nu eenmaal niet vlot combineerbaar. Ik ondervind ook vaak kleine blessures wanneer ik het fietsen met het lopen ga combineren. Bedoeling is om medio oktober nog de Cross der Jongeren in Westerlo mee te pikken om te zien waar we dan al staan.
Afgaande op het weerbericht van zaterdag zou het vandaag een ietwat troosteloze bewolkte dag worden met dagtemperaturen van pakweg 19 à 20 graden. Dit in gedachte en wetende dat de Monumentenloop een parcours is dat voor maar 25% in de bossen wordt gelopen leek het dus dat de weergoden mij deze keer wel gunstig gezind zouden zijn. De vorige 2 deelnames werden namelijk op een hete nazomerdag afgewerkt en ik had daar nu niet bepaald goede herinneringen aan. Driewerf helaas want toen Grietje en ik (deze keer wel vlot) Vorselaar city bereikte gaf de boordcomputer van de auto een zomerse 23° aan. En wolken waren er zoveel als zwarte vlekken op een ijsbeer, nul, nada, niemandal, ... Maar genoeg geklaagd, we waren er nu gezond en wel en het was - om met een cliché te eindigen - voor iedereen warm.
Wat mij meteen opviel was het enorme bouwwerk dat er sinds vorig jaar werd opgetrokken. Terwijl de inschrijvingen en randanimatie tijdens vorige edities nog doorgingen in een grote tent gebeurde dat nu in een ultramodern sportcomplex. En wat een ruime kleedkamers en douches !!! Daar kan menig organisator van loopwedstrijden nog een puntje aan zuigen nietwaar beste Natuurlopen in Lier !
Rond 14.30 werd het startschot gegeven voor de 14 km. In de voormiddag was al de (bier)marathon en de 28 km op gang geschoten zodat we tijdens onze wedstrijd nog regelmatig enkele lijken van de marathon opraapten. Ik had voorgenomen om mij zeker in te houden gezien de warmte en ook meer op mijn hartslag te gaan letten. Van Energy Lab had ik begrepen dat ik vanaf HF 162 in de weerstandzone kom en dat dit eigenlijk een grijze zone is waar je ofwel buigt ofwel breekt maar gegarandeerd over je limieten gaat. En gezien 14 km toch ook +/- 30% meer is dan wat ik normaal aan wedstrijdafstand loop was voorzichtigheid hier dus zeker geboden. De eerste 5 km liep ik samen met een nobele onbekende tegen 4.35 min/km. Niet bijster snel maar aangezien mijn HF toen nog maar 157 bedroeg wilde ik eens experimenteren door de rest van de wedstrijd niet boven de 162 te gaan en zo dus de volledige controle te behouden over lichaam en geest. Na een eerste drankenpost liet ik bijgevolg mijn compagnon alleen verder gaan en probeerde zelf een constant tempo aan te houden van rond de 158 slagen/minuut. Naarmate de wedstrijd vorderde kwam ik toch enkele keren rond de 162 uit en langzaamaan schoof mijn gemiddelde snelheid ook op naar 4.41 min/km. De laatste 2 km probeerde ik nog te versnellen wat mij gedurende 1,5 km ook wel lukte, maar de laatste 500 meters waren er dan weer teveel aan zodat ik uiteindelijk binnenkwam in 1 uur 6 min en 35 seconden. Vorig jaar was dat nog 1 uur 9 min en 35 seconden. Daartegenover staat ook dat de afstand dit jaar 195 meter langer was want 3x 14 km + 195 meter = 1 marathon.
Dus toch weeral een opmerkelijke verbetering van mijn vorig wedstrijdrecord. De winst zit hem hier echter niet in het aantal minuten maar wel in het feit dat ik deze keer in vergelijking met vorig jaar en bij gelijkaardige weersomstandigheden sneller liep bij een lagere gemiddelde hartslag (nu HF 158 tegenover 165 vorig jaar). Dat is de progressie waar het in het lopen eigenlijk allemaal om draait ! En ook de achillespeesblessure is voltooid verleden tijd. Zowel tijdens maar - belangrijker - enkele uren na de wedstrijd totaal geen stijfheid meer ondervonden. Schol !
Trainingsschema week 37 - ma 10/09/2012 tot zo 16/09/2012
De trainingsarbeid lag deze week geconcentreerd op slechts 3 dagen aangezien er nu zondag een wedstrijd op het programma staat. Deze morgen bedroeg mijn ochtendpols uitzonderlijk slechts 45 slagen per minuut. De eerste symptomen van een verbeterde basisconditie ? Afgelopen donderdag liep het alvast op wieltjes. Ik ondernam toen een extensieve training (HF tussen 134/140) van 90 minuten. Uiteindelijk liep ik tegen een gemiddelde van 5.30 minuten/km en een gemiddelde hartslag van net 135. Alleen de laatste 15 minuten piekte ik regelmatig boven de 140. Nu zondag dus nog de week afsluiten met de Monumentenloop in Vorselaar. Vorig jaar heb ik daar wel afgezien als de beesten. Door de warmte en de te snelle start was ik al na 7 km aan het einde van mijn Latijn en de rest is om snel te vergeten. Ik ga deze keer bescheiden starten en mik op een eindtijd van rond de 1 uur en 5 minuten.
trainingsschema week 36 - ma 3/09/2012 tot zo 9/09/2012
In het begin van de week een beetje flexibel geweest met het trainingsschema om de achillespeesblessure zoveel mogelijk te ontzien. En het heeft wel degelijk gewerkt : sinds zaterdag loop ik terug blessurevrij. Ook deze week opnieuw geopteerd voor 3 langzame trainingen, 1 intensieve training (met de joggingclub) en 1 tempo-interval. Bij deze laatste koos ik deze maal voor 3x 7 minuten tussen HF 153/162 met 2x 3 minuten recuperatie. Alleen de temperatuur was met 27° wat aan de hoge kant. Vandaar dat ik de veldwegen vermeed en een kort traject in de schaduw prefereerde. Ook zondag tijdens mijn 90 minuten durende extensieve training tussen HF 134/140 was het meer dan warm. Enkele lussen in het Prinsenpark gelopen maar de laatste 15 minuten lukte het me niet meer om onder 141 slagen per minuut te blijven. In bijlage de details voor de afgelopen week.
Gisteren mijn wekelijkse intensieve training afgewerkt met de joggingclub. Ik was op voorhand toch wat bang dat bij hogere snelheden mijn achillespees weer zou tegenspartelen maar zowel op het moment zelf als de dag nadien geen noemenswaardige bemerkingen daarrond. Akkoord, mijn achillespees staat soms nog wel gespannen (voornamelijk als ik een tijdje achter mijn bureau heb gezeten) maar ik voel toch aan dat het ergste achter de rug is. Ik blijf preventief nog wel enkele dagen flexium smeren. Het subjectief gevoel tijdens de training zelf zat ook meteen goed. Samen met nog 4 "gelijkgestemden" werd er van in het begin een deftig tempo aangehouden. Gedurende de 60 minuten bleef ik netjes binnen de vooropgestelde hartslagzone, namelijk tussen 141 en 152 slagen/minuut. Die van Energy Lab zullen tevreden zijn. Nu zaterdag staat er nog een tempo-intervaltraining op het programma en de week wordt afgesloten met een extensieve training van 90 minuten.
trainingsschema week 35 - ma 27/08/2012 tot zo 2/09/2012
Deze week ben ik begonnen met het opvolgen van het trainingsadvies van Energy Lab. Dit houdt in om in eerste instantie te focussen op het verbeteren van de basisuithouding en dus veel te lopen aan HF tussen 122/140. In totaal 345 minuten gelopen waarvan 75% onder HF 140. Details hieronder in bijlage. Ik moet wel letten op een zeurende pijn aan mijn achillespees rechts. Deze manifesteert zich vooral tijdens intensieve training en tempo-interval. Hopelijk brengen flexium en ijs enig soelaas en moet ik mijn trainingskwantiteit (5 dagen training per week) niet noodgedwongen afbouwen. Verder deze week ook mijn nieuwe Asics Kayano 18 ingelopen.
In bijlage het trainingsschema van de maand augustus 2012. Ik probeer er een gewoonte van te maken om maandelijks op deze manier de activiteiten op mijn blog te rapporteren.
Samen met Grietje en Sander zaterdagavond omstreeks 18 u naar Turnhout gereden om daar om 19 u deel te nemen aan de 2de Dwars door Turnhout. Mijn broer Rik had op voorhand al de rugnummers gaan oppikken zodat ik me daarover al geen zorgen meer hoefde te maken. Rond 18.30 vertrokken we dan van het ouderlijk huis in de Tramstraat naar het Warandeplein waar start en aankomst waren voorzien. Omdat Rik en ikzelf vorig jaar bij de eerste 200 deelnemers eindigden, kregen we dit jaar een lager startnummer zodat we helemaal vooraan mochten starten in een voorbehouden zone. Nadeel is dan wel dat je onbewust veel te snel gaat starten tussen de elite eens het startschot wordt gegeven. De eerste km liepen we vlot onder de 4 min/km en dus veel en veel te snel naar onze mogelijkheden. Bij aankomt aan de Grote Markt besliste ik wijselijk mijn tempo te milderen en me te laten terugzakken naar een 4.20 min/km. Rik blijkbaar nog niet want die zag ik steeds verder uitlopen tot bijna 100 meter aan het einde van de Elisabethlei. Eenmaal aangekomen aan het Bels Lijntje begon ik mijn jongste broer terug in te lopen en na pakweg 3 km wedstrijd had ik hem terug ingehaald. Op dat moment kreeg ik ook sportdokter Jan Mathieu van ondermeer wielerploeg Lotto-Belisol in het vizier. Bij de vorig editie was hij een tiental plaatsen voor mij dus probeerde ik mij achter hem te nestelen. Als marathonloper kan hij een egaal tempo aanhouden maar na zowat 300 meter merkte ik dat hij toch ook aan het verzwakken was. Ik vroeg hem dan maar op de man af of hij goede benen had. "Nee, veel te rap gestart" riep hij me toe (ook hij zat in de voorbehouden zone vooraan aan de start) "en 2 kilo dikker dan vorig jaar". Tja, dan kon ik hem ook maar best voorbijsteken en liep verder door naar een jonge gast met orange T-shirt die wél een goed tempo had wat ik al bij al vlot kon volgen. Na 7 km kwamen er 2 grote gasten (ik denk nog groter dan mezelf) ons voorbijsteken. Ondanks het feit dat ik toen al met een hartslag van 167 slagen per minuut liep (mijn maximum is 173) kon ik nog net aanpikken en liet zo dus ook die jonge gast achter. We kwamen zo met z'n drieën op het laatste stuk vals plat richting Kanaal aan maar daar moest ik jammer genoeg lossen. Het gedeelte rond de jachthaven liep ik dus alleen en probeerde het tempo zeker niet nog eens te laten zakken. Ondertussen moest ook Jan Mathieu terug dichter zijn gekomen want ik hoorde regelmatig aanmoedigingen voor een zekere Jan vlak achter mij. Met een laatste krachtinspanning liep ik de laatste honderden meters aan een steeds hoger tempo om mij zeker niet te laten inhalen. De gast achter mij (volgens de einduitslag bleek het inderdaad om Jan Mathieu te gaan) hoorde ik ondertussen nog regelmatig een ware doodsreutel uitbraken omdat hij mij maar niet kon inhalen. Zo liep ik een uiteindelijke eindtijd van 47 min 5 sec over 10,6 km en een 98ste positie op een totaal aantal deelnemers van 668. Het gemiddelde looptempo bedroeg 4.27 min/km (= 13,5 km/uur) zodat ik best zeker tevreden kan zijn met mijn prestatie. Ook Rik realiseerde nog een mooie 120ste plaats zodat wij waarschijnlijk volgend jaar weer vooraan mogen starten. Joepie !
Terug van verlof in de Ardennen en meteen vol aan de bak in Turnhout
Sinds gisteren terug thuis na een week te hebben vertoeft in de Ardennen. Dit jaar zijn we richting Beauraing getrokken op een 20-tal kilometer onder Dinant, vlak bij de Franse grens, op een hoogte tussen de 200 en 250 meter. En heel mooie, niet te toeristische streek en wat een weer ! Soms eigenlijk te warm, zeker het weekend van 18 en 19 augustus. En op regime heb ik ook zeker niet geleefd. Bier, wijn, frit, BBQ, boter, gyros, mayonaise, ijs, slagroom, chocolade, ... alles passeerde de revue. Maar ik liet het niet aan mijn hart komen, de boog kan niet altijd gespannen staan. Toch 3x in de ochtend even gaan lopen vlak bij ons vakantiehuisje. De eerste keer 3 rondjes, daarna 4 en de voorlaatste dag 5 rondjes van een goede kilometer (zie ook bijlage). Wel alles behalve vlak met een heel zware klim na zowat 800 meter. Zo stijl dat je met je tippen naar boven moest lopen. En met de raad van Energy Lab in gedachte tussen de 122 en 140 slagen per minuut gebleven wat wonderwel gemakkelijk lukte. Straks staat de 2de Dwars door Turnhout op het programma. Gelukkig vangt deze wedstrijd pas aan om 19 uur zodat ik nog even kan bekomen van de terugreis. Sinds de Sprintduatlon in Geel op 5 augustus heb ik amper 6 uur gelopen. Ik vrees dus dat ik dus niet top zal zijn straks en dat een gemiddelde van 4.30 min/km moeilijk wordt. Maar we zijn er toch maar weer bij !
Vanmorgen rond 8 uur vertrokken richting Energy Lab. Ik vreesde voor veel verkeersellende met de wegenwerken rond Geel maar dat bleek - gelukkig - ongegrond. Zodoende ruim 20 minuten voor 9 uur gearriveerd nabij hun hypermoderne infrastructuur te Paal-Beringen. Omdat ik op voorhand voldoende had gedronken moest ik al meteen in het struikgewas mijn eerste plasje gaan maken. Om 8.55 dan maar mijn stoute schoenen aangetrokken en me gaan aanmelden aan de balie. Eerst had ik een sportmedische keuring aangevraagd bij een sportdokter. Voornamelijk ook omdat dit werd geëist voordat men in aanmerking kon komen voor de conditietest. Na analyse van de bloedwaarden van mijn eerdere bloedonderzoeken eind december 2011 en begin juli 2012 bleek - nogmaals - dat ik mij nodeloos druk maakte om mijn lager aantal witte bloedcellen. De dokter had meer oog voor mijn cholestorel-waarden. Aan de hand van een grafiekje kon hij aantonen dat ik op dit moment 0,0 risico liep op een sterfte aan hart- en vaatziekte. Ook werd een cardiogram afgenomen waaruit kon worden afgeleid dat mijn hartslag in rust 57 slagen/minuut bedroeg. Uiteindelijk - gelukkig maar - werd ik geschikt bevonden om deel te nemen aan competitie loopsport en kon ik dus naar de ruimte waarin de conditietest werd afgenomen. Eerst werd ik opgevangen door 2 jonge gasten die me kort informeerden naar de gang van zaken en zelf ook allerlei info vroegen. Ook bezieler van Energy Lab en toptrainer Paul Van Den Bosch liep daar rond. Bedoeling was om op de loopband tegen 7 km/uur te starten en telkens na 5 minuten met 1,5 km/uur te versnellen. Op dat wisselmoment werd ook bloed uit mijn oorlel geprikt om het aandeel melkzuur te achterhalen. Dat werd dan naderhand in een snelheid-melkzuurcurve omgezet waaruit men persoonlijke trainingszones kan definiëren. Conclusie was dat mijn basisconditie nog te laag ligt om hogere snelheden dan 13 km/uur te ambiëren. Vanaf die snelheid ga ik zowiezo in de rooie en is het meer dankzij een hoog weerstandsvermogen en goed geluk (vb. lagere omgevingstemperatuur en vlak parcours) dat ik dan soms tegen 13,5 km/uur wedstrijden uitloop. Tijdens de test liep ik de laatste 5 minuten tegen 14,5 km/uur maar toen was het vat ook af. De gouden raad die ik kreeg was om 75% van mijn trainingsintensiteit af te werken tussen 122 en 140 slagen/minuut. Enkel dan is het mogelijk om ooit die 14 km-grens te overschrijden tijdens een 10 km wedstrijd. Verder kon ik naderhand ook uit het verslag afleiden dat ik genetisch niet meteen gezegend ben met een hoge max. zuurstofopname (VO2max) en dat uit de SWOT-analyse geen zwakke maar ook niet echt sterke punten konden worden afgeleid. Het zal dus van veel training afhangen en niet zozeer van talent maar dat had ik na 2 jaar intensief lopen helaas zelf al door ...
Een aantal weken geleden heb ik een afspraak gemaakt bij Energy Lab voor een conditietest op de loopband met melkzuurbepaling + VO2max. Energy Lab is een trainingsbegeleidingscentrum dat gespecialiseerd is in fysieke testing en coaching, bewegingsleer en (sport)voeding, aangeboden aan zowel topatleten maar ook aan de recreatieve sporter (waarbij ondergetekende). Aanstaande donderdag 16 augustus is het zover en dan trek ik richting Paal-Beringen. Ik hoop vooral om mijn hartslagzones voor de verschillende trainingsvormen te herdefiniëren. Goedkoop is het wel niet maar dat geldt ook voor roken en zuipen natuurlijk. Ik moet wel zien dat ik met voldoende rust de testen kan aanvatten. Bijgevolg heb ik de afgelopen 10 dagen mijn trainingsintensiteit zowel kwalitatief als kwantitatief verlaagd. Meer duiding over de resultaten binnen enkele dagen !
Gisteren samen met mijn jongste broer Rik het lichtjes gewijzigde parcours van DDT gaan verkennen. Vorig jaar werd de ganse meute nog omgeleid langs de Korte Gasthuisstraat, Driezenstraat en via de oude Brepolsterreinen en de Bloemekensgang zo naar de Paterstraat. Dat fantasietje is nu weggelaten omdat de Grote Markt ondertussen nagenoeg volledig is afgewerkt. Gevolg is dat het traject ook enkele honderden meters korter zal zijn. Waarschijnlijk een truuk van de Turnhoutse Sportraad om de Binken het gevoel te geven dat ze hun tijd van vorig jaar gemakkelijk hebben kunnen verbeteren en dat ze dus goe bezig zijn ... De eerste kilometers ging het bij mij nogal moeizaam. Ik was namelijk met de koersfiets via Tielen naar Turnhout gereden. Het plan was om dit rustig te doen maar omdat er mij in Gierle een gast voorbijstak in tijdrithouding (dus met ligstuur) kon ik het weer niet laten daar achter te gaan rijden. Hij kreeg me niet losgereden maar ik was toch blij wanneer we aan de ring van Turnhout aankwamen en ik een andere kant uit moest. Eenmaal we het Kanaal overliepen begon het bij mij terug vlotter te gaan. Via het Bels Lijntje vervolgden we het traject maar ik herinnerde mij nog vrij weinig van het parcours. Tussen km 7 en 8 kwamen we op een moeilijker beloopbaar stuk weg en dat eindigde in een lang stuk vals plat richting Kanaal. Uiteindelijk via de jachthaven terug het centrum ingedoken richting Warande en afgeklokt op 10,85 km. Daarvan moet dan nog zeker 350 meter afgetrokken worden omdat ik mijn Garmin van bij mijn ouders thuis reeds aanzette. Het parcours ligt me wel. Verscholen tussen het groen en voortdurend in de nabijheid van water kunnen lopen waardoor er precies meer zuurstof in de lucht hangt. Mijn scherpe tijd van vorig jaar is dus zeker voor verbetering vatbaar !
Vorig jaar stond ik nog langs de zijlijn van deze wedstrijd als toeschouwer te kijken naar al dat geweld. Als een klein kind zei ik toen : ik wil da ook doen en awel 1 jaar later sta ik aan de start van de Sprintduatlon, goed voor 5 km lopen, ruim 22 km fietsen en om af te sluiten nog een lus van 2,5 km lopen. De sterren waren me evenwel niet gunstig gezind. Eerst en vooral was er de afgelopen nacht. Zowiezo slaap ik voor een belangrijke wedstrijd altijd al minder goed maar door die f*cking openluchtcantus van Pomponia op de markt van Kasterlee al helemaal niet. Dat zootje ongeregeld speelde muziek tot 3.45 's nachts (is 3.00 uur niet het ultieme einde meneer de burgemeester die nu waarschijnlijk in het buitenland met verlof is ?) met de volumeknop open. Waarschijnlijk voor zeven man en een paardenkop hielden ze iedereen in een straal van 800 meter wakker. Ik zal waarschijnlijk oud aan het worden zijn ... En tenslotte had ook Frank Deboosere en Co het niet helemaal bij het rechte eind. Het zou zondag een bewolkte dag worden met temperaturen tot 22°. Ja hallo Tokio !!! Toen Grietje en ik omstreeks 11 uur richting Geel vertrokken was het 1 azuurblauwe hemel en de temperatuur bedroeg toen al ruim 25°. We kwamen dus rond 11.15 uur aan op Parking 4 nabij de Leunen. Mijn rugnummer was ik al de vorige dag komen ophalen. Ruim op tijd dus maar dat is dan ook mijn handelsmerk. Niets aan het toeval overlaten, er kan altijd wel een verrassing uit de lucht vallen. En die verrassing kwam er al snel toen ik mijn fiets in de wisselzone wilde parkeren. Het gaat hier namelijk om een officiële wedstrijd met scheidsrechters en al en dan mag er in wedstrijden waarbij men mag stayeren (lees: wieltjeszuigen) blijkbaar geen opzetstuur hebben dat langer is dan het stuur zelf. Daar stond ik dan zonder inbussleutels ! Gelukkig op de parking een andere deelnemer gevonden die zo vriendelijk was om zijn ganse gereedschapskist ter beschikking te stellen. Die gast had werkelijk alle soorten sleutels en vijzen en schroevendraaiers bij om een ganse space shuttle ter plaatse in elkaar te zetten. Allé, na wat prutsen kon ik mijn opzetstuur er afhalen. Inkorten had geen zin want dan kwam ik met mijn knieën tegen het uiteinde. Ik kon op dat moment nog wel niet het effect inschatten van deze "amputatie". Een gans jaar heb ik getraind met een ligstuur en nu het eindelijk wedstrijd was moest ik het ineens zonder doen. Om 12.05 stond ik dus met klamme handjes aan de start. Een slechte nachtrust, veel te warm en veeel te zonnig en een fiets die niet meer was wat hij geweest was. En rond mij allemaal diehards. Niet van die types die je op een plaatselijke Kermisjogging van de KWB tegenkomt maar wel allemaal super afgetrainde types die blijkbaar zo goed waren dat ze allemaal sponsors op hun looptenue hadden staan. Daar stond ik dan met mijn plunje van den Declathon. Maar wie niet waagt niet wint ... De start was verschroeiend, nee, niet door de zon maar door het tempo van de deelnemers. De eerste km liep ik tegen gemiddeld 14,9 km/uur. Ik kwam uiteindelijk in de buurt van een groepje en ben hen zo 1,5 rondes lang kunnen volgen. De snelheid zakte wel stelselmatig naar gemiddeld 13,3 km/uur maar daar was ik gezien de moordende hitte op dat moment niet rouwig om. De laatste 300 meter kon ik er zelfs nog enkelen achter mij laten en liep blij maar voldaan zoals dat heet de wisselzone in. De eerste honderden meters van het fietsen zat ik meteen in goed gezelschap. Hééél goed gezelschap want ik kon hen - jammer genoeg - net niet volgen. Samen met nog een sukkelaar die de bui al zag hangen reden we de eerste ronde uit, hopende dat we snel zouden worden ingehaald door een groep om opnieuw ons treintje aan te kunnen vasthangen. Ik moest ook mijn juiste houding nog zoeken, remember mijn ligstuur dat nu in de auto lag. Mijn zadel stond nu iets teveel naar voor en daardoor kon ik niet op volle kracht doorvlammen. Met ligstuur had ik dat groepje misschien wel kunnen volgen en dan had ik waarschijnlijk 10 plaatsen hoger kunnen eindigen, maar dat zullen we natuurlijk nooit kunnen achterhalen. Ik had dus voldoende tijd om regelmatig naar mijn drinkbus te grijpen om zo de kans op krampen te minimaliseren. Net na de eerste ronde kwam de verlossing er. 5 mannen en 1 vrouw gleden mij voorbij en ditmaal kon ik het tempo wel - gemakkelijk zelfs - volgen. Dit was weer het moment waar ik het meeste van geniet tijdens zo'n duatlon. Met een groep door die bochten snijden en ondertussen geloste renners die voor ons uitreden inhalen en voorbijsteken. Ik kwam vrij fris opnieuw de wisselzone ingereden. Ik nam ditmaal de tijd om mijn fietsschoenen los te maken en dus niet uit te trekken. En warempel, geen krampen of wat dan ook. Ik had er dus goede hoop op dat ik nog een aantal plaatsen kon stijgen. Na amper 200 meter had ik al 2 jonge gasten ingehaald en voorbijgelopen. Voor mij liep die vrouw die ook in dat groepje zat waar ik tijdens het fietsen kon bij aansluiten. Ik herkende haar aan die grote tatoe op haar been. Langzaamaan haalde ik haar in en tegelijkertijd ook 2 mannen die voor haar uitliepen. Maar na 1 km lopen viel het stil bij mij. Ik kreeg mijn hartslag niet meer hoger dan 157 slagen en zag de voorgangers weer verder uitlopen. Tot overmaat van ramp staken er opnieuw 2 andere personen mij voorbij zodat de laatste 2,5 km geen positiewissel meer inhield. Uiteindelijk binnen in 5 kwartier en 17 seconden. Gezien de hoge temperatuur en het wedstrijdverloop kan ik daar best tevreden over zijn. Na aankomst recupereerde ik weer zeer snel. Toch vreemd dat ik die laatste km amper vooruit geraakte. Misschien toch het gevolg van overtraining ? Ik ben wel serieus bezig geweest de laatste weken/maanden. Ik heb me voorgenomen om de trainingsintensiteit de volgende 3 weken af te bouwen. Het jaarlijks verlof zit er ook aan te komen en dus een mooie gelegenheid om de boog minder strak te zetten. Sommige personen (hé Grietje) zullen dat zeker niet erg vinden.
Afgaande op het weerbericht van zaterdag zou het vandaag een ietwat troosteloze bewolkte dag worden met dagtemperaturen van pakweg 19 à 20 graden. Dit in gedachte en wetende dat de Monumentenloop een parcours is dat voor maar 25% in de bossen wordt gelopen leek het dus dat de weergoden mij deze keer wel gunstig gezind zouden zijn. De vorige 2 deelnames werden namelijk op een hete nazomerdag afgewerkt en ik had daar nu niet bepaald goede herinneringen aan. Driewerf helaas want toen Grietje en ik (deze keer wel vlot) Vorselaar city bereikte gaf de boordcomputer van de auto een zomerse 23° aan. En wolken waren er zoveel als zwarte vlekken op een ijsbeer, nul, nada, niemandal, ... Maar genoeg geklaagd, we waren er nu gezond en wel en het was - om met een cliché te eindigen - voor iedereen warm.
Deze week ben ik begonnen met het opvolgen van het trainingsadvies van Energy Lab. Dit houdt in om in eerste instantie te focussen op het verbeteren van de basisuithouding en dus veel te lopen aan HF tussen 122/140. In totaal 345 minuten gelopen waarvan 75% onder HF 140. Details hieronder in bijlage. Ik moet wel letten op een zeurende pijn aan mijn achillespees rechts. Deze manifesteert zich vooral tijdens intensieve training en tempo-interval. Hopelijk brengen flexium en ijs enig soelaas en moet ik mijn trainingskwantiteit (5 dagen training per week) niet noodgedwongen afbouwen. Verder deze week ook mijn nieuwe Asics Kayano 18 ingelopen. 
Vanmorgen rond 8 uur vertrokken richting Energy Lab. Ik vreesde voor veel verkeersellende met de wegenwerken rond Geel maar dat bleek - gelukkig - ongegrond. Zodoende ruim 20 minuten voor 9 uur gearriveerd nabij hun hypermoderne infrastructuur te Paal-Beringen. Omdat ik op voorhand voldoende had gedronken moest ik al meteen in het struikgewas mijn eerste plasje gaan maken. Om 8.55 dan maar mijn stoute schoenen aangetrokken en me gaan aanmelden aan de balie. 
Gisteren samen met mijn jongste broer Rik het lichtjes gewijzigde parcours van DDT gaan verkennen. Vorig jaar werd de ganse meute nog omgeleid langs de Korte Gasthuisstraat, Driezenstraat en via de oude Brepolsterreinen en de Bloemekensgang zo naar de Paterstraat. Dat fantasietje is nu weggelaten omdat de Grote Markt ondertussen nagenoeg volledig is afgewerkt. Gevolg is dat het traject ook enkele honderden meters korter zal zijn. Waarschijnlijk een truuk van de Turnhoutse Sportraad om de Binken het gevoel te geven dat ze hun tijd van vorig jaar gemakkelijk hebben kunnen verbeteren en dat ze dus goe bezig zijn ... De eerste kilometers ging het bij mij nogal moeizaam. Ik was namelijk met de koersfiets via Tielen naar Turnhout gereden. Het plan was om dit rustig te doen maar omdat er mij in Gierle een gast voorbijstak in tijdrithouding (dus met ligstuur) kon ik het weer niet laten daar achter te gaan rijden. Hij kreeg me niet losgereden maar ik was toch blij wanneer we aan de ring van Turnhout aankwamen en ik een andere kant uit moest. 
Vorig jaar stond ik nog langs de zijlijn van deze wedstrijd als toeschouwer te kijken naar al dat geweld. Als een klein kind zei ik toen : ik wil da ook doen en awel 1 jaar later sta ik aan de start van de Sprintduatlon, goed voor 5 km lopen, ruim 22 km fietsen en om af te sluiten nog een lus van 2,5 km lopen. 
