Misschien begon u al te twijfelen aan de effectiviteit van uw CO2
emissies. Dat hoeft niet langer. Want de zomer zal spoedig zijn intrede
doen. Vanaf het eind van de week schieten de temperaturen de hemel in.
Hoge twintigers, zelfs dertigers worden ons in het vooruitzicht
gesteld. Geen dag te vroeg. Ik houd er niet van mij in het zweet te
moeten 'werken'. Moeiteloos zweten, daar verlang ik naar. Renners
kanjers van cols zien beklimmen, druppels gutsend van hun gelaat en dan
het zweet voelen uitbreken tijdens een tripje naar de koelkast. Met een
transpirerend lijf terug in je favoriete zetel ploffen en denken, kijk
sukkels, dat kan ik ook en ik hoef er niet eens voor op een rijwiel te
kruipen. De trapleuning die tranen laat, het zoemen van ventilatoren,
Peggy de Meyer die me 's avonds komt verzekeren dat het einde van de
hittegolf nog lang niet in zicht is. En af en toe een donder en bliksem
concert, als om boete te doen. Zulk een zomer, daar zit ik op te
wachten. Zodat ik ergens midden volgende week al kan beginnen te
klagen. Dat ze hier in België geen maat weten te houden. Dat de hitte
in het zuiden zoveel draaglijker is, want minder vochtig. Dat het veel
te heet is om te 'werken'. Gans tevreden zal ik klagen. Want de winter
kan zo kil zijn en zo vreselijk lang.
Jan
is slager. Jan werkt 10 uur per dag. Hard. Jan houdt niet van de
fiscus. De fiscus daarentegen is dol op Jan. En nog meer op de euro's
die Jan verdient. Arme Jan ! De man kan het niet langer harden. Als een
ware Breydel weet hij zijn gild te mobiliseren. Niet langer zullen zij
dit onrecht dulden. "Opwaarts, Brusselwaarts", voert hij zijn troepen
aan. Ze nemen de bus. Twee uur later bereikt het slagerscollectief de
Wetstraat. Daar ontvouwen de slagers hun spandoek waarop in runderbloed
geschreven staat.
"GRAAG VERKREGEN WIJ EEN GUNSTIGER FISCAAL REGIME VOOR DE SLAGERS VAN DIT LAND !"
Vraag: Bereken de kans dat onze stoere slagers hun slag thuis halen. Het gebruik van de zakjapanner is verboden.
Tenzij
u slager van beroep bent, durf ik erop te vertrouwen dat u het absurde
van deze opgave inziet. Waarom zou de staat een voordelig
belastingsregime creëren voor één bepaalde beroepsgroep ... Gaf men de
slagers hun zin, de Wetstraat zou snel te klein zijn. Met miljoenen
zouden ze postvatten voor de deuren van het parlement. Aalmoezeniers,
bakkers, bouwvakkers, call center operatoren, ... , zelfs de laatsten
der zeeldraaiers zouden hun kans wagen. Te gek voor woorden, niet ?
Brussels
Airlines ziet dat anders. De Belgische luchtvaartmaatschappij vraagt
een ander -lees gunstiger- belastingsregime voor haar piloten. BA 's
bekommernis om het financiele welzijn van haar vliegtuigchauffeurs
ontroert me zeer. Op naar Brussel zou ik zeggen. Met z'n allen de bus
op. En vergeet uw spandoek niet.
Arme mens van nu, gij dwaler die meent dat uw 'heden' zo bijzonder is ,
dat het het ideale gezichtspunt biedt ter overschouwing van alles wat
voorafging. Hoe hebt gij u vandaag weer getrakteerd op een staaltje van
uw waandenken: zeven nieuwe wereldwonderen hebt gij uit de grond
gestampt.
Persoonlijk vond ik het oude lijstje al niks. Niet
omdat ik mijn twijfels zou hebben omtrent de kwaliteit van de
kunstwerken die erop voorkomen. Wie ben ik om Philon van Byzantium
tegen te spreken. Als Philon de Kolossus van Rhodos een machtig bouwsel
vond, dan leg ik mij daar graag bij neer. Vooral ook omdat er sinds
Philon van Byzantium 22 eeuwen verstreken zonder dat iemand een
onbedwingbare drang voelde om de historische shortlist te
'actualiseren'. Enter Bernard Weber. Die vond dat het tijd werd voor
een fris nieuw lijstje. En als om te tonen hoe sterk de mensheid er
ondertussen op vooruit is gegaan, mocht u allen meebeslissen. Leve de
democatrie, leve ons !
Wij die onze wereldwonderen kiezen
middels het internet terwijl er op deze planeet miljarden mensen
rondlopen die nog nooit een computer hebben aangeraakt. Leve de
democratie.
Wij die menen dat iedere idioot met toegang tot het
internet in staat is kunstwerken op hun mate van wereldwonderigheid te
beoordelen. Leve de leeghoofdigheid.
Vandaag gaat de Tour van start. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het moet
de ronde van de wederopstanding worden, de ronde van het reine geweten,
een ronde zonder spul. Om niets aan het toeval over te laten besloot de
tourdirectie de renners het mes op de keel te zetten. Ze dienden allen
het UCI-dopingcharter te ondertekenen. Wie dat weigerde hoefde niet op
te dagen. Nu moet u eens raden wat er gebeurde ...
189
handtekeningen verzameld ! Het peloton dat zich vandaag in Londen heeft
verzameld bestaat uit 189 smetteloze coureurs ! Dat terwijl ik
gisteravond nog een dopingarts hoorde verklaren dat naar zijn
inschatting meer dan de helft van de renners zich doperen. Maar niet in
de Tour dus. In de Tour de France is er geen plaats voor die
meerderheid van tricheurs. Iets wat u in het achterhoofd moet houden
als u één dezer dagen het pad kruist van een wielerkoers van een
kleiner kaliber. Ik bedoel maar, ergens moeten ze toch rijden !
Zo.
Dat lijkt me wel genoeg naïviteit voor één dag. Tuurlijk zullen er
vandaag gedopeerden deelnemen aan de proloog van de Tour editie 2007.
Het dopingcharter van de UCI blijkt nu al een maat voor niets. De ronde
staat voor het grote geld verdienen, welke prof kan er aan zulk een
verleiding weerstaan ? Door de ondertekening van het dopingcharter tot
conditio sine qua non te verheffen organiseerde de tourdirectie
feitelijk een gigantische operatie meineed. De wielersport raakt zo
maar niet verlost van zijn chronische hypocritis maximalis.
Of ik ga kijken ? Reken maar van yes. Hypocritis is misdadig besmettelijk.
-Pssst, psst, Jean, zijt gij nog wakker ? -Pssst, Jean ? Jean, zijt gij .. -Ja, nu wel. Zeg, Bernard, draai uw volumeknop eens wat lager, gast. -Sorry, Jean. -'t
Is niet voor mij. Ik kan daar tegen. Maar er steken hier een paar
zenuwlijers die nogal op hun nachtrust gesteld zijn. En ge kunt hier
maar beter geen vijanden maken. Wie weet hoe lang moet gij hier nog
liggen. Enfin, nu dat ik toch wakker ben. Vertel maar wat er op uw
lever ligt. - Ik kan niet slapen, Jean. - Wormen, Bernard ? - Ik weet het niet. Knagende pijnscheuten aan mijn knieën. Ik kan het niet zien, mijn ogen zijn dicht. -
Al waren ze open, Bernard. 't is toch pikkedonker. Voelt het alsof ge
een tand laat ontzenuwen bij een tandarts met Parkinson ? - Erger ! - Dan zijn het wormen. - Vleesmaden, Jean ! - Ah, hier zie, den André is ook nog wakker. - Het zijn vleesmaden, Jean. -
Jaja, 't is al goed, meneer den bioloog, gij uw gelijk. Alsof de
Bernard daar mee geholpen is. Wormen, vleesmaden, het maakt geen
verschil, alles moet eraf, tot op het bot. - Verdomme, zeg, en gaat dat lang duren ? -
Wat is lang ? Bij Marie heeft het 5 jaar geduurd alleen maar om haar
lever erdoor te jagen. Maar ja, Marie, dat mens kon ze nogal verzetten. - Ssst, stil, Jean, seffens hoort ze het nog. - Ok, dat is Marie. Maar bij een normaal mens ... - Ge zult toch zeker nog een goed jaar op uw tanden moeten bijten, gast. - En dan nog hé, Jean ... - Och, da 's waar, gij hebt daar van afgezien hé, André. - Zeker zes maanden heeft dat nog geduurd voordat mijn gestel zich zette, Jean. - Wat wilt ge ook, André. Gij had boven ook al een slechte rug. - Maar uiteindelijk is het dan toch goed gekomen, André ? - Maar ja, Bernard, wees gerust, kerel, dat gaat over. 't Is allemaal een kwestie van tijd. En tijd hebben we hier à volonté. - Geduld zegt ge ... Dat heb ik nooit gehad. - Dan zult ge het wel krijgen, manne.. - ssst, hoort ge dat ? - Jep ! Ik hoor het, Jean. Wat een uur om nog te delven zeg. Guyke zal weer de hele dag in 't café gehangen hebben. - We krijgen een nieuwe, André. -
Ja, spannend.Ik hoop dat het de Maurice is. Die zouden we hier goed
kunnen gebruiken. Die gast, die kon moppen tappen, zeg. Ik verwacht die
eigenlijk al jaren. Zoals die mens sukkelde met zijn gezondheid, in
mijn tijd al. - Bedoelt ge Maurice Vervaert, die van de viswinkel, André ? - Jaja, Maurice de vis, dat is 'm. Ik wist niet dat gij die kende, Bernard. -
Zo half en half, mijn zuster heeft daar ooit nog een affaire mee gehad.
In ieder geval, die moet ge hier niet verwachten. Die is op het laatste
moment nog van gedacht veranderd. - Dat meent ge niet ! - Toch wel. - Allez joh ? - Jawel, den oven !
Mag ik mij een keertje druk maken ? Over dat high-tech prul van Apple.
iPhone hebben ze het ding gedoopt. Voor wie het nog niet weet: De
iPhone is een gsm met megalomane trekjes. Zoveel toeters en bellen
zitten er aan dat toestel dat je er zelfs het gedreun van een
aanstormende tankdivisie mee zou kunnen maskeren. Verwacht van mij nu
niet dat ik u met de specificaties van het ding ga vermoeien. Dat hoeft
ook niet. De media doen dat wel in mijn plaats. En dat is nou net waar
ik mij zo vreselijk over opwind. Waar is de nuchterheid gebleven ? Naar
welke planeet heeft men de kritische journalistiek verbannen ? Het
maakt niet uit naar welke zender je kijkt, in elk journaal passeert het
gadget de revue: Beelden van fruitfreaks die postvatten voor de deuren
van Amerikaanse Apple-shops. Een interview met de gezegenden.
Kakelverse iPhone-bezitters die triomferend de toonzaal verlaten, als
Irakezen met een vaas na een dagje museum-plunderen. Sinds wanneer zien
nieuwsredacties het als hun taak consumentenhypes aan te wakkeren ? En
zullen concurrenten Erikson, Motorola en Nokia op een even enthousiaste
medewerking kunnen rekenen ? Het zou me danig verwonderen.
Apple
verstaat als geen ander bedrijf de kunst van het hypen. Immer omgeven
zij hun producten met een aura van design en revolutie. De iPhone luidt
het begin in van een nieuw tijdperk. Met een iPhone wordt u een schoner
mens. Met stoom kan je schoonmaken, dat wist ik al. De zuiverende
werking van gebakken lucht daarentegen, daar is mij niks over bekend.
En revolutionair is het goedje ook al niet. Gebakken lucht is van alle
tijden.
Het was een ongebonden man die zijn vriend vandaag de vrijheid schonk.
Een president die zich door niemand meer belemmerd voelde. Zijn maatje
stond op het punt voor dertig maanden achter de tralies te verdwijnen
en hij had de macht om dat te voorkomen. Daarvoor hoef je geen
hersenchirurg te wezen. Dat doe je gewoon. That 's what friends are
for. Vroeger lag het moeilijker. Toen had George nog zijn tweede
ambtstermijn om over te piekeren. Die kopzorgen behoren tot het
verleden nu. Later waren er dan weer de verkiezingen voor het congres
om rekening mee te houden. Niet dat het hielp. De Republikeinen kregen
ferm op hun donder. Vandaag heeft de Democratische partij het voor het
zeggen in het Capitool. Bush heeft niks meer te verliezen nu. Hij heeft
de handen vrij en gebruikt ze om een trouwe vazal uit de bajes te
houden. Dat kan hij, want hij is president van de Verenigde Staten en
zo'n presidentschap komt met privileges. Of dat een goede zaak is, daar
kan men over discuteren. We kunnen enkel hopen dat Bush nu niet de
smaak te pakken heeft gekregen. Wie weet wat voor stoute dromen spoken
er verder nog door 's mans hoofd. Iran, Cuba, Syrië misschien ? Stuk
voor stuk prachtige trofeeën. Om duimen en vingers bij af te likken. En
hij heeft nog zoveel tijd. Nog tot 20 januari 2009. Bang afwachten dus.
Wel, ik heb er niet de minste moeite mee. Ik ben content voor Jos. En
evenzeer voor Linda. Dat gevreesde zwarte gat, daar zie ik Jos niet in
terechtkomen. Al jaren traint Jos de preminiemen, met veel plezier.
Straks zal hij de miniemen er graag bijnemen. FC 't Kanonschot staan
gouden tijden te wachten. En Linda, die zit al veertien jaar bij de
hondenclub. Daar zoeken ze al zo lang naar een nieuwe penningmeester.
Ze gaat dat heel goed doen, ons Linda, ik heb er alle vertrouwen in.
Op
je vijfstigste op brugpensioen kunnen gaan, het is een godsgeschenk. Of
beter, een cadeau van de vakbond. Die heeft voor haar leden het
onderste uit de kan weten te puren. Knap toch. Of vindt u van niet ?
Wat had u dan graag anders gezien ? Had u de vijftigers graag aan het
solliciteren gezet ? Zo van: "Geachte heer Smellekens, Ik ben Jos De
Busser, vijftig en hebt gij geen job voor mij ? " Hoe groot schat u de
vraag naar vijftigplussers op de arbeidsmarkt ? Inderdaad, ja, Jos zou
kelner kunnen worden of wegenwerker. Voor veel minder geld dan hij tot
nu toe verdiende. Tot hij het aan zijn rug krijgt. Dan vliegt hij
buiten. En Linda zou uw strijk kunnen doen. Voor een paar van uw
dienstencheques. Tot ze een ontsteking krijgt in haar schoudergewricht.
Waarom zouden Linda en Jos moeten boeten voor de plannetjes van de
Opel-top ? Linda en Jos deden hun werk prima. Hen treft geen schuld.
Topmanagers die er niets van bakken, vertrekken soms met miljoenen in
hun achterzak. Wie zich daar vreselijk over opwindt, vindt mij aan zijn
zijde. Maar de arbeiders van Opel, die valt geen zak te verwijten. Het
ga jullie goed, Jossen en Linda's. 't Is waar, het leven begint bij
vijftig !
Hoe lig jij daar nu wild verwonderd dood te zijn ? Alsof geen vleugje van vermoeden ooit je wezen had besmet. Alsof de graven van je vrienden nooit een woord hadden gerept, over het heengaan en het nooit meer wederkeren.
Jij, die nimmer 't nu begeerde, die steeds naar morgen galoppeerde, had toch hun wijze les te baat genomen, in plaats van immer door te stomen. Thans is 't te laat voor jou, mijn lijk, je bent te koud om nog te leren.
Wat zagen zij elkander graag. Zo graag zagen zij elkander dat ze er
mogelijkerwijs het Guinness Book of Records mee zullen halen.
Tienduizenden kusten mekaar gisteravond op de wei van Werchter.
Merkwaardig hoe zeer mensen mekaar graag kunnen zien in weerwil van de
omstandigheden. Want die waren ver van fraai. Wat een schijtweer, zeg.
Wie dacht dat CO2 ons van het aloude Belgische zomerweer zou bevrijden
mag zijn mening herzien. Normaal gaan mensen zeiken in de regen. Niet
gisteren. Toen kusten zij mekaar op eenvoudig verzoek. Normaal worden
mensen kribbig als ze als sardines samengepakt het hemelnat over zich
heen krijgen. Niet gisteren. Ze liepen over van verdraagzaamheid.
Tachtigduizend meisjes, jongens, mannen en vrouwen tolereerden
elkanders aanwezigheid op nauwelijks meer vierkante meters weidegrond.
Doe hetzelfde met koeien en het kot zou te klein zijn voor Michel
Vandenbosch. Enkel de gitaren loeiden gisteren. En de kudde hoorde dat
het goed was. Ondanks de grijsheid en de drukte, ondanks de veelheid
aan mensengenres, de Hollanders en de Belgen, de Walen en de Vlamingen,
de ouderen en de jongeren, de bleeksmoelen en de andersgesmoelden, de
lookvreters en de frisgeurenden. Ondanks alles verdroegen zij elkander.
Het grote wij dat vreugde schept. Op een grasveld ergens en nergens.
Schep u een schepje van die heilige grond, festivalgangers. En keer dan
allen weer in vrede.
Met alle Chinezen maar niet met Cardoen. Die BS6 van jullie, die komt
er hier niet meer in. Een schande is het, dat jullie zulk gevaarlijk
tuig aan onze dierbare landgenoten proberen te verpatsen ! U merkt het,
beste lezers, Cardoen laat niet met zich sollen. Niet als de veiligheid
van de Belgische automobilist in het gedrang dreigt te komen. Als het
wel en wee van landgenoten in het geding is, dan treedt Cardoen
doortastend op. Eruit met dat onding op vier wielen ! Dat kan tellen
als 'krachtig signaal' aan de Chinese auto-industrie.
Ik zie
ze al sidderen in China: "Neen, zeg me dat het niet waar is ! Bij
Confucius, toch niet Cardoen, toch niet die mega-verdeler uit het grote
België met zijn omzet van 150 miljoen euro in 2005, toch niet die
wereldspeler die tijdens datzelfde jaar 13300 wagens aan de man bracht
! Als dit waar blijkt, dan zijn we verloren. Dan kunnen we wel
inpakken. Dan wordt het aanschuiven op het dak van het hoofdkantoor."
We
schrijven 2020. Waar ooit 'de grote schandvlek'(*) werd geproduceerd
staat nu een hypermoderne auto-fabriek, de grootste ter wereld. Niets
dat nog herinnert aan het duistere verleden. Niets, behalve die ene
koperen plaat waarop in sierlijke letters gegraveerd staat:
"Eeuwige dank aan de firma Cardoen zonder wiens krachtig signaal wij het nooit hadden gered !"
Cardoen ... je moet het maar doen.
(*)
Het uitspreken van de termen 'BS6' en 'Brilliance' is sinds januari
2008 officieel verboden. Overtreding van deze richtlijn wordt
gesanctioneerd met ontslag op staande voet. Ook in het geval deze
woorden zittend werden geuit.
