Het was een ongebonden man die zijn vriend vandaag de vrijheid schonk.
Een president die zich door niemand meer belemmerd voelde. Zijn maatje
stond op het punt voor dertig maanden achter de tralies te verdwijnen
en hij had de macht om dat te voorkomen. Daarvoor hoef je geen
hersenchirurg te wezen. Dat doe je gewoon. That 's what friends are
for. Vroeger lag het moeilijker. Toen had George nog zijn tweede
ambtstermijn om over te piekeren. Die kopzorgen behoren tot het
verleden nu. Later waren er dan weer de verkiezingen voor het congres
om rekening mee te houden. Niet dat het hielp. De Republikeinen kregen
ferm op hun donder. Vandaag heeft de Democratische partij het voor het
zeggen in het Capitool. Bush heeft niks meer te verliezen nu. Hij heeft
de handen vrij en gebruikt ze om een trouwe vazal uit de bajes te
houden. Dat kan hij, want hij is president van de Verenigde Staten en
zo'n presidentschap komt met privileges. Of dat een goede zaak is, daar
kan men over discuteren. We kunnen enkel hopen dat Bush nu niet de
smaak te pakken heeft gekregen. Wie weet wat voor stoute dromen spoken
er verder nog door 's mans hoofd. Iran, Cuba, Syrië misschien ? Stuk
voor stuk prachtige trofeeën. Om duimen en vingers bij af te likken. En
hij heeft nog zoveel tijd. Nog tot 20 januari 2009. Bang afwachten dus.
Wel, ik heb er niet de minste moeite mee. Ik ben content voor Jos. En
evenzeer voor Linda. Dat gevreesde zwarte gat, daar zie ik Jos niet in
terechtkomen. Al jaren traint Jos de preminiemen, met veel plezier.
Straks zal hij de miniemen er graag bijnemen. FC 't Kanonschot staan
gouden tijden te wachten. En Linda, die zit al veertien jaar bij de
hondenclub. Daar zoeken ze al zo lang naar een nieuwe penningmeester.
Ze gaat dat heel goed doen, ons Linda, ik heb er alle vertrouwen in.
Op
je vijfstigste op brugpensioen kunnen gaan, het is een godsgeschenk. Of
beter, een cadeau van de vakbond. Die heeft voor haar leden het
onderste uit de kan weten te puren. Knap toch. Of vindt u van niet ?
Wat had u dan graag anders gezien ? Had u de vijftigers graag aan het
solliciteren gezet ? Zo van: "Geachte heer Smellekens, Ik ben Jos De
Busser, vijftig en hebt gij geen job voor mij ? " Hoe groot schat u de
vraag naar vijftigplussers op de arbeidsmarkt ? Inderdaad, ja, Jos zou
kelner kunnen worden of wegenwerker. Voor veel minder geld dan hij tot
nu toe verdiende. Tot hij het aan zijn rug krijgt. Dan vliegt hij
buiten. En Linda zou uw strijk kunnen doen. Voor een paar van uw
dienstencheques. Tot ze een ontsteking krijgt in haar schoudergewricht.
Waarom zouden Linda en Jos moeten boeten voor de plannetjes van de
Opel-top ? Linda en Jos deden hun werk prima. Hen treft geen schuld.
Topmanagers die er niets van bakken, vertrekken soms met miljoenen in
hun achterzak. Wie zich daar vreselijk over opwindt, vindt mij aan zijn
zijde. Maar de arbeiders van Opel, die valt geen zak te verwijten. Het
ga jullie goed, Jossen en Linda's. 't Is waar, het leven begint bij
vijftig !
Hoe lig jij daar nu wild verwonderd dood te zijn ? Alsof geen vleugje van vermoeden ooit je wezen had besmet. Alsof de graven van je vrienden nooit een woord hadden gerept, over het heengaan en het nooit meer wederkeren.
Jij, die nimmer 't nu begeerde, die steeds naar morgen galoppeerde, had toch hun wijze les te baat genomen, in plaats van immer door te stomen. Thans is 't te laat voor jou, mijn lijk, je bent te koud om nog te leren.
Wat zagen zij elkander graag. Zo graag zagen zij elkander dat ze er
mogelijkerwijs het Guinness Book of Records mee zullen halen.
Tienduizenden kusten mekaar gisteravond op de wei van Werchter.
Merkwaardig hoe zeer mensen mekaar graag kunnen zien in weerwil van de
omstandigheden. Want die waren ver van fraai. Wat een schijtweer, zeg.
Wie dacht dat CO2 ons van het aloude Belgische zomerweer zou bevrijden
mag zijn mening herzien. Normaal gaan mensen zeiken in de regen. Niet
gisteren. Toen kusten zij mekaar op eenvoudig verzoek. Normaal worden
mensen kribbig als ze als sardines samengepakt het hemelnat over zich
heen krijgen. Niet gisteren. Ze liepen over van verdraagzaamheid.
Tachtigduizend meisjes, jongens, mannen en vrouwen tolereerden
elkanders aanwezigheid op nauwelijks meer vierkante meters weidegrond.
Doe hetzelfde met koeien en het kot zou te klein zijn voor Michel
Vandenbosch. Enkel de gitaren loeiden gisteren. En de kudde hoorde dat
het goed was. Ondanks de grijsheid en de drukte, ondanks de veelheid
aan mensengenres, de Hollanders en de Belgen, de Walen en de Vlamingen,
de ouderen en de jongeren, de bleeksmoelen en de andersgesmoelden, de
lookvreters en de frisgeurenden. Ondanks alles verdroegen zij elkander.
Het grote wij dat vreugde schept. Op een grasveld ergens en nergens.
Schep u een schepje van die heilige grond, festivalgangers. En keer dan
allen weer in vrede.
Met alle Chinezen maar niet met Cardoen. Die BS6 van jullie, die komt
er hier niet meer in. Een schande is het, dat jullie zulk gevaarlijk
tuig aan onze dierbare landgenoten proberen te verpatsen ! U merkt het,
beste lezers, Cardoen laat niet met zich sollen. Niet als de veiligheid
van de Belgische automobilist in het gedrang dreigt te komen. Als het
wel en wee van landgenoten in het geding is, dan treedt Cardoen
doortastend op. Eruit met dat onding op vier wielen ! Dat kan tellen
als 'krachtig signaal' aan de Chinese auto-industrie.
Ik zie
ze al sidderen in China: "Neen, zeg me dat het niet waar is ! Bij
Confucius, toch niet Cardoen, toch niet die mega-verdeler uit het grote
België met zijn omzet van 150 miljoen euro in 2005, toch niet die
wereldspeler die tijdens datzelfde jaar 13300 wagens aan de man bracht
! Als dit waar blijkt, dan zijn we verloren. Dan kunnen we wel
inpakken. Dan wordt het aanschuiven op het dak van het hoofdkantoor."
We
schrijven 2020. Waar ooit 'de grote schandvlek'(*) werd geproduceerd
staat nu een hypermoderne auto-fabriek, de grootste ter wereld. Niets
dat nog herinnert aan het duistere verleden. Niets, behalve die ene
koperen plaat waarop in sierlijke letters gegraveerd staat:
"Eeuwige dank aan de firma Cardoen zonder wiens krachtig signaal wij het nooit hadden gered !"
Cardoen ... je moet het maar doen.
(*)
Het uitspreken van de termen 'BS6' en 'Brilliance' is sinds januari
2008 officieel verboden. Overtreding van deze richtlijn wordt
gesanctioneerd met ontslag op staande voet. Ook in het geval deze
woorden zittend werden geuit.
Mijn lieve Mop: Een mens heeft twee kanten, een buiten- en een
binnenkant. De ene kan je zien, de andere blijft doorgaans goed
verborgen. Als ik vol begeestering uitroep: ' Mop, wat heb jij toch een
wonderschoon lijf !', dan vel ik een oordeel over je buitenkant, of ik
lieg, dat kan ook natuurlijk. Wat vaststaat is dat mijn uitspraak geen
betrekking heeft op wat er zich onder die dunne laag huid van je
bevindt. Want weet je, Mop, onder dat fluwelen vliesje van je ben jij
één en al gruwel ! Dat weet ik van de televisie. Daar snijden ze
regelmatig meisjes open -voor een goed doel hoor, wees gerust- en je
wil niet weten hoe goor die er vanbinnen uitzien, meid. Nu niet meteen
panikeren, Mop. Binnenstebuiten wordt nooit de mode. En bovendien, die
lelijke binnenkant, dat is een algemeen gegeven. Iedereen is lelijk
onder zijn vel. Daar hoef je je dus niet voor te schamen. Trouwens, dat
van dat liegen, dat was gelogen. Dat wist je toch, niet, Mop ? Ik wou
maar zeggen: Als je soms denkt:"Wat moet ik met die lelijkerd ? ", weet
dan dat wij onderhuids mekaars gelijke zijn.
Zo omtrent vijf uur vannacht bereikten 27 lidstaten een akkoord over
de hervorming van hun Europese Unie. Tony Blair toonde zich daarover
bijzonder tevreden. Met reden, want had hij zonet niet alle voor zijn
land wezenlijke punten binnengehaald ? Zuiver feitelijk had hij het bij
het rechte eind. De Britse premier die over enkele dagen afzwaait heeft
zijn slag thuis gehaald. Maar of het Britse volk daar bepaald gelukkig
mee moet zijn, dat is een heel andere kwestie.
Als ik een Brit
was, dan wist ik het wel. Mij zou je niet zien juichen bij het
winstpunt dat het Verenigd Koninkrijk ook in de toekomst vrij zijn
buitenlands beleid zal kunnen bepalen. Vrijheid, dat klinkt goed. Maar
wat deed Tony met die vrijheid. Wat doet het Verenigd Koninkrijk al
jaren met haar zo gekoesterde vrijheid. Juist ! Als een schoothondje
baasje USA achterna huppelen. Wat heb je aan vrijheid als je
uiteindelijk liever de loopjongen speelt. Een wat 'europesere' houding
inzake Irak had het Verenigd Koninkrijk veel ellende kunnen besparen.
Mogelijk was George Bush dan helemaal niet aan zijn Irak-avontuur
begonnen. Autonomie qua buitenlands beleid: Als ik een Brit was, zou ik
beter weten.
Als ik Jack met de pet was, dan wist ik het wel. Ik
zou me geen feestneus aanschaffen bij de wetenschap dat mijn land zich
geen donder hoeft aan te trekken van de voorzieningen inzake
stakingsrecht in het nieuwe verdrag. Want Jack met de pet heeft aan de
lijve ondervonden wat dat betekent. Sinds Magaret Thatcher in 1985 de
vakbonden klein kreeg en het stakingsrecht sterk beknotte, is de
ongelijkheid in de UK sterk gestegen. Dat voelt Jack aan zijn water.
Maar ook de cijfers bewijzen het. Volgens statistieken van de overheid
zelf steeg de Gini-coëfficiënt-een maat voor de inkomensongelijkheid -
in het Verenigd Koninkrijk tussen 1985 en 1990 van een 'Europese' 28
naar een eerder Amerikaanse 36. Dat lagere inkomensverschillen
geenszins de welvaart in de weg hoeven te staan, dat bewijst een in
deze toch onverdachte bron als de CIA.
In het world factbook van de CIA kan u de volgende gegevens vinden.
gini Bbp(*) per hoofd van de bevolking
Uk 36.8 $31,800 (2006 est.) Belgium 25 $33,000 (2006 est.) France 26.7 $31,100 Germany 28.3 $31,900
(*) Bruto binnenlands product
Tony won voor de UK tijdens zijn laatste wapenfeit. Nou, Als ik een Brit was, ik zou beter weten.
Feit is dat ik geen Brit ben. En daar ben ik niet in het minst rouwig om.
Morgen, in de deemster van de avond lijk je ver en onverdacht. Je toont je tanden niet. Nog niet. Je laat de nacht de mensen wiegen, onbedacht op wat hen wacht.
Je legt onheil in 't verschiet. je zaait het met de gulle hand, en een glimlach op je lippen, onze smart is jouw plezier, onze kommer jouw vertier, ik honger naar jouw ondergang, elke dag, mijn leven lang.
A: Ah, bonjour Didier, entrez, entrez, zet u mon cher ami. A: En vertelt mij ne keer, hoe staat het met die missie van u ? Zit er al schot in de zaak ? D: Ah, sire, zwijg me erover,horens krijg ik ervan. A: Doen ze weer moeilijk, ja ? D: Kent gij dan makkelijke Vlamingen, sire ? A: Wel, onze Laurent heeft ne Malinois, en dat is een heel braaf beest. D+A: (schateren) A: Enfin, ik begrijp het.'t Zal dus nog een tijd duren voor dat ik op mijn nieuwen boot zit aan de rivièra. D: Ik vrees ervoor, sire, tenzij u mij kan zeggen hoe ik die flamiganten onder de knoet kan krijgen. A:
Helaas, mon cher Didier, naar mij luisteren ze ook al jaren niet meer.
Geen respect meer voor de kroon. 't Is slecht gesteld met mijn land. D:
Vreselijk, sire. En nu zit er zelfs één tussen die het land in twee wil
hakken. Die De Wever, gelooft mij, dat is geen Malinois. Dat is
werkelijk een pitbull. Die poetst zijn tanden met walenbloed. A: Kunt ge dat bijtbeest dan niet loswrikken van de CD&V ? D: Ik zou niks liever willen, maar dan blijft er bijna niks meer over van mijn meerderheid. A: Kunt ge dan geen zaken doen met dien dikkop, die van Oostende ? D: Die is nog erger, die kan zelfs niet wachten tot 2009 ! A:
Weet ge wat, ik zal Jean-Luc eens bellen. Die verzint wel een truc om
de zaken een paar jaar te traineren. En onderwijl kunt gij dan gewoon
uw goesting doen. D: Als ge dat zou willen. Kan ik mij met
serieuse zaken bezig houden. De belastingen verlagen, de socialisten
kleineren, de arbeidsmarkt dynamiseren ... A: Dynamiseren noemt gij
het. Gij, politici kunt het toch schoon zeggen. Maar enfin, als ge die
profiteurs maar achter hun vodden zit. Die luieriken hebben al veel te
lang op hun gat gezeten. D: Ik doe mijn best, sire. Maar eerst zal ik die Vlamingen toch in mijn coalitie moeten lokken. A:
De Vlamingen, altijd dezelfde ellende. Wat een land, wat een land !Als
dat maar niet de hele zomer duurt. 't Is tijd voor mijn congé. Mijn
Paola zaagt mij nu al de oren van mijn kop ...
Hij dacht dat het simpel zou wezen. Zo simpel als 'ik vraag het aan'. Hij vroeg het aan de verkeerden. De Fixkes houden voet bij stuk. Dat hitcircus van VTM, daar doen ze niet aan mee."In de muziek bestaat er veel racisme", parafraseert Jos Van Oosterwijck Vlaandrens lelijkste rocker. Volgens Jos van 'Tien om te zien' voelen de Fixkes zich te goed om zich te vertonen tussen het Vlaamse schlagerkorps. Het is mij niet gegeven in Fixkeskoppen te kunnen kijken, maar mocht ik zelf een Fixke zijn, dan zag je mij ook niet op de VTM-playback-parade. Zichzelf respecterende bandjes hebben er absoluut geen baat bij zich muzikaal te laten melken door de dagkleurders uit Vilvoorde. Voor je het goed en wel beseft programmeert die Jos je tussen supertip 'Piet Piraat doet nooit de vaat' en 'fwiet, fwiet doet de kanariepiet ', gezongen door een fluorescerende vogel van om en bij de twee meter . Probeer temidden zo'n vaudeville maar eens je muzikale integriteit overeind te houden. Overschot van gelijk hebben jullie, Fixkes. Laat die pompoen van een Van Oosterwijck maar mekkeren. Af en toe moet iemand die man eens inpeperen dat muzikanten meer zijn dan naar look riekende jukeboxen. "Stuiver erin en pret in de tent", dat lijkt wel de opvatting van Van Oosterwijck over de muziekwereld. Ik zeg wereld, maar Jos zal het vast over de business hebben. Wel, Jos, volledig in lijn met uw business stel ik voor dat u op 'Tien om te zien' dan maar het cd-tje draait. U kan vast nog wel een meute pluchen beesten op de kop tikken die bereid zijn voor een prikje het visuele aspect van de performance op te krikken. Op het gelip van de Fixkes hoeft u niet te rekenen.
Jos vroeg het aan en liep een blauwtje op. Racisme noemt hij dat. Wel, ik noem het common sense, lijfsbehoud en vrijheid van keuze.
De kat verschraalt. Als
ze aan haar huidig tempo omvang blijft verliezen dan zie ik ze
kortelings met een plofje in het niets verdwijnen. Toch is er geen
reden tot ongerustheid oordeelt haar behandelend geneesheer. Het beest
is stokoud en dan gooien ze wel vaker ballast overboord. Iets te
enthousiast naar mijn zin en daarom let ik thans extra op wat ze eet.
Het lijkt erop alsof ze dat in de mot heeft, want ik kan haar niet
voorbijlopen of ik mag een 'rauw' aanhoren. Inderdaad, een 'rauw', deze
kat miauwt niet zoals poes met de pet, deze kat 'rauwt'. Samen wandelen
we dan naar de koelkast.Zo ook vanmorgen. Ik gaf haar melk, ze
repliceerde met een 'rauw', ik sneed haar kleine stukjes kaas, zelfde
antwoord. Wat ik haar ook voorschotelde, het betere merk van
kattenvoer, rundsgehakt, een restje spagettisaus, het bleef 'njet'.
Zelfs een portie roze zalm kon haar niet bekoren. En ik denk er niet
aan het beest kaviaar te presenteren ! Dat gaat zelfs mij te ver. Met
een air van 'bij jou valt ook niet veel te rapen' sprong poes van tafel
en vatte post bij de keukendeur middels dewelke haar ,een rauw of drie
later, door haar persoonlijke assistent toegang tot de tuin werd
verschaft. Waarin poes meteen verdween. Voor niet meer dan een
kwartiertje. Daarna dook ze weer op, op het terras. Met voldoening in
haar blik en een eenzame groene kikkerpoot bungelend uit haar muil. Een
delicatesse vertelt men mij ...
Als kind keek ik er maanden naar uit. Ik telde de dagen af. Nog dertig , nog twintig, nog een week. Dat
doe ik al jaren niet meer. "Grote vakantie", het zegt me nauwelijks nog
wat: Eerst komt juli, daarna het terug-naar-school-gelazer, schluss.
Voor wie kroost heeft ligt dat anders, vooral als beide ouders
buitenshuis werken. Want je kan die jonge bende toch bezwaarlijk
meezeulen naar je werk. Vaak doet men een beroep op de grootouders. Een
uitstekende keuze want ze kennen je grut en je hoeft ze niet te
betalen. Als grootouders geen optie zijn dan kan je je kinderen kwijt
bij de georganiseerde kinderopvang. Dat is, als je op tijd bent, want
naar ik vandaag lees, kampt Vlaanderen met een tekort van 5000
opvangplaatsen. En dat tekort dreigt in de toekomst nog toe te nemen.
Er moet dus iets gebeuren, zoveel is duidelijk. Geef ons meer geld
zodat wij onze capaciteit kunnen vergroten, zo luidt het advies van
steden en gemeenten. Wel ik, ik zie een andere oplossing. Eén die meer
recht doet aan het verkiezingsresultaat van een week geleden, een
CD&V-alternatief: Steun het gezin, geef iedere ouder met
schoolgaande kinderen een week extra vakantie. Zo pak je het probleem
bij de bron aan. Want ouders die bij hun gezin kunnen zijn, die hebben
geen opvang nodig. Zit u nog op uw stoel ? Ja, ik weet het. Het idee om
ouders ook wat meer grote vakantie te gunnen -het radicalisme spat er
van af- je moet er even aan wennen. Maar gezinsvriendelijk is het wel.
De Nationale Loterij wil multimedialiseren. Dat om u te dienen, of wat
had u gedacht. Ons staatsgokbedrijf wil voorkomen dat u in de
illegaliteit verzeild geraakt. Net als die vele landgenoten van u die
het world wide web benutten om hun goklust te bevredigen. De Nationale
Loterij wil de moderne gokker een betrouwbaar en legaal alternatief
bieden. U ziet, de Lotto-lieden zijn oprecht met uw lot begaan. In de
nabije toekomst hoeft u voor legaal en maatschappelijk verantwoord
gokken de deur niet meer uit. Meer nog, uw geografische gesitueerdheid
zal dan geen enkele rol meer spelen. Want naast de wegen internet en
digitale televisie zal ook de gsm u naar het staatscasino leiden.
Daarbij zal men er uiteraard streng op toekijken dat uw hobby geen
verslaving wordt. En minderjarigen zullen geweerd worden. Kortom, de
Nationale Loterij speelt een proper spel. De Nationale Loterij staat
voor "duurzaam gokken". En dat terwijl ik in de waan verkeerde dat het
hen om ons geld te doen was. Een mens kan zich zo vergissen. Gesterkt
door nieuwe inzichten stel ik het volgende voor:
Zo
spoedig mogelijk op te richten: de Nationale Rokerij. Deze
staatsinstelling zal het mogelijk maken via internet, digitale
televisie en gsm sigaretten te bestellen, zij het maximaal 20
sigaretten per week. Helaas, jongeren, deze dienst is enkel beschikbaar
voor volwassenen. Even wachten nog tot jullie 18 zijn. Duurzaam roken,
het kan.
Thanks but no thanks, we're doing just fine. In die trant reageerde
Hamas op de suggestie van een UNO-vredesmacht voor de Gaza-strook.
Hamas zal geen internationale inmenging dulden in zijn conflict met
Fatah. Logisch, gezien het verloop van de strijd. Het ziet ernaar uit
dat de ganse Gaza-strook spoedig in handen zal zijn van de
"Islamitische Weerstandsbeweging." Hamas de baas, probleem opgelost !
Hamas weet perfect dat het van de VN geen heil moet verwachten. Sinds
het in 2006 de meerderheid verwierf in het Palestijnse parlement,
draaide het buitenland de geldkraan dicht. Fatah, ooit nog gebrandmerkt
als een terroristische organisatie, moet nu kost wat kost terug in het
zadel geholpen worden. Met president Abbas, behorende tot Fatah, wordt
nog gepraat, de leiders van Hamas worden genegeerd als waren zij de
pest in persoon. Laat de Palestijnen op zwart zaad zitten en ze zullen
vanzelf wel anders gaan piepen, bleken de tegenstanders van Hamas te
veronderstellen. Nu die aanpak averechts dreigt uit te pakken denkt men
dus aan het zenden van UNO-troepen, om de vechtende partijen te
scheiden, in het belang van de burgers. Amehoela, ja. Zij die geloven
dat men een vredesmacht zou overwegen als de kansen anders lagen, als
Hamas op het punt zou staan verpletterd te worden door Fatah, die mogen
nu hun vinger opsteken. De sint laat hen weten dat het wel snor zit met
de door hen verlangde Ferrari en villa met zwembad. Neen, als het Hamas
was dat op apegapen lag, dan zouden diezelfde door humanitaire
overwegingen gedreven landen wellicht ruim de tijd nemen om de andere
kant uit te kijken. Laten we de werkelijkheid onder ogen nemen: de
geest is uit de fles. Het is spookuur in het Midden-Oosten. Het westen
heeft er wind gezaaid. Wel, we zijn volop aan het oogsten.
Verleden jaar moest de gouden koepel eraan geloven. Gisteren waren de twee minaretten aan de beurt. Het
Al Askari-mausoleum in Samarra heeft duidelijk zijn beste tijd gehad.
Net als de rest van Irak. Het land verbrokkelt voor onze ogen. Dat is
als wij het nog mogen zien. Want ik heb de indruk dat het nieuws over
de ondergang van het tweestromenland steeds meer op de achtergrond
verzeild geraakt. Met een simpele bomaanslag haalt Irak het journaal
niet meer. Neen, 10 doden moet zowat het minimum zijn voor een
vermelding tegenwoordig. Of er moet zich een BI, een bekende Irakees
onder de slachtoffers bevinden, of een niet verwaarloosbaar aantal
Amerikaanse soldaten. Wat ons ook nog bereikt zijn de aanslagen op
symbolen: Een brug over de Tigris, een gouden koepel, vandaag dus 2
minaretten. Daar kan je impressionante plaatjes van schieten, en
televisie is nu eenmaal een visueel medium. De diepe crisis waarin Irak
zich bevindt is echter veel complexer: Wie er zich op straat begeeft
riskeert ontvoerd te worden door criminele bendes. De ziekenhuizen
beschikken over onvoldoende geneesmiddelen om degelijke diensten te
verlenen. Overal zijn er wegblokkades. De elektriciteitsvoorziening
blijft onbetrouwbaar, dus reken maar niet op airco. En dat bij 44
graden in de schaduw. Wie er het geld voor heeft-wat kan je ze
verwijten- ontvlucht het land, gaat elders bang afwachten wat de
toekomst brengt. Om ooit eens terug te komen. Wanneer dat ooit zal
komen ? Ooit duurt soms een eeuwigheid. Het Midden-Oosten stelt het
goed en zendt ons welgemeende groeten.
Hoe splits je 'Brussel-Halle-Vilvoorde' ? Vraag het een kind van negen
en het zal je verbaasd en enigszins geamuseerd aankijken. Een grote
mens die niet weet hoe je 'Brussel-Halle-Vilvoorde' moet splitsen, wat
een domoor, zeg. Is die dan nooit naar school geweest ?
Brussel-Halle-Vilvoorde splitsen, daar is toch niks aan. De helft van
het werk is trouwens al gebeurd. Of waarvoor dacht je dat die streepjes
dienden ? De rest is een kwestie van open en gesloten lettergrepen ...
Brussel-Halle-Vilvoorde
splitsen, een kind doet er hoogstens een minuutje over. Alles wordt
anders met het ouder worden. De meeste problemen worden complexer. Zo
complex soms, dat ze welhaast onoplosbaar lijken. Toch geldt dat niet
voor iedereen. Sommige mensen blijken minder onderhevig aan de tand des
tijds. Yves Leterme is zo iemand. Of hij het ook zou kunnen in één
minuut ... wellicht wel ... maar de nieuwe politieke superman van
België toont zich voorzichtig, hij raamt de taak op vijf minuten.
Zoveel
politieke stoutmoedigheid, ik word er zowaar een beetje week van. Ik
zou het dan ook diep jammer vinden mocht Yves Leterme zijn belofte niet
kunnen inlossen. Vandaar mijn plannetje voor onze premier in spe.
Hoe splits ik BHV in vijf minuten ?
1) Uitgangspunt: Tijd is een relatief begrip. Dat zeg niet ik, dat beweerde Einstein reeds in 1905. 2) We nemen 2 klokken. Eén klok registreert de tijd die op aarde verstrijkt. Noem die de 'Gaia-tijd'. De tweede klok plaatsen we aan boord van een ruimteschip. Deze klok, de 'Leterme-klok' meet de 'Leterme-tijd'. 3)
Iedere politieke partij van België die bereid is om te onderhandelen
over een splitsing van BHV selecteert een delegatie
derde-rangs-onderhandelaars. Deze delegaties zullen Yves Leterme op
zijn ruimtereis vergezellen. 4) Het ruimteschip flitst door de
ruimte aan een snelheid van 99.99999999 procent van de snelheid van het
licht, dit gedurende vijf minuten (Leterme-tijd). 5) Ondertussen organiseert Jo Vandeurzen hier op aarde, in alle stilte, de echte onderhandelingen. 6) Jo heeft 245 dagen (Gaia-tijd) om met de toponderhandelaars van de politieke partijen tot een akkoord te komen. 7) Exact 245 dagen na zijn vertrek landt het ruimteschip van kapitein Leterme weer op aarde.
"Daar
zwaait de deur open. Jo Vandeurzen loopt de trap op en gaat binnen
poolshoogte nemen ... Het lijkt alsof er iets onder zijn trui zit, wat
dat kunnen we niet zien. Dit is bijzonder spannend, dames en heren. Is
Yves Leterme geslaagd in zijn onderneming ? Bestaat er een akkoord over
de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde ? We wachten in spanning af
... Daar is onze premier ... en kijk die glimlach. In zijn linkerhand
houdt hij een document, dat moet dan het akkoord zijn over de splitsing
van Brussel-Halle-Vilvoorde. In zijn rechterhand heeft hij een klok. En
ja hoor, dames en heren. Yves heeft zijn woord gestand gedaan. Slechts
vijf minuten (Leterme-tijd) heeft het hem gekost.
stap 1: Ga voor een
eerlijke spiegel staan en aanschouw uw spiegelbeeld. Let vooral op de
details die u doorgaans liever over het hoofd ziet. Want daar gaan wij
aan werken. stap 2: Breng uw handpalmen naast uw oren. Als het
goed is zouden dat er twee moeten zijn, handpalmen en oren. Spreid uw
vingers. Tel ze. Tien is het exacte aantal vereist om aan deze
wedstrijd deel te nemen. stap 3: Zoek het lelijkste punt van uw
gezicht en bedek dat met een vingertop naar keuze. U oogt al stukken
beter, vindt u niet ? Vertrouw me, u wordt nog knap. stap 4: Enkel
de grootste ijdeltuiten hebben aan één vingertop voldoende. Gebruik de
overgebleven vingertoppen om negen additionele kosmetische pijnpunten
aan het zicht te onttrekken. U mag herkansen. Net zo vaak tot u de
ideale vingerzetting te pakken heeft. stap 5: Contacteer een vriend
of vriendin die absoluut overtuigd is van uw geestelijke gezondheid.
Dus niet uw partner. Hij of zij kent u immers. Laat hem een digitaal
kiekje van u nemen, terwijl u uw ingeoefende vingercamouflage
demonstreert. Dat mag naakt. Het hoeft niet. stap 6: Laat mij deze elektronisch versie van u en uw vingertoppen geworden. Mijn e-mailadres: alex1ohm@yahoo.com
Ik zal met ingetogen afgrijzen kennis nemen van uw digitale tronies.
Het schoonst verhulde smoelwerk wint een uniek aan hem of haar gewijd gedicht.
We hebben er lang op moeten
wachten. Jullie hebben gebeden, kaarsen gebrand en vooral heel veel
zweet gelaten. Nu mogen jullie opgelucht adem halen. De stemmen zijn
binnen, het land is gered. Morgen zal België weer als vanouds degelijk
bestuurd worden. De mensen kunnen op beide oren slapen vannacht. Gedaan
met de uitverkoop van staatsgebouwen om gaten in de begroting te
vullen. Schluss, met het paarse opendeurbeleid in de gevangenissen.
Fini, de politiek van proefballonnetjes en goedkope beloften. Met ons
aan het roer wordt alles anders. Morgen zullen de belastingen weer
correct geïnd worden. Morgen wordt Brussel-Halle-Vilvoorde gesplitst.
Morgen zal het goed gaan met dit land. Dankzij de kerncentrales zullen
wij de opwarming van het klimaat een halt toeroepen. Dankzij een
degelijk economisch beleid zal éénieder een job vinden, een echte job
die hij of zij kan combineren met een gezinsleven. Ja, zelfs de Walen
die te dom zijn om Nederlands te leren zullen wij aan het werk krijgen,
desnoods in Vlaanderen. Morgen redden wij de pensioenen. Morgen wissen
wij de armoede uit. Morgen stichten wij de wereldvrede. Morgen ... En
nu gaan we de dorstigen laven. Patron, tournee general. Hasta mañana !
Ik moest toch even slikken toen ik het vanmorgen las: "1 student op 20
stemt niet zelf". Jeetje, wat een onheilspellende mare. Het is maar
zeer de vraag of het nog goed komt met dit land nu zulk een
substantieel aandeel van onze studerende populatie zich door een ander
laat vertegenwoordigen in het stemlokaal. Bang afwachten wordt dat.
En
nu serieus. Hoe komen serieuze journalisten ertoe een triviaal gegeven
als dit tot nieuws te verheffen ? Dat 1 op de 20 studenten via een
volmacht stemt, dat is een statistiek, meer niet. Iedere
stemgerechtigde burger van ons land heeft nu eenmaal het recht om, als
aan in de wet omschreven voorwaarden voldaan is, een door hem aangeduid
persoon de volmacht te geven om in zijn plaats te stemmen. Dat geldt
tevens voor stemgerechtigde studenten. Einde verhaal. Niets om u over
op te winden. Tenzij de VRT-radio het vertelt blijkbaar. Dan komt het
meteen op de websites van de schrijvende pers. De Standaard, De Morgen
en Het Laatste Nieuws, alle drie herkauwen zij het VRT-journaal. Waar
zitten de kritische journalisten ? Is er dan niemand op zo'n redactie
die zich de bedenking maakt: Hee, 1 op 20, als ik het goed begrijp
betekent dat dat 19 studenten op 20 of 95 procent volgende zondag heel
gewoon naar de stembus zullen gaan. So, what's the big deal ? Of gaan
we ook de volmacht-statistiek publiceren van 80 plussers of deze van
mensen met jicht. Wat te denken van 80 plussers met jicht. Misschien
klinkt dat ridicuul maar net zulke statistiek lees ik in ons staaltje
non-nieuws.
"Bij de Katholieke Universiteit van Leuven ligt
dat aantal zelfs nog hoger: daar hebben bijna 2 op de 10 studenten een
attest gevraagd om iemand anders een volmacht te geven."
Inderdaad,
op de KUL studeren jonge mensen van overal ten lande. Is het
verwonderlijk dat er daar meer studenten zijn die er tegenop zien om
naar de thuisbasis te reizen, enkel om een bolletje te kleuren ?
Statistiek, het is en blijft een fascinerende discipline. Iemand een
idee van het percentage voor KUL'ers van 'Bachten de kupe' ?
