Spekhuusken is een dialectwoord dat, zoals u al had gedacht, ‘spekhuisje’ betekent. Een spekhuisje is verreweg het lekkerste deel van een echte, originele spekpannekoek. Je doet een stukje vet spek in een hete koekenpan, luistert even naar het heerlijke sissen, en giet er daarna met een handige pollepel voorzichtig een schepje beslag omheen. Daarna neem je een nieuwe schep uit de kom om daarmee de rest van de pan te vullen. Het eerste beslag om het stukje spek noem je het spekhuisje, het ‘spekhuusken’.

Toen ik vijf jaar was, heb ik een half jaar bij tante Dina en oom Hendrik op hun boerderij gewoond. Tante Dina was eigenlijk geen tante van mij, maar een oudtante, een tante van mijn vader, een zuster van mijn grootvader. Tante Dina kwam uit Pruisen, van over de grens, en werd als bruid door oom Hendrik naar Nederland gehaald. Op hun boerderij op het platteland van de Kroesenhoek en Silvolde in de Gelderse Achterhoek leefden zij samen met drie dochters. Midden 1945 stierf hun oudste dochter Nolda aan tbc, destijds een zeer gevreesde ziekte. Om wat afleiding te hebben in hun verdriet kwam ik als klein jongetje een tijdje bij hen logeren.

De dagen op een boerderij hebben een vast ritme. De koeien moeten immers op tijd gevoerd en gemolken worden, net als alle andere dieren. Ook de menselijke eet- en drinkpatronen kennen een vast stramien. Om acht uur ’s morgens wordt er ontbeten, om tien uur de koffie, het middagmaal volgt om twaalf uur, de thee om half drie. Vier uur broodeten wordt meestal half vijf en de dag wordt besloten met een bord pap om half negen ’s avonds. De familie gaat op tijd naar bed, want morgen is er weer een vroege dag.

Tante Dina heeft deze morgen om acht uur, zoals iedere morgen, een klontje boter en een speciaal stukje spek in de pan gedaan en giet er het beslag bij. Langzaam zie je het beslag zich voegen en stijf worden rondom het spek. Tante Dina draait met haar soepele pols het beslag door de pan en halverwege draait ze de pannekoek om. Aan beide kanten heerlijk gebakken en onbeschrijflijk lekker geurend zegt ze in haar halfduitse dialect tegen mij: Jongen, langt mi-j d’n teller ’s an. Jongen, geef je bord eens door. Dan leg ik er een overheerlijke pannekoek op met spek in een spekhuisje. Uit een papieren strooppot haal ik een lepel stroop waarmee ik mooie figuren teken op mijn spekpannekoek.

---------------------------------------------------

Op de zwart-wit foto staat tante Dina samen met haar dochters Hanna (links) en Jetta.