Ergens bij ons in de woonkamer staat een vitrinekast. U weet wel: een kast met glazen wanden waarin u alle kostbare pronkstukken te kijk zet. Bij mij zijn het overigens geen dure, kostbare pronkjuwelen, maar voorwerpen van relatief weinig waarde, maar allemaal met min of meer dierbare herinneringen. Dingen met een verhaal.

Laten we nog een beetje dichterbij komen. Op het witte stokje zijn letters zichtbaar: met een beetje moeite lezen we de woorden Lucky Strike. Dat is ’t sigarettenmerk dat ik vroeger jarenlang heb gerookt. Ik kocht ze bij de mölder, de plaatselijke molenaar, die naast zijn broodwinning als vermaler van gerst en rogge de kost verdiende met de handel in vloeibare brandstoffen als benzine, lpg en stookolie en tevens met de verkoop van kruidenierswaren. Hij, die molenaar, moest ze speciaal voor mij bestellen want ik was de enige in de verre omtrek die deze soort rookte.

Lucky Strikes waren zware Amerikaanse sigaretten met een apart geurtje. Ze zaten met z’n twintigen samen in een pakje en kostten toentertijd éénvijftig (zegge f. 1.50). Ik was destijds student in Nijmegen en kocht ze op weg daarnaartoe. Dat heb ik jaren volgehouden ook toen ik van werkplaats veranderde en mijn Lelijke Eend (2CV) ingewisseld had voor een Citroen BX.

Ik heb gerookt totdat de vriendelijke cardioloog in het Winterswijkse ziekenhuis, na mijn eerste hartprobleem, tegen me zei dat ik toch maar beter kon stoppen. Dat deed ik getrouw. (Mijn vrouw was solidair en stopte even abrupt.) Wij hebben nadien geen enkele sigaret meer aangeraakt, laat staan een zware Lucky Strike.

Deze oude, witte Lucky Strike is de laatste sigaret uit het laatste pakje dat ik twintig jaar geleden heb gekocht. Deze ene bewaar ik. Om niet te vergeten hoe slecht roken is voor mijn en uw gezondheid. Daarom ligt hij hier op dit houten schaaltje in mijn glazen vitrinekast. Om achter zijn geheim en dat van de andere tentoongestelde frutseltjes te komen moet u wel een beetje dichterbij komen.