Je kunt er de klok op gelijkzetten, maar iedere zoveel jaar is er in Nederland onnodige heibel over het Wilhelmus, ons nationale lied. Althans, dat vinden de fans van dichter Marnix van Sint Aldegonde die dit schone vers over Willem van Nassau – met zijn vijftien coupletten - ons heeft nagelaten. Veel Nederlanders vallen over de tekst, terwijl de meesten die helemaal niet kennen. Wat hen vooral dwars zit, is het van oorsprong Duitse bloed.

Ik heb gemakkelijk praten want ik ben weliswaar niet van dietschen, maar wel een beetje van Pruisisch bloed. Mijn grootvader werd geboren in 1872 als oudste zoon van een Sporkse boer, wiens landerijen zo’n vijf kilometer achter de Nederlandse rijksgrens lagen. Opa bedacht zich op tijd en huwde een Nederlandse boerendochter. Wat heet, hij trouwde er bij in: werd genaturaliseerd en volbloed Nederlander. Daardoor sta ik, zijn kleinzoon, ook aan de goede kant, maar het had voor hetzelfde geld de andere kunnen zijn.

Maar we hadden het eigenlijk over het Wilhelmus. Onder ons gezegd en uitgesproken: ik heb niets met het Wilhelmus en ik heb er ook niets tegen. Dat geldt ook voor andere identiteit-verschaffende symbolen, zoals de vlag. Maar praat me niet over de leeuw! Die door jicht geplaagde Nederlandse leeuw. Er ligt een dankbare taak voor het komende kabinet Rutte-III om de leeuwen uit al onze wapens, harnassen, oorkondes en zedenpreken te verwijderen.

Bewaar ons voor die sullige wapenleeuwen. Dwars gaan staan – en profil –, dat kunnen ze, met hun pijl-en-boogje in de ene en een houten sabeltje in de andere voorpoot geklemd, amechtig hijgend met de tong uit de bek en de staart tussen de benen. Men had beter kunnen weten, want de valselijk benoemde koning der dieren, koning Nobel, was een watje zonder weerga. Trouwens, in Zeeland hebben ze een halve leeuw – het onderstel bevindt zich onder water – en dat is helemáál geen gezicht. Sommige zunige Zeeuwen dachten zich geen hele te kunnen permitteren. Men heeft er ook niet aan gedacht dat een beetje leeuw een gruwelijke hekel heeft aan pootje baden. Kunt u nagaan.

Sommige landen hebben een adelaar in plaats van een leeuw. Daar ben je helemaal klaar mee. Denkt u eens aan Polen; zonder adelaar onvoorstelbaar. Habsburg en de Donau-monarchie hebben zelfs een dubbele adelaar, een Doppeladler. Zo eentje met één lichaam en één stel uitgespreide vleugels, maar met twee koppen, die respectievelijk naar links en naar rechts wijzen. Nee, geef mij dan maar een dubbele whiskey.