Wij zijn nu waar we willen zijn. Het eigenlijke onderwerp waarover wij het even moeten hebben is doping. Iedere sportieve prestatie van enig wereldniveau is tegenwoordig, terecht of niet-terecht, omgeven met een zweem van onnatuurlijk en streng verboden gebruik van stimulerende middelen. Wanneer Froome op zijn sloffen de Tour de France wint komt dat, zeggen de beterweters aan de kant, (vaak Fransen), doordat hij stiekem verboden middelen gebruikt. “Reken maar dat hij van zijn teamarts een pilletje krijgt dat nu nog niet door een gebrekkige dopingcontrole ontdekt wordt” wordt er door de toekijkende beste stuurlui aan wal gezegd. Een paar lieden gaan zover dat ze hem (Froome) vanaf de kant bekogelen met scheldkanonnades en fluimen.

Feit is dat inderdaad veel sportieve prestaties in verleden en heden door dopinggebruik gemanipuleerd zijn. Veel sporters hebben ondertussen het boetekleed aangetrokken en bekennen openlijk aan de pil te zijn geweest. Ze hebben epo gebruikt, een ontoelaatbare bloedtransfusie ondergaan of welk ander middel dan ook gebruikt. Totdat de dopingautoriteit erachter kwam en hen een schorsing voor enkele jaren of zelfs levenslang oplegde.

Het spijt mij dat vanaf heden ook ik in het dopingbeklaagdenbankje zal moeten plaatsnemen. Wat is er gebeurd? In mijn ochtendblad (30 juli 2015) had u zelf ook kunnen lezen dat speler K. van E. van de voetbalclub Telstar op dopinggebruik is betrapt. Bij hem zijn na een onverwachte controle – en nu komt het – sporen van het verboden middel FUROSEMIDE aangetroffen. Ook de tweede meting, de contra-expertise, leverde een positieve uitslag op.

Met pijn in het hart beken ik hier in alle openheid dat ik al jaren FUROSEMIDE slik. En wel een (klein) pilletje per dag. Het bewijs hiervoor treft u hieronder aan en is in een foto vastgelegd. Nu weet u ook hoe het komt dat ik

a)     eerste werd in het West-Europese kampioenschaap Mens-erger-je-niet dat kortelings in Drontheim (N) is gehouden;

b)    tijdens de wedstrijden 25 meter figuurzagen te Winterswijk samen met koppelgenoot Frits Onderdenboogaard de bronzen medaille won;

c)    bij de kampioenschappen Korte Verhalen Schrijven glansrijk de Oorkonde voor het Beste Korte Verhaal (dít verhaal dus) in de categorie non-fictie mee naar huis kreeg.

Het moet worden gezegd – en het verdriet mij zeer het te moeten toegeven – : alles is gepresteerd met een dagelijks pilletje furosemide in het lijf. Ik bied mijn oprechte excuses aan. Het zal niet wéér gebeuren.