Misschien kent u het oud-nederlandse lied van “Heer Jezus heeft een hofke.” Dat moet wel een waar paradijs geweest zijn, want er bloeiden prachtige bloemen en je hoorde er overal engelen zingen en aangename liederen op de harp spelen.

De hof is in de regel een tuin en wel een bloementuin. Maar vroeger thuis bedoelden wij toch vaak de groentetuin wanneer wij iemand uitlegden dat ons moeder in de hof bezig was. Een grote (bloemen- of groente)tuin was een hof, een bescheiden tuin qua grootte heette in ons dialect een höfken.

Mijn moeder was een boerendochter en dat bleek onder andere uit de voorliefde voor alles wat in de hof groeit en bloeit. Niet zozeer wat bloemen betreft, maar wat de groentevoorziening aangaat. In het voorjaar kwam een kennis tegen een geringe vergoeding de hof bemesten en omspitten, waarna ma kwam en er diverse soorten groenten pootte. Vaak groente die in de aanbouw niet zo veel onderhoud vergde, zoals aardappels. Eenmaal gepoot en uitgegroeid tot flinke planten waren die tevreden als je af en toe even de aanwezige coloradokevers verwijderde. Sla verbouwde mijn moeder weinig, want ze hield niet van sla. Wel van andijvie, en daar hadden wij dus een overvloed aan.

Ma dacht dat het belangrijk was dat je van jongs af aan vertrouwd werd gemaakt met groeiende en bloeiende gewassen en planten. Daarom kregen wij al heel jong een eigen höfken toegewezen. Een lapje grond van ongeveer twee bij twee, zodat wij konden ervaren wat het betekende dat je op vier vierkante meter aardappels wilde verbouwen. Je moest wel zelf al het aanwezige onkruid verwijderen en alles poten en oogsten. De grond werd beschikbaar gesteld door ma, maar de rest moest je zelf doen. Meestal verbouwde ik een paar kroppen andijvie en een rijtje goudsbloemen.

Nu, vandaag de dag, heb ik nog steeds een höfken. Maar zeg maar gerust ‘hof’, want het is een hele lap grond. Wij verbouwen ieder jaar iets minder maar toch nog zoveel dat het veel werk is om alles goed te onderhouden.

Dat begint al in het voorjaar. De grond die net ontwaakt is uit haar winterslaap, moet voorbereid worden voor het zomerbed. Daartoe bemest, spit en hark ik de grond zodanig dat het voor alle mogelijke soorten bonen, erwten, uien, sjalotten en aardappelen een eer is om bij ons op te groeien. En wat het mooiste is: onbespoten groenten uit eigen hof smaken verrukkelijk!

Op de ene foto ziet u mijn beginvoor. (Sommigen zeggen vore, maar dat is hetzelfde.) Netjes uitgemeten en uitgestoken. Want ook in de groentehof moet je zuiver en nauwkeurig werken, anders wordt het een rotzooitje.

Op de tweede foto ziet u Ma hoogstpersoonlijk. Ze komt net terug van de kippen die in het hok achterin de hof verblijven. Rechts ziet u de kleine boomgaard met de niet-te-vertellen-zo-lekkere appels en links ziet u de omgespitte grond die rustig ligt te wachten op warmte, regen en op groente die verbouwd wordt. U moet straks maar eens komen kijken: een ware hof van Eden.