Parallel aan de ‘grote’ Nederlandse Boekenweek vindt van 7 tot 14 maart 2015 de streektaalboekenweek plaats. In dit verband heeft de streektaal betrekking op het Achterhoeks, de taal die in Oost-Gelderland gesproken wordt. Twee activiteiten verdienen het genoemd te worden.

Allereerst de toekenning van de eervolle titel: Streektaalboek 2015. (Te vergelijken met de AKO- of Libris-Literatuurprijs, maar dan een graadje minder belangrijk.) Uit vijf nominaties werd door de jury gekozen: Tante Rikie’s onmundig mooie verhalenboek. Een hoogst origineel kinderboek, prachtig geïllustreerd, met korte verhalen in het Achterhoeks, geschreven door 22 gerenommeerde auteurs, onder redactie van Gijs Jolink. Het boek is geschreven om op school samen met de kinderen te lezen.

Verder bestaat er, zoals het betaamt, ook een boekenweekgeschenk. Bij aankoop van een boek in de streektaal ontvangt de koper Flonkergood: een boekje met 24 heel korte bijdragen die allemaal rondom het thema ‘vrijheid’ cirkelen.

Eén van die korte Flonkergood-verhalen staat hieronder. Het is geschreven in de streektaal die in Dinxperlo gesproken wordt.

Ens in de zovölle tied geef ik ’t mooiste en dierbaorste wa’k hebbe op en begeve mi-j willens en wettens in onvri-jheid. Ik bedoele mienen gang naor de kapper. Meestal zo elke vief waeke aoverwin ik mi-jzelf, maak een afspraak met mienen vasten kapper en fietse naor de dames- en herenkapsalon in A. um mienen haordos - of wat daor nog van aover is - te laoten fatsoeneren. ‘Maor weer net zo knippen as altied?’ vrug de kapper. En zoas altied knikke ik in- en toestemmend.

Op ’t moment da’j in de kapstoel plaats nemt begunt de ellende. De kapper trapt de stoel op de goeie heugte, bundt ow een wit laken um d’n hals en krig zien tasjen met knip- en scheerattributen. Met schere en kam, met tondeuze en scheermes wordt aovertollige heurkes vakkundig verwijderd. Maor ik, onder ’t witte laken, met de kappershande en knipspullen op mien heufd, liede zwaor onder ’t besef mien vri-jheid, waor’k zo trots op bunne, te hebben uut-eleend an de kapper. Veur een tiental minuten in elk geval.

A’j eknipt wordt, mo’j stille zitten, is ’t gezegde. Zo is ‘t: i-j könt gin kante meer uut. I’j zit kwasi vaste an de stoel. Um ow een holding te geven praot i-j met de kapper aover ’t weer en aover andere luchtige zaken die gebeurd bunt. In feite denk ik maor an één ding: an ’t gelukzalige moment dat de kapper zien gereedschap in zien tasjen opbörg, owwen stoel löt zakken, ’t laken verwijdert, wat loslopende heurkes van ow jas strik en zeg: now köj d’r weer een hötjen tegen. I’j hebt owwen vri-jheid herwonnen. I-j bunt weer ow eigen baas. En dat veur 15 euro. Gin geld natuurlek veur ziets weerdevols as ow vri-jheid.

(De tekening is gemaakt door Peter Bresser.)