"Goedenavond meneer T., ik bel u op in verband met een tamelijk ingewikkelde geschiedenis die ik u in het kort even zal vertellen. Als u daar tenminste even tijd voor hebt.

De zaak zit zo. Mijn naam is Henk G., woonachtig in Amstelveen. Lang geleden, in de oorlog was het, in de bezettingsjaren dus, dat mijn moeder door voedselgebrek gedwongen per fiets naar het oosten van het land trok om daar bij de boeren te proberen voedsel te kopen. Ze was een van de velen uit de stad die hetzelfde deden. Na een tocht van 150 km. bereikte zij uiteindelijk de streek waar u woonachtig bent. En, u raadt het nooit, ze kwam terecht bij een vriendelijke boer die precies dezelfde achternaam als u had! Ik weet het nog precies, want een jaar later, in de zomer van 1944, ben ik als tienjarige jongen meegefietst naar dezelfde bestemming. Ik vergeet nooit dat de boer met uw achternaam het goed vond dat we zoveel pruimen mochten eten als we lustten!

Ook na de bevrijding zijn de contacten tussen deze behulpzame boerenfamilie en ons blijven bestaan. Mijn vader heeft in die tijd van hen een paar familiedia's gemaakt die ik u in een bijlage bij een e-mail zal laten zien. Zoals het echter wel vaker gaat, hielden de contacten na een paar jaar plotseling op. Maar de foto's heb ik nog. Gevonden toen we thuis aan het opruimen sloegen.

Ik heb nu de volgende vragen. Is dit uw familie of  zijn deze mensen familie van U? Weet u anders wie het zijn? Misschien kan ik hun kinderen of kleinkinderen met de foto's een plezier doen. Verder weet ik jammer genoeg niets meer van hen. Alleen meen ik mij te herinneren dat de vrouw van de boer Geertruida of Trui heette."

Ik open de bijlage die bij de e-mail is gevoegd en zie de twee foto's. (Zie beneden.) De eerste laat een wat verlegen echtpaar zien dat tegen de zon inkijkt. Op de tweede zien we ongetwijfeld vader en zonen. Het zijn oude kleurendia's die de opbeller uit Amstelveen even gedigitaliseerd heeft. Hoewel de afgebeelden dezelfde achternaam dragen als ik, zijn we geen familie. Sterker, ik ken ze niet. Ook niet van gezicht. Maar na enig vragen, zoeken, lezen, nadenken, analyseren, reduceren en deduceren schrijf ik de volgende dag aan meneer Henk G. uit Amstelveen de volgende mail.

"Beste meneer Henk G., nee, ik ken deze mensen niet. Het is in ieder geval geen familie. Maar ik ben er voor 90% zeker van dat de volgende bewering waar is. Deze familie heeft hier in deze streek gewoond en wel op de boerderij die de huisnaam "De Koop" droeg. De boer heette Arend-Jan en zijn vrouw inderdaad Trui. Ze zijn rond 1950 verhuisd naar een andere boerderij verderop. Trui is in 1976 gestorven en de boer zelf, Arend-Jan, in de negentiger jaren. Wat er van de zoons geworden is, zou ik u niet kunnen zeggen."

Tot zover de nasleep van een onverwacht telefoongesprek. Alleen nog even twee slotopmerkingen.

(1) In de titel is sprake van een misplaatst familieportret. Dat slaat natuurlijk alleen op het feit dat de foto's niet passen bij mijn eigen familie. Maar het zoeken van meneer Henk G. naar nakomelingen van mensen op zijn familiedia's is allesbehalve misplaatst, maar integendeel een fraai staaltje van hulpvaardigheid en dankbaarheid. Bovendien levert het een interessant verhaal op. Of niet soms?

(2) Van een van de afgebeelde zoons herinner ik mij dat van hem op de lagere landbouwschool gezegd werd dat hij weliswaar aardig en hardwerkend was, maar ook als niet bijster intelligent werd gezien. Maar toch, zei de directeur van de school tegen mij, wordt dat een goede boer. Als 's avonds de koeien in de stal zich niet prettig voelen en lawaai maken, loopt hij (de zoon) de stal in en meteen keert de rust terug. De koeien voelen zich bij hem op hun gemak. En die vergissen zich nooit.