|
Thuis heb ik een kleine
verzameling van meest technologische dingetjes met twee eigenschappen: (1) ze
kosten niets of bijna niets en (2) je kunt er eigenlijk niets mee. U begrijpt
dat mijn hart sneller ging slaan toen ik in de Blokker-folder een aanbieding
zag van een digitale camera voor de prijs van 9.95. Dat kan niet anders dan
voor mijn verzameling bedoeld zijn, dacht ik. Hoewel de prijsverloop van digitale cameras
omgekeerd evenredig is aan dat van het aantal pixels, een beetje 12-megapixel-camera
met stabilisator koop je al voor 125
euro of daaromtrent, is het onbestaanbaar dat een apparaatje van nog geen tien
euro beelden op je netvlies tovert. Daar kunnen ze hem zelfs in China niet voor
maken.
Ik naar de Blokker. Ja hoor,
daar staat hij. Fraai en uitgebreid verpakt en verzegeld, made in Taiwan, achter slot en grendel in de hebbedingenkast. Meneer, zegt de aardige verkoopster
waarschuwend, dit is natuurlijk geen échte digitale camera hoor! Terwijl toch
zowel in de folder als op de verpakking niet te ontkennen digitale camera
staat. Maar de verkoopster is veel te vriendelijk om ergens stampij over te
maken en ik weet ook wel wat er voor tien euro te koop is. Geen digitale camera
dus.
Spannend altijd, zon
verpakking open maken! Wat tref ik aan? Een op een camera lijkend gevalletje
met een kijkglaasje (9 bij 5
centimeter en 12 millimeter plat)
met een tweetal knopjes en iets wat op een lensje lijkt. Voorts een
usb-kabeltje, een elegant draagkoordje, een cd-tje met software en een
gebruiksaanwijzing in vier talen, waaronder een Nederlandse en bij nader inzien
nog niet eens zon slechte. Voor de liefhebbers: het is een 300K pixel camera.
Wat kan dit apparaatje?
Volgens de gebruiksaanwijzing heel veel. Het kan fotos maken die je op je pc
kunt bekijken, je kunt er videoclips van wel 15 seconden mee opnemen, en het apparaatje
is bruikbaar als webcam. De camera kan nog veel meer, maar dat moet u zelf maar
eens nalezen. Vrolijk staat er nog bij: de camera is geschikt voor binnen en
buiten, zorg wel voor voldoende licht. Scherp stellen hoeft niet. Tussen een
halve meter en oneindig is alles scherp als u tenminste niet staat te wiebelen
bij het fotograferen.
Weet u het nog, we hebben het
over een dingetje van nog geen tien euro. Zou je er, vraag ik mij af, echt een
foto mee kunnen maken? Wat let ons de proef op de som te nemen. Maakt deze
camera de grootse verwachtingen waar?
De installatie is een fluitje
van een cent. Ik lees: doe twee van die kleine alkaline batterijtjes ergens in
hun huisje en installeer de software op je harde schijf. De gebruiksaanwijzing
laat niets te wensen over, want als ik het kan, kan iedereen het.
Ik loop naar buiten, het is
s morgens om een uur of negen. De zon staat nog heel laag op deze mooie
novembermorgen. De eerste foto is van een houtstapel waar de zon tegenaan schijnt.
Niet moeilijk lijkt mij. En voor de tweede foto kiezen wij een sentimenteel
landschapje. Even controleren of het wat geworden is, is er niet bij, maar wat
wil je ook voor dit geld. Aan de teller te zien heb ik twee fotos gemaakt. We
gaan nu naar binnen om te controleren of het waar is.
Een kabeltje verbindt mijn
300K-camera met mijn pc en de software zorgt ervoor dat er twee afbeeldingen
moeiteloos worden gedownload. Ik geloof mijn ogen niet. Het apparaat werkt
inderdaad. Het is wel een digitale camera!
De verdere bewijzen volgen op
de voet. Ik zie op de computermonitor mijn eerste foto: die van de
houtstammetjes. Ze zijn te tellen, dus levert de camera voldoende scherpte. En
kijkt u eens naar het schone landschapje. Is het geen plaatje! Met de hand op
het hart verzeker ik u dat ik niets aan het resultaat heb veranderd. Behalve
door met photoshop-elements even een horizon rechtzetten. Ik had misschien ook
de kleuren kunnen corrigeren, maar dan is de aardigheid er af.
Ik neem mij voor om de twee plaatjes
te laten afdrukken en die aan de Blokker-verkoopster te laten zien. Met de
woorden: geen geld voor zon mooie camera! Je begrijpt niet waar ze het van
doen, die Taiwanezen.
|
