|
Vandaag laat het weekblad van
de Volkskrant-fotokalender 2011 mij een intrigerende foto zien van een jonge
landbouwer en een koe waarschijnlijk Jenny 34 die een wedstrijdje doen wie
het hardste kan trekken. Men gebruikt een lang, degelijk touw. Aan de
linkerkant zit het vast aan het kopstel van Jenny, rechts houden de
boeren-geplastificeerde-handen het vast. De foto de maker is Marcel van den
Bergh is om verschillende redenen intrigerend. Bovendien fraai van opbouw.
Mooie perspectieflijnen van rechts naar links: de dakgoot, de rijen dakpannen,
het touw.
Wie zal de wedstrijd winnen?
De boer die uit alle macht en al touwtrekkend probeert de koe in de stal te
loodsen? Of de koe die daar geen enkele trek in heeft? De jonge boer leunt
achterover om enigszins tegenwicht te bieden. Jenny zet zich schrap. Je hoort
haar denken: wat wil die man nu weer van me?
Ik wed met u dat de foto
geënsceneerd is. De fotograaf heeft aan de boer gevraagd op déze manier aan de
koe te trekken. Zo, met zon lang touw, uit zogenaamd alle macht. Misschien
heeft de fotograaf ook een dealtje gemaakt met Jenny door haar een lekkere
lijnkoek te beloven wanneer zij daar blijft staan zoals zij daar nu staat.
Waarom denk ik dat er theater
gespeeld wordt? Omdat geen enkele boer een koe op deze manier, met zon lang
touw, zal proberen een koe naar de bestemde plaats te leiden. Een koe naar de
stal leiden doe je voorzichtig, met verleidende praatjes, met lekkere
voedselbrokken, met een kort touw. Nog beter: je doet het met zn tweeën. De
ene voert het leidzame beest aan het touw mee en de andere duwt een beetje van
achteren tegen de koe waarbij hij diens staart enigszins linksom draait. De koe
raakt daardoor in de war en verzet zijn poot. De voorste boer zorgt er dan voor
dat het in de goede richting gebeurt.
Zo doe je dat. Dat zal
iedereen die wel eens een koe aan een touw van de wei naar de stal heeft
gebracht beamen. Wij, mens en koe, laten ons niets wijsmaken.
|
