Hoe graag had ik u vandaag op Driekoningen 2011 een foto laten zien van iets magisch dat zich enkele dagen geleden aan ons oog voordeed. Ik bedoel de gedeeltelijke zonsverduistering van afgelopen maandagmorgen. Om negen uur liep ik met mijn camera naar buiten, richting oosten, teneinde de opgaande zon te fotograferen. De hemel kleurde geel/rood/oranje op de plek waar een zon met een ontbrekend schijfje haar dagelijkse tocht langs het zwerk begon. Maar van de zon zelf was nauwelijks iets te zien. De boosdoener was een wolk die op het moment suprème voor de zon langs gleed. Bovendien is het voor een amateurfotograaf als ik moeilijk tegen de zon in te fotograferen zodanig dat je ook nog iets van de zonnevorm kan zien.

Toch hebben de onderstaande foto’s iets van het magische, van het onpeilbare, van het fascinerende van een verschijnsel als een zonsverduistering. Ik herinner me nog goed uit mijn jonge jaren hoe wij eens, staande op het schoolplein, door beroete glaasjes kijkend, de gehele zon zagen verdwijnen achter de maan. Het werd zo donker dat de kippen van de weeromstuit op stok en stal gingen.

Bovendien kan ik u hiermee alsnog een Gelukkig Nieuwjaar wensen. Op Driekoningen mag dat zeker nog wel. Nog sterker: het mag bij ons in de streek de gehele maand januari.