Tussen Alamogordo en Las Cruces (New Mexico) ligt White Sands Nat’l Monument, spierwitte zandduinen. En geen zee in de buurt te vinden. De bergen in de buurt hebben gipslagen. Door de eeuwen heen komen deze vrij te liggen door erosie. Door water en wind worden de gipskristallen naar lagere delen afgevoerd. Door zon en wind verdwijnt het water en blijven de gipskristallen liggen. De kristallen worden vervolgens door de wind verplaatst, waardoor deze verbrokkelen. En dan blijven er zandkorrels over. Dit materiaal wordt ook gebruikt voor pleisterwerk, gipsplaten, maar ziet ook in voedsel. Een mens schijnt in een mensenleven ruim 10 kg hiervan via voedsel te eten.

Het is fascinerend om door dit landschap van wit zand te rijden en te lopen. Een zonnebril is geen overbodige luxe.

Na de lunch naar de White Sands Missile Range Museum. Hier worden al decennia lang proeven gedaan met raketten voor verschillende doeleinden. Het museum is helaas gesloten, maar het plein waar diverse raketten zijn opgesteld mogen we wel bezoeken.

Na vandaag bij de McD. de email te hebben gedaan, zijn we verder westwaarts getrokken. Onderweg komen we vaak boomgaarden tegen waar pecannoten groeien.

Op onze route komen we door Lincoln, een nietig dorpje maar met voor veel Amerikanen een bekend stuk historie: de Lincoln County War. Die was rond 1878. In Lincoln hadden reeds enkele jaren 3 mensen van Ierse afkomst een grote winkel waar alles te koop is. Er was weinig concurrentie, dus een winstgevende zaak. Toen een Engelse immigrant vlakbij een zelfde ‘allerhande’ winkel opende, ontstond een conflict. In die tijd werd er snel naar het geweer gegrepen en vielen er doden. Er was een sheriff, maar zijn gebied was zo groot als ongeveer 2x Nederland. Het ging van kwaad naar erger. Het soldatenregiment dat in de buurt was gelegerd, ging aan de zijde van de eerste eigenaren staan. Aan de zijde van de immigrant stond Billy the Kid, een jongen van nog geen 20 jaar en een grote groep cowboys. Billy werd geprezen voor zijn moed. Uiteindelijk heeft hij het moeten bekopen met z’n dood. In Amerika zijn veel boeken (m.n. stripboeken) over hem geschreven en zelfs meerdere films. Door alle verhalen, veelal geromantiseerd, wordt hij gezien als een held. Veel gebouwen uit die tijd staan er nog. Jaarlijks wordt Lincoln door zo’n 60.000 toeristen bezocht.

Vandaar door naar het Smokey Bear Historical Park in Capitan. Hier wordt het verhaal verteld over Smokey Bear. In 1950 was in de Capitan Mountains een grote brand. De brandweermannen vonden een jonge beer in een verbrande boom. Zij noemden hem Smokey Bear en werd na een aantal weken vervoerd naar een Dierentuin in Washington DC waar hij de rest van zijn leven mocht blijven. Smokey Bear werd een icoon toen het gebruikt werd in de promotie voor de preventie tegen bosbranden. Smokey Bear is 25 jaar geworden en begraven in Capitan Historical Park.

Smokey Bear komen we tegenwoordig nog steeds tegen langs de weg in bosgebieden. Hij geeft met een soort schild aan de mate van het bosbrandgevaar: ‘low’, ‘moderate’ en ‘high’. Wij weten nu het verhaal achter deze figuur.

Vandaag  gestart bij de bibliotheek van Carlsbad voor de wifi. Bij iedere bieb ben je altijd welkom en het voordeel is dat je dan ook stroom hebt. Via je Tomtom zoek je bij ‘Points of interest’ de ‘Library’ en zij wijst jou de weg. Ja, onze Tomtom is een Zij en ze heet Las. Gekocht in Las Vegas.

Daarna op weg naar Roswell. En als je dan Carlsbad uit rijdt waan je je in de jaren 50, wat betreft het verkeersaanbod op de aangelegde 4 baans wegen. Maar natuurlijk heerlijk  rustig om te rijden.  In Roswell willen we het ‘International UFO Museum & Research Center bezoeken.

In juli 1947 ziet een bewoner in Roswell een UFO neerstorten. Met gevonden brokstukken gaat hij naar de sheriff die het leger inschakelt. De ‘vinder’ mag ervan ‘hogerhand’ niets meer over zeggen. De speculaties beginnen en Roswell is dan ‘het middelpunt van de (Amerikaanse) wereld.  In het museum veel foto’s, verklaringen van mensen die iets gezien hebben en attributen van de film die er ooit overgemaakt is, speelgoed etc. Ieder jaar (4 juli) is er het Roswell UFO Festival, een grote samenkomst van ‘gelijkgestemden’, workshops en een parade. In het centrum lijkt ’t wel of Roswell nog steeds op de UFO en Aliëns draait. Downtown zijn alleen maar winkeltjes met artikelen daarover.

Daarna door naar de Zoo van Roswell, een park waar je vrij in- en uitloop kunt lopen. Er zitten verschillende dieren. Tja, ik heb daar toch altijd een beetje moeite mee. Vooral de grotere dieren zitten in vrij kleine hokken. Bij een paar staat bij waarom ze daar zitten. Sommigen zijn gevonden met een schotwond en kunnen niet meer terug de natuur in. Maar geef ze dan meer ruimte.

Vandaag staan de grotten van Carlsbad op het programma, de meest uitgebreide grotten van Amerika. Ze zeggen zelfs van de hele wereld. Dit is onze eerste activiteit in New Mexico, waarvan we de grens even ervoor hebben gepasseerd. Op internet werd aangegeven dat de liften van de grotten buitenwerking zijn. Wij zijn mobiel, dus die paar trappen zal geen probleem zijn. Je kunt er selfguided tours doen, maar ook enkele tours onder begeleiding vaneen gids. Wij kiezen voor de eerste.

Toen we bij de grotingang aankwamen, kwamen er allemaal hijgende mensen uit. Wat bleek… we moeten eerst al zigzaggend een pad van 2 km lang afdalen. Al met al ben je dan 250 m onder de oppervlakte. Kortom een uur lang een afdaling van bijna 15% voordat je in de uiteindelijke ‘zalen’ aankomt. Daar een route van ca 1,5 km gelopen. Aan het einde van deze route kom je in een restaurant en zijn er toiletten. Hoe zal de bevoorrading worden gedaan als de liften ‘t niet doen. De mensen die daar werken, moeten een hele goede conditie hebben. Wij doen een uur over de afdaling en een uur om weer boven te komen. Dat zijn dan al twee werkuren.  

De grotten waren erg mooi. En omdat het niet druk was, konden we er ook heel rustig rondlopen. Wat je ogen zien en wat de foto’s laten zien, daar is wel een verschil in.

Omdat de liften dus niet in werking waren, moesten dezelfde weg nu omhoog lopen. Blik op oneindig en rustig aan naar boven. We waren blij dat we het daglicht weer konden aanschouwen. Plus dat we onze training voor vandaag weer gehad hebben. Kunnen we de rest van de dag rustig aan doen.

In Carlsbad overnacht. Wat we van dat stadje (35.000 inw.) hebben gezien, is om gauw weer te vergeten.

Nadat wij onze dingen op internet hebben gedaan bij de library in Van Horn en getankt hebben, gaan we op weg naar het Guadalupe Mountains Nat’l Park.

Wederom een rustige weg. In het park aangekomen wordt er verteld dat er een kleine camping is waar je een plaatsje kan zoeken voor $8,--. Het blijkt een parkeerplaats met ruime plaatsen te zijn en met een toiletgebouw.

We hebben besloten na de lunch een trail te gaan lopen. Hij vertrekt vanaf onze kampeerplaats. De trail is 2,5 mijl lang, een mijl over een pad redelijk aangelegd en 1,5 mijl door een bedding van een gewezen rivier, met veel keien, dus veel klauterwerk, soms op handen en knieën, soms op de ‘kont’ naar beneden. Het eindpunt van de trail is the Devils Hall. En dat hebben we gehaald. En dan moet je de weg weer helemaal terug. Onderweg kom je soms “vreemde vogels” tegen. Bijna aan het einde van de trail komen we een dame tegen die van top tot teen helemaal ingepakt is, alsof het vriest. Dan zijn we halverwege beneden, komt er een jong stel aan, zij ‘aangekleed’ alsof er de ergste hittegolf heerst, nl van boven helemaal bloot. En met beiden sta je te praten over de trail. Dat zijn de leuke intermezzo’s onderweg. We hebben er al met al 3,5 uur overgedaan. Toen vonden we dat we wel een lekker pilsje hadden verdiend.

Voordat we vanochtend weg willen rijden naar de McDonald Observatory kijkt Clemens de bandenspanning nog even na. Een van de achterbanden staat bijna leeg. Hij naar het hotel om te vragen naar een autobedrijf. En dat in een dorpje van 1.200 inwoners. Maar five blocks down the road, schijnt er eentje te zijn. Wij er naar toe. Zijn we nr. 3 in de rij voor reparatie. Kan ongeveer 1,5 uur duren voor we aan de beurt zijn. Dat is op zich geen probleem, ware het niet dat we om 11.00 uur een reservering hebben voor een tour op de Observatory. Wij daarheen gebeld dat we niet op tijd kunnen zijn. Fijn dat we gebeld hebben en als we er zijn, zullen ze kijken wat ze voor ons kunnen doen.

Bij de reparatie blijkt dat het verlengstuk van het ventiel gebroken is en daardoor lucht verliest. De vervanging is vervolgens snel gebeurd.

Wij zijn tegen 11.30 uur bij de Observatory. Wij mogen aansluiten bij de groep, die nog in de presentatieruimte zit te luisteren. We hebben wat uitleg en een aantal mooie plaatjes van de zon en het heelal gemist, maar de tour naar 2 telescopen kunnen we gelukkig meemaken.

Door de tour was onze lunch pas om 14 uur.

Na de lunch nog de weg vervolgd, een scenic route van 50 mijl. Op deze weg wel 3 auto’s en 3 motoren gezien. We besluiten niet terug te gaan naar Fort Davis, maar door te rijden naar Van Horn. De weg die we anders morgen zouden rijden. In Van Horn (Nederlandse voorouders?) op een PA-camping met full hook-up voor slechts $11,--. (PA= Passport America, waarbij leden 50% korting krijgen bij deelnemende campings).

Vandaag, na een aantal telefoontjes met het thuisfront, vertrokken uit Lajitas. Via de Hwy 170 met 'ups and downs' naar Presidio. Dat is een mooie scenic byway. Als dan wederom de lucht blauw is, maakt dat alles nog mooier. We kwamen gieren tegen, die bezig zijn een javelina op te ruimen. Tja, zo is de natuur.

Aangekomen in Presidio (5.000 inwoners) doen we onze lunch en gaan even het dorp in om boodschappen te doen. We kwamen een leuk klein kerkje tegen dat stond te glanzen in de zon.

In het volgende dorp Marfa (4.000 inwoners), zo’n 100 km verderop, gaan we tanken. Clemens heeft een site waar je de benzineprijzen kunt opzoeken. En deze is op onze weg het goedkoopste.

Als we in het volgende en ons laatste dorp voor vandaag zijn aangekomen (1.200 inwoners), mogen we tussen hotel Limpia en de bibliotheek op de parking overflow staan, waar we ook nog eens internet hebben. De laatste 3 foto’s zijn van dit dorp, die er echt iets van probeert te maken. Leuke dag gehad.