Vandaag Sunset Crater Volcano Nat’l Monument bezocht, een berg die rond 1200voor het laatst tot uitbraak is gekomen. De trail van 1,5 mijl die door het lavagebied loopt, hebben we gelopen. We waren net rond toen een regenbui losbarstte.

Doorgereden naar Wupatki Nat. Monument. Hier kun je de ruïnes bezichtigen van de bevolking die er rond 1180 leefden. De meeste restanten zijn alleen verstevigd, maar zijn verder origineel (niet hersteld). En we komen steeds meer bloemetjes tegen.

Op de radio horen we dat deze mei-maand erg nat en koud is. We lopen nog steeds in lange broek en dat is voor eind mei in Arizona vreemd.

Als je al een heleboel grote parken hebt gezien en je hebt de tijd dan kun je de kleinere national monuments gaan bekijken.

Vandaag zijn we naar Walnut Canyon geweest. Hier wederom klifwoningen (dwellings) door de hele canyon heen. Het was een mooie trail langs de bergwand van de canyon, waarlangs vroeger de Sinagua mensen liepen en woonden. Maar nu hier en daar trappen, asfaltpad en een hek langs de afgrond. Deze mensen leefden van het jagen en landbouw. In de klifwoningen waren ze veilig en hadden een goede beschutting tegen weer en wind. De wandeling was het allemaal waard.

Het was weer een gezellige dag. Vanochtend uitgebreid met de beide buurvrouwen koffie gedronken. Een van de buurvrouwen is fotograaf en kunstenares. Nadat ze 2 stroopwafels opgegeten had, haalde ze een klein kunstwerkje voor ons op. Een hele leuke beschilderde tegel.

Na de lunch weggereden. Eerst langs het monument van 9/11, dat onder meer bestaat uit stukken ijzer uit de TwinTowers. Na bezoek aan McD (internet) zijn we richting het casino gereden waar we vannacht willen gaan staan. Tegen half vier het Casino bezocht om te kijken of er buffet is vanavond. En jawel, met een Players Card mag je voor $9,95 inclusief drinken deelnemen aan het buffet. Wij hebben ons laten registreren en met de card kun je van alle speelautomaten gebruik maken. Je moet door te spelen met eigen geld eerst 10 punten op de kaart spelen en dan krijg je als welkom $10,-- cadeau.

Na het buffet met $2,-- verspeeld te hebben, heb ik de 10 punten binnen. Dan is het $10 - cadeau ook binnen. En daar moet je dan mee spelen. Dat lukte wonderwel. Ik heb in totaal $33, 84 verdient. Dat bedrag natuurlijk weer gecasht. Dus het buffet was daarmee gratis en we hielden nog over ook. Er was een live-optreden met western muziek.  En we mogen de nacht gratis op de parkeerplaats staan.  

Afgelopen nacht bij Walmart in Winslow gestaan. We waren van harte welkom. Na het ontbijt naar Mac.D voor de free wifi. We drinken beiden 2 keer koffie met een applepie voor $3,34. En hebben daar 2 uur achter de computer en ipad gezeten. Er was veel uit te zoeken voor de komende twee weken.

Na de lunch zijn we downtown gegaan. De Route 66 heeft hier dwars doorheen gelopen.  Het liedje van The Eagles: Take it easy is hier geboren. Wij probeerden het te zingen, maar kwamen niet erg ver. Dus een souvenirwinkel binnen en gevraagd of zij het konden zingen. De eigenaar begon te lachen en zei: wacht maar even. Hij startte de video en daar begonnen The Eagles het liedje te zingen. Jullie kunnen het op You Tube opzoeken. De maker van het liedje Jackson Brown staat op de hoek tegenover de winkel, genaamd the Gitarman. Er komen veel oud rockers naar Winslow om met dit beeld op de foto te gaan. De eigenaren van de winkel hebben half Nederlandse kleinkinderen. Alleen de vader is terug naar Nederland. Maar ze hebben nog wel veel contact. Pa stuurt regelmatig zoetigheden over en we kregen een Haagshopje aangeboden. Waarna ik ze later stroopwafels heb gebracht. Het was een gezellig intermezzo.

Daarna op naar het Posada Hotel. Dit hotel in Mexicaanse stijl is in 1930 door de Santa Fe railroad opgezet, direct naast het station. Toen was reizen met de trein erg populair. Ook vervoer met de auto kwam op en Route 66 begon later tot de verbeelding van iedere Amerikaan te spreken. Het werd een beroemd hotel in Amerika. Eind 50-er jaren kwam de Interstate en ging men meer met het vliegtuig. Het hotel verviel en werd gesloten. Een groep belangstellenden heeft het gebouw in de 90-er jaren opgekocht en weer in oude stijl teruggebracht. Nu is het weer een hotel met een eigen historie.

In de buurt van Winslow staan we gratis in het stadspark met gezellige Amerikaanse buren. De middag vloog voorbij.

Het lijkt wel iedere dag zondag. Iedere dag weer een ander uitje. Vandaag staan de Hubbel Trading Post, de Painted Dessert en The Petrified Forest op het programma.

Bij Hubbel werd vanaf 1870 handel gedreven door en met de Indianen op allerlei gebied. Op dit moment is de Trading post nog in bedrijf. Je kunt er nu nog terecht voor voedsel, sieraden, kleden en kunstwerken. Vroeger ook voor dagelijkse gebruiksvoorwerpen en werktuigen erbij. Een vrij agressieve kalkoen (gelukkig achter het hek) heette ons welkom met een hoop kabaal. Maar wel heel mooi om te zien.

Doorgereden naar het Petrified Forest Nat. Park. Een route van 28 mijl door een weer heel apart berglandschap gereden. Weer verschillende uitkijkpunten en wandelingen.  Eerst door een veelkleurig gebied van rotsen: Painted Desert. Aan het eind van het park krijg je de petrified bomen te zien. Dit zijn bomen van 200 miljoen jaar geleden, die vele jaren in de bodem zijn geconserveerd, inmiddels versteend zijn en door erosie van de grond weer te voorschijn komen. 

De oude Route 66 (‘The Mother Road’) loopt voor een klein deel door het park. In het park is hiervan alleen nog een gedenkteken over.

Afgelopen nacht hebben we achter Burger King gestaan. Er werd regelmatig aan de deur geklopt door indianen. Wij zitten in een Navajo Reservaat. De mensen die aankloppen zien er weldoorvoed uit en rijden in auto’s. Zij bedelen om geld. We weigeren, wat ons toch een beetje een rot gevoel geeft. Maar we hebben er wel om geslapen.

Vanochtend eerst een huishoudelijke plicht vervuld: op naar de laundry. Dat neemt een anderhalf uur in beslag. Maar dan kunnen we weer een week vooruit.

Op weg naar Canyon de Chelly in Chinle. Dit is een park met diepe canyons met een aantal uitzichtpunten. De canyon is erg groen. Er stroomt een riviertje door. Er is ook kleine akkers te herkennen. Op de parkeerplaatsen staan overal weer indianen waar aan te bieden in de vorm van kettingen, armbandjes, schilderijtjes etc.  Wij komen aan de praat met een indianen meneer. Hij heeft humor, leuk gesprek. Hij vertelde dat hier tot vier jaar geleden veel toeristen kwamen en nu bijna niets meer. Hij reed 3 keer daags als gids door dit park. Nu maakt hij Indanenkunst. Waterverf schilderijtjes op lei. Dan bespuiten met lak en een schilderijtje van 10 bij 15 cm. $ 20,--, $ 30,-- of de grotere $ 40,--. Hij heeft vier kinderen en een vrouw. Bij de Navajo Indianen mogen de mannen meerdere vrouwen hebben. Ik vroeg of de vrouw ook meerdere mannen mocht hebben. Maar nee hoor, dat paste niet.

Wij staan nu in dit park op de camping, lekker in de zon.

Omdat we vandaag bijtijds in Monument Valley wilden zijn, zijn we vroeg opgestaan. Al om 8 uur starten we de auto. De rit is zo’n 230 km door kaal landschap, geen bomen alleen wat struikgewas. Het  is licht bewolkt en zo’n kleine20 gr.C. Op dit traject komen we één plaats tegen (Bluff, 4.500 inwoners). Omdat het op de weg rustig is, kunnen we ons eigen tempo rijden (ca 85-90 km/u).

Om 11 uur zijn we bij Monument Valley. Hoewel we er al twee keer eerder zijn geweest, blijft het imponerend. De inflatie heeft hier toegeslagen. Twee jaar geleden betaalden we voor de toegang $10. Nu is het opgetrokken naar $20. Inmiddels is er ook een camping met uitzicht op het natuurschoon, maar voor een overnachting met een camper wordt wel $50 gevraagd. Dat zijn wij niet gewend…

De lunch genieten we al wandelend de Wild Cat Trail, zo’n 7 km wandeling om een ‘John Wayne’-berg. Op de parkeerplaats komen we bij van de wandeling (door veel rul zand) en kijken naar de komende en gaande mensen.

We overnachten zo’n 50km verderop, achter de Burger King.