Vandaag begonnen met een zieke Clemens. Maar nadat hij zijn maag geleegd had, voelde hij zich gelijk een stuk beter. En kon de boottocht, die we hadden geboekt, toch doorgaan. Ik had gisteren aan de dame van de lodge gevraagd of we het water konden gebruiken voor het koken en dat kon zei ze. Maar we denken toch dat het daarvan is gekomen. Ik had ook wel wat last, maar niet zo erg. We hebben ook voor het eerst kennis gemaakt met kakkerlakken. Ik zette het elektrische fornuis aan en daar kwamen ze tevoorschijn. Helemaal niet leuk. Ik heb toen meteen besloten de komende twee dagen uit eten te gaan en Clemens was het daar gelukkig mee eens. We hebben ze niet meer terug gezien. Het werd ze natuurlijk te heet onder de pootjes.

De boottocht bracht niet zo heel veel nieuws. We begonnen met een visarend. Het lijkt wel of hij de baard van Sinterklaas geleend heeft. Heel veel hippo’s, wel één krokodil, een hele grote reiger. Volgens de kapitein het grootste soort op de wereld. En wat vogeltjes. Vanmiddag wat rondgelopen in St. Lucia, een hele toeristische plaats. We hebben vanavond lekker gegeten. Zonder meekijken van kakkerlakken.

Hluhluwe-Umfolozi is het park dat we vandaag hebben bezocht. Het is het eerste park dat er erg groen uitziet. Hierdoor kun je de dieren moeilijker zien en fotograferen. We rijden half half asfalt en dirt road. We kwamen een meneer tegen bij een overdekte uitkijkpost die op zoek was naar olifanten. Hij mopperde: “Zijn er 700 olifanten in dit park, zie ik er geen één”. Wij hebben er welgeteld eentje gezien. Het was vandaag boven de 40 gr.  Die beesten zoeken lekker de schaduw op.

Aan het einde van de middag zijn we doorgereden naar Saint Lucia. Hier blijven we 3 nachten. Afhankelijk van het weer gaan we bepalen wat we gaan doen. Er wordt hier namelijk een hoop regen voorspeld. We gaan het zien.

Mkhuze Game Reserve is vandaag onze bestemming op weg naar onze volgende slaapplaats in Hluhluwe. We moeten een aardig eind over een zeer slechte dirt road. En ook hier langs deze weg in Zuid-Afrika wonen veel mensen in hutjes. We zien mensen lopen om water te halen. Je kunt je niet voorstellen dat dat anno 2016 nog steeds gebeurd. En dan kom je in het wildpark aan en dan begint er een asfaltweg. Keurig aangelegd. Er lopen donkere mensen met hark en bezem om de weg en de berm netjes te houden.

We gaan naar een overdekte spotplaats aan het water. Eerst loopje door een lange gang die leidt tot een ruimte waar je kunt zitten. Die overdekte ruimte staat midden in een wateplaats. Door een opening van 50cm kun je rondom de dieren 'bespieden'. De dieren zien jouw niet en voelen zich niet bedreigd. Van hieruit zit je heel dichtbij de dieren en kun je mooie foto's maken. Er kwamen aardig wat groepen dieren drinken. Leuk om te zien. Van de big five liet alleen de witte rhino zich zien. Het is weer prachtig weer.

Dan op weg naar onze kamer voor vannacht. Die is vandaag verstopt in de bush-bush. Het is onderdeel van een complex kleine huisjes. Ons huisje bevat een slaapkamer met voorzieningen zoals koffie en thee, een douche en toiletruimte. Op een andere plaats buiten is een keuken waar meerdere mensen gebruik van kunnen maken. Maar we zijn vanavond, op een meneer na, de enige bezoekers van deze lodge..

Vandaag het laatste stuk in Swaziland voordat we Zuid Afrika weer ingaan. Wij vinden Swaziland een triest, armoedig land. De meeste mensen leven in bouwvallige hutjes, in het zand en stof. De kinderen krijgen wel gratis onderricht. Bijna de helft van de bevolking is werkloos, waardoor ze allemaal met kleine handeltjes beginnen aan de kant van de weg. Soms maar een paar sinaasappels op een plankje. De levensverwachting ligt onder 50 jaar, één van de laagste van de wereld. De koeien, geiten, varkens en ezels lopen allemaal los door het land. De koning, 48 jaar, heeft op dit moment 20 vrouwen en 47 kinderen. Zij leven allemaal in grote weelde. Daar gaat dus veel geld naar toe.

Onderweg komen we veel vrachtwagens en tractoren tegen, volgeladen met suikerriet op weg naar de fabriek. Bij de grensovergang Swaziland naar Zuid-Afrika was het weer stempel hier en stempel daar en aan het eind hadden we toch nog een stempel tekort op een formuliertje. Ze stuurde ons nog net niet terug. Maar de dame bij ‘de paal’ zei dat we de volgende keer wel moeten zorgen dat we het goed doen… We hebben braaf geknikt en haar een prettige dag gewenst.

We hadden voor vannacht een kamer in een lodge geboekt, maar we kregen een heel huis met twee slaapkamers en twee badkamers. We wilden ons lekker gaan douchen, maar uit alle kranen komt bruin water. Bij de receptie heb ik gevraagd hoe dat hier gaat met het water… geen probleem, gewoon douchen en tanden poetsen, doen zij ook. Wij hebben besloten dat niet te doen.

Vandaag vertrokken met regen wat overging in zeer dichte mist. Het is niet leuk in zeer dichte mist een bergachtige weg te moeten rijden in Swaziland. Met een zicht van 50 meter rijden auto’s zonder licht en word je ingehaald op tweebaans wegen. Er lopen mensen en koeien langs de weg. Er wordt hout verkocht langs de weg. Dus 2 paar ogen komen dan goed van pas. Maar we zijn heelhuids beneden gekomen. Onze stop zal zijn in Mbabane, een vrij grote plaats waar we even rond willen kijken. De auto geparkeerd en dan hangt er aan de overkant van de weg een papier aan een paal met de parkeertarieven. Wat doe je dan als Nederlander? Je gaat op zoek naar een parkeerautomaat. Natuurlijk niet te vinden. De mevrouw van het groentestalletje ziet mij zoeken en komt op mij af. Na mijn vraag begint ze te schreeuwen naar de overkant. Dan komt er uit het niets een dame aangerend, de parkeerwachter. Waar staat de auto, hoelang willen we parkeren en dan begint de administratieve rompslomp. Er wordt een grote kaart ingevuld die wij op het dashbord moeten leggen. En betalen moeten we ook aan haar en dat is dan 5 rand voor een uur, zijnde 30 eurocent. Het is hier allemaal zo leuk...

De tegenstellingen hier van winkels is groot. Ook hier veel winkels van Pakistaniërs. We komen bij een grote dure mall met daarbuiten de plaatselijke bevolking in kleine standjes. Vandaag overdekt omdat het regent.

Daarna zijn we doorgereden naar het Nationaal Museum in Lobamba. Een beetje vergane glorie. Alle toestellen waar filmpjes op zouden zijn werkten niet. Aan de overkant van het museum is het Memorial Park, waar het mausoleum van de voormalige koning staat en bewaakt wordt door een soldaat. Er is ook daar een klein museum met wat foto’s. Achteraf maakt een bewaker ons erop attent dat we (per ongeluk) in de ontvangst/wachtkamer van de koning waren geweest als die het park/mausoleum bezoekt. Het gebouw was open, wat niet de bedoeling was. Wij waren zo vrij….We zouden foto’s gemaakt hebben als we dat geweten hadden.

Op weg naar ons overnachtingsadres van vandaag kwamen we nog langs een soort van Gaudi-huis dat voor allerlei culturele activiteiten wordt gebruikt.

We overnachten in een luxe huisje, waar een luxe ontbijt voor morgen in de koelkast klaar staat.

Vandaag de grens overgegaan met Swaziland. Eerst een stempel in het paspoort om Zuid- Afrika uit te komen en een stempel erin om Swaziland in te komen en dan nog naar een ander loket om 50 rand, zijnde €3,50 voor het gebruik van tolwegen in Swaziland te betalen. De mensen zijn allemaal erg vriendelijk. En dan rijden we Swaziland in. Wat gelijk opvalt is dat de koeien en geiten gewoon langs de weg grazen. Er staan nergens hekken.

We hebben een kamer in een lodge aan een stuwmeer bespoken, het is een rondavel, een rond huisje met een rieten dak. We zijn langs een aantal grote rietvelden gereden. Is ook wel nodig daar hier veel rietgedekt is. In de lodge hebben we heerlijk op een groot terras gezeten met onze computer en Ipad om onder meer voor de komende week overnachtingen te boeken.

Om zes uur zijn we lekker gaan eten. Er was in de rondavel geen mogelijkheid om te koken. Dan maar buitenshuis. Geen straf hoor, we hebben heerlijk gegeten.